SOYLU BİR İNGİLİZ LORDUN GİZEMLİ BİR ÇİNGENEYE AŞIK OLMASIYLA BAŞLAYAN HİKAYE İKİ BİRBİRİNDEN FARKLI İKİ İNSANIN AŞKI. Rhea ona gülümseyerek elini uzattı. "Benimle gelmek ister misin, delikanlım?" diye sordu neşeli bir şekilde. "Birlikte vargoya bineriz. Vücuduna dövme yaptırırız. Özgür oluruz. Her istediğimizi yerine getiririz" Storm, hafifçe gülümseyerek onun saçlarını okşadı. Gerçekten de onunla olduğu sürece hiçbir zaman hissetmediği kadar özgür hissediyordu. "Dövme yaptırmamı mı istiyorsun?" Kürklerin içinde sarmaş dolaş yatıyorlardı. Kadın doğrularak gülümsedi ve erkeğin kucağına çıktı. "Adımı bedeninde görmek istiyorum" dedi yüzünde her zaman ki aç kedi gibi olan gülümsemesi vardı.

VHARTLOX CADI AKADEMİSİ SERİSİ - 2. KİTAP 🔮 💫 Erin serbest bıraktığı gücün büyüklüğünden bihaberdir. Aslına bakılırsa tüm cadılar neyle karşı karşıya olduklarını gerçekte bilmiyordur. Oysa baksalar tanrısal varlıkların tir tir titreyişine, kıyametin kopacağını anlayabilirler. İki Titaniçe, aralarındaki savaşı taraflarına başka Tanrıları çekerek büyütecektir. Bu artık sadece cadıların değil, tüm dünyaların kaderini belirleyecek büyüklükte bir mücadeledir. 💫 DENİZ KIZI AĞLADIĞINDA GÖK KARŞILIK VERİR O'NA. YIRTILIR CENNET, CAM KIRIKLARI GİBİ YAĞAR İNSANLIĞIN ÜSTÜNE. TANRILAR HAYKIRIR ÖFKESİNİ. VE DİLLENDİRİR TİTANİÇE ŞARKISINI, BOĞAZINDAKİ TÜM ŞELALELERLE. "Son kez kapanabildim ona, Tapınağın soğuk taşları üzerinde. Yine de kaybettim seni. Tıpkı yanan yıldızlar gibi..." 💫

VHARTLOX CADI AKADEMİSİ SERİSİ - 1. KİTAP 🔮 Şimdi Ephesus yayınları farkıyla kitap satan her yerde! "Eğer bu dünyaya uymuyorsan, yeni bir tanesini yaratmak kaderinde yazılı olduğu içindir." 💫 Dünya'nın dört bir yanından güçlerini yeni keşfeden ya da sonunda açığa çıkmasını bekleyen yüzü aşkın 17 yaşında cadı kız küçük mü küçük, minik mi minik bir mektup aldı. Mektup onları bir okula davet ediyor; Vhartlox Cadı Akademisi. Oraya gitmek sadece büyülü bir cadı süpürgesiyle mümkün ama ondan önce yapılması gereken tonla iş var. Okulun malzeme listesi epey bir kabarık. Eh tabii, cadı olduğunu taptaze öğrenmiş Erin için birkaç ekstra da dahil. Artık Erin'in yeni gardırobunu siyah orta topuklu ruganlar, sivri uçlu şapkalar, koyu renk elbiseler ve ağır katları arasında daha koyu sırları barındıran cüppeler dolduruyor. "Haydi Erin, arkadaşlarına veda mesajlarını at ve telefonunu bırak. Seni uzun bir yolculuk ve yepyeni arkadaşlar bekliyor. Ve komşu kışladaki savaşçı gençlere dikkat et. Genelde çok yakışıklı olmalarıyla, bir de cadı kızların kalplerini çalmakla ünlüdürler." "Ne olursa olsun kendine ve gücüne güven. Ruhu geceyle yıkanmış, büyüyle sırlanmış kutsal kadınların arasındasın artık. Tanrıçanın meşalesindeki harlı alevler kadar amansız olmak senin kanında var." Hekate, Yunan Mitolojisinde büyünün, cadılığın; gecenin ve Ay'ın Tanrıçası olarak geçer. Cennet'in, Dünya'nın ve yeraltının gücüne sahiptir. Pagan dininde ise Yaşlı Tanrıça; Ay Tanrıçasının üçüncü fazıdır. Tüm cadıların ve büyü gücünün annesidir. Kızları, kan bağı olmaksızın, aynı Tanrısal kanı taşır. Gerçeklik parmakları arasında bükülebilir ve dudaklarında büyü gizlidir. Bu cadıların hikayesi, kaderse onların kalemi. 🌛🌝🌜 - yazarın illüstrasyonlarıyla zenginleştirilmiştir

10 yaşındaki Mert Atalay'ın en büyük hayali süper kahraman olmaktı. Olmuştu da. 6 yaşındaki Beril'in hem süper kahramanı hem de biricik Mert'i idi ancak Mert, hayranlıktan ibaret sandığı bu sevginin ne kadar büyük olduğunu kavrayamamıştı. Taşınmadan evvel ona bıraktığı mektupta bütün duygularını açıkça yazan küçük kızın duygularının sandığından daha büyük olduğunu fark ettiğinde her şey için çok geçti. Ama kader devreye girince araya giren yılların hiçbir hükmü olmazdı. Üniversite son sınıftayken Beril'le tekrar karşılaşan Mert için hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Çünkü bu sefer kalbinde derin duygular taşıyan kişi Beril değil, Mert olacaktı. ✨ İlk Yayımlanma Tarihi: ✍🏼 31 Temmuz 2016 ✍🏼 ✨ Yeniden Yazılma / Bitiş Tarihleri: ✍🏼 14.09.2018 - 25.07.2021 ✍🏼

Kadın doğdu. Kadın hiç solmayan bir çiçekti.

korkudan besleniyorlar. inançlarımı yerle bir etmek istiyorlar. yedi şeytanlar evimde. yedi şeytanlar her yerde. bana sahip olmak istiyorlar. ben korktukça daha fazla üstüme geliyorlar. birincisinin adı pişmanlık. ikincisinin acı. üçüncüsünün vicdan azabı. dördüncüsünün ihanet. beşincisinin nefret. altıncısının suçluluk. ve yedincisinin ise insan. en büyüğü, en korkuncu ve en günahkâr olanı. onlardan kurtulmak için onları yaratan tanrı'ya sığınmam yüzüme çaresizliğin o acımasız darbelerini vurdu. yeni bir şeytan. şeytanlar çoğalıyor. onlar sonsuzlar. peki ya, kendimden nasıl kurtulacağım? [Tüm hakları saklıdır. İznim harici kopyalanma durumunda hakkınızda yasal işlem başlatılacaktır.]

gidişin kelimelerimin kelepçelerini kıran şeydi ölümün canımı yakmadı aksine bırakmadı içimde can denen şeyi şimdi sen gittin ya ben hala seni duyuyorum peki sen beni duyabiliyor musun bak sessiz değilim artık en çok istediğin şey bu değil miydi bu üzgün ses kayıt cihazının kendini adadığı kişi sensin ve eğer dönme şansın olduğunu bilsem ben hiç susmam bilesin [Tüm hakları saklıdır. İznim harici kopyalanma durumunda hakkınızda yasal işlem başlatılacaktır.]

Yapraklar sararırken öfkesiyle birlikte atardı üstünden ağaç onları. Yapraklarını severdi, severdi sevmesine ama günlerini çalıyorlardı ondan. Ve günleri yapraksız kaldığında, o da günsüz kalmıştı. Kaybı büyüktü. Hem yapraklarından olmuştu hem de bir gününden. Peki sarı, turuncu ve kırmızı yaprakları olmadan sonbahar, sonbahar olmaya devam edebilecek miydi? Denemeye çalışmak bile yorucuydu. Çünkü artık sahip olduğu şey yapraksız bir gündü, o da ondan gitmişti. Ve sonbahar sonsuz gibi hissettiren o bir güne kavuşana kadar sonsuz bir acı içerisinde olacaktı. Onları çizen ressamın boyası kuruyacak, onları şiirlere döken şairin kelimeleri tükenecekti. Onları yazan yazar çığlık çığlığa olacak, oyuncular kanları emilmiş onun yerine damarlarında acı gezinen yaratığa dönüşeceklerdi. Sonbaharın yapraksız günü daimi bir acıydı ama sonbahar günü ressamın fırçasından çıkan en sonsuz, şairin şiirlerinden en dokunaklısı olacaktı. Sonunda yazarın çığlıkları susacak, oyuncular tekrar hayat bulacaktı. Sonbahar da, günü de anlamlı olacaktı. Her şeyden anlamlı. [Tüm hakları saklıdır. İznim harici kopyalanma durumunda hakkınızda yasal işlem başlatılacaktır.]

kız ondan gitti çocuk ona sesini bahşetti bilseydi sesini duyacağını daha önce feda ederdi kendini "seni duyuyorum." diye fısıldadı kız çocuğun dudaklarına uzanmadan önce. "seni duyuyorum. ruhunun sessizliğini duyuyorum. benim için sessizce atan kalbini hissediyorum. şimdi de benim için hiç açmadığın dudaklarının tadına bakacağım, ses tellerine dokunmak için." çoçuk dudaklarını araladı. ilk kelimelerinin ağıt olacağını nereden bilebilirdi ki? pişmanlığı onu boğuyordu. geç kalmıştı işte. hayattaki en değerlisine en çok istediği şeyi bahşedememiş bir gereksizdi o. her ne kadar onunkiler geç kalınmış kelimeler olsa dahi söyledi: "şimdi sessizliği kucaklayan sensin ve ben seni duyuyorum." [Tüm hakları saklıdır. İznim harici kopyalanma durumunda hakkınızda yasal işlem başlatılacaktır.]