Yarnam - miejsce opanowane przez wiele okrutnych bestii. Wszędzie czuć odur zmasakrowanych i rozkładających się ciał. Po drogach miasta walają się odcięte części organizmów tamtejszych istot a najgorsze akty przemocy i tortur są tutaj na porządku dziennym. NIKT nie jest tu bezpieczny. Miejsce nie nadające się na dom prawda? Tu was zdziwię! To odrażające i niebezpieczne miasto od najmłodszych lat jest domem LauHu, deamona. Wychowana od najmłodszych lat w tym mieście nauczona jest zabijać bez wahania się i bez wyrzutów sumienia. A gdyby tak przenieść daemona? LauHu zostaje wysłana z odrażającego i wymagającego stałej czujności miasta, do spokojnej i bezpiecznej Kwatery Głównej osadzonej w Eldaryi. Musi sie przystosować do nowego dla niej otoczenia i schować agresywną naturę w kieszeń. Uda jej się to? Kogo pozna w nowym miejscu? Jakie uczucia będą jej towarzyszyć? Przekonajmy się! Obiecuję, że nie będziesz żałować! Uwaga! Książka oparta jest na grze przegladarkowej Eldarya oraz na grach Bloodborne i Dark Souls. Jeżeli nie przepadasz za krwawymi opisami, nie sięgaj do tej lektury! ~ Opis yiumisay Ps. Mogą pojawić się przekleństwa. A w przypadku scen +18 rozdział będzie oznaczany.

Jego wzrok - boli. Jego słowa - bolą. Jego dotyk - boli. Historia rodzeństwa maltretowanego przez ojca. Czy w końcu znajdą sposób, by się od niego uwolnić? Czy znajdą kogoś, kto będzie chciał im pomóc? #856 w Fanfiction - 3.06.2017 ? #816 w Fanfiction - 7.07.2017 ❤ #963 w Fanfiction - 8.07.2017 ? #928 w Fanfiction - 8.08.2017 #658 w Fanfiction - 10.10.2017 ? #708 w Fanfiction - 6.10.2017 ☺ #924 w Fanfiction - 12.01.2018

elo elo 320

Kontynuacja prawdziwych myśli i powiedzeń Suśki oraz komentarze od autora.

"Poczułam uścisk ma swoim nadgarstku, który uniemożliwił mi jakikolwiek ruch. Odwróciłam głowę w jego stronę. - Puść mnie! Nic o mnie nie wiesz! - wykrzyczałam w jego kierunku, a w moich oczach pojawiły się lśniące przez słońce łzy. - Mylisz się Rose, wiem więcej niż inni. - jego wyraz twarzy nie ukazywał żadnych emocji, jednak w jego głosie mogłam wyczuć coś w stylu troski. Po chwili jednak odrzuciłam od siebie te myśl. - Skąd niby możesz wiedzieć? - wysyczałam w jego kierunku. - - Pamiętasz, dzień w którym zerwał z tobą chłopak? - momentalnie cała się spięłam. - Była jedna jedyna osoba, której powiedziałaś o wszystkim co cię męczyło. Moje myśli od razu powróciły do zdarzenia z damskiej toalety, gdy opowiedziałam starszej znajomej całą historie związaną z Luke'iem, ale jednak nie powiedziałam jej wtedy wszystkiego co mnie wtedy męczyło. Nie powiedziałam nic o rodzicach, przeprowadzkach i uczuciach które w sobie dusiłam, więc skąd niby może o tym wiedzieć. - Niski brunet w o wiele za dużych okularach, któremu powiedziałaś dokładnie wszystko. Tak Rose, to byłem ja. - wpatrywał się w mogą twarz, szukając jakichkolwiek emocji. Po tym jak chłopak powiedział ostatnie zdanie poczułam, że wspomnienia wracają do mnie z podwójną siłą, a cały obraz zaczął mi się zamazywać. "On wie." ---- Okładka by Ms. Sutcliff <3

Po wypadku, który miałam w wieku trzynastu lat, miałam już nigdy nie zatańczyć. Po złamanym sercu, miałam już nigdy nie pokochać nikogo. Po znalezieniu szczątek mojej dawnej pozytywki, miałam już nie mieć spokojnego życia. Jednak los lubi płatać najróżniejsze figle. Przyszedł dzień, w którym miałam zatańczyć. Przyszło uczucie, którego powinno nie być. Przyszła noc, dzięki której zniknęły problemy. 2 miejsce w "Słodki Amoris" 16.05.2018 1 miejsce w "Słodki Amoris" 20.05.2018

Później chyba się rowinie. Ff dla osób z cierpliwością.

Nataniel miał ciężkie dzieciństwo. Odtrącany przez siostrę i rodziców cały czas liczył tylko na siebie. Odkąd poszedł do liceum jego życie nieznacznie się zmieniło. Do momentu aż przez progi Słodkiego Amorisa przechodzi pewna dziewczyna... Jak bardzo nowa osoba może wpłynąć na nieśmiałego blondyna? Niestety jednak to jeszcze nie koniec niespodzianek dla licealisty, gdyż niedługo potem pojawia się kolejny nowy uczeń imieniem Armin. Ma on z nową koleżanką wiele wspólnego. Jak potoczą się dalsze losy młodzieńca i czy przetrwa kolejną życiową próbę?

Cześć, jestem Camile i mam 16 lat. Niedawno przeprowadziłam się do mojego brata Luke'a do Paryża, ponieważ moi rodzice zginęli w wypadku samochodowym. To było jakiś miesiąc temu. Razem z rodzicami i młodszą siostrą Emilią wracaliśmy wieczorem z kina, a na nasze nieszczęście z naprzeciwka jechał pijany mężczyzna i wbił się prosto w nasz samochód. Ja miałam najwięcej szczęścia z naszej czwórki. Rodzice zginęli na miejscu, a moja siostra po długiej reanimacji. Praktycznie cały miesiąc przesiedziałam w szpitalu, kiedy mój brat załatwiał formalności związane z moją osobą. Czemu miesiąc? Ponieważ leki, które podali mi po operacji zatrzymały akcję mojego serca, przez co drugi raz otarłam się o śmierć. Zanim przeprowadziłam się do Paryża mieszkałam w południowej części Anglii, gdzie wmieszałam się w szemrane towarzystwo, przez co często u mnie w domu pojawiała się policja. Od moich znajomych nauczyłam się brać różnego rodzaju używki, przez które musiałam iść na odwyk narkotykowy. Cóż mogę więcej o sobie powiedzieć? Mam 162 centymetry wzrostu, duże błękitne oczy, gęste rzęsy, kruczoczarne włosy sięgające mi do pasa, praktycznie bladą cerę i ogólnie to wyglądam bardzo dziwnie. Uwielbiam ubierać się na czarno, nosić gorsety i wysokie obcasy. Głównie słucham zespołów rockowych, ale nie przeszkadza mi inna muzyka. W młodości chodziłam na zajęcia gimnastyczno-taneczne, ale nie skończyłam z tym w całości. Często lubię się porozciągać albo poćwiczyć. Nauka przychodzi mi z łatwością, dzięki czemu nie muszę siedzieć cały czas w książkach. Moja historia pewnie nie różni się niczym od innych, ale jestem tu, więc zamierzam się nią podzielić. ### hej hej :D w końcu się zmobilizowałam, żeby coś tutaj napisać ^.^ mam nadzieję, że opowiadanie przyjmie się pozytywnie <3!