Αυτό είναι το 2ο μέρος από "Το μηχανάκι του καφέε..".

Σύντομη αλλά ηρωική η ζωή της Αθηνάς Χατζηεσμέρ, που δολοφονήθηκε στην ηλικία των δεκαεφτά ετών. Παιδί προσφύγων, έμενε στα Νέα Γερμανικά Σφαγεία, σε ένα φτωχικό σπίτι και παρά την φτώχεια έζησε όσα θα μπορούσε να ζήσει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Μέχρι που ξέσπασε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του '40. Η ίδια εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και έγινε μαχήτρια. Μέχρι που την κατέδοσαν και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς το 1944, δέκα μέρες πριν την απελευθέρωση. Στη σύντομη ζωή της ένιωσε τις χαρές του έρωτα, την ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία και θέριεψε το πάθος της για την ζωή. "Έρχεται η απελευθέρωση, σιμώνει! Και τότε στα γαλάζια ταμπελάκια των δρόμων θα μπουν τα ονόματα των δικών μας ηρώων. Οδός Ηλέκτρα Αποστόλου, οδός Νικολάου Σουκατζίδη, οδός Γιάννη Ιωακειμίδη ετών 17. Και σαν περάσει λίγος καιρός ακόμη θα αλλάξουν κι αυτά μαζί με ολάκερο τον κόσμο. Ανάγκη για ήρωες δεν θα υπάρχει πια. Τα παιδιά θα παίζουν μπάλα στη συμβολή των δρόμων ευτυχίας και λαού." (Απόσπασμα από τον θεατρικό μονόλογο: Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17)

{Η Μία Λέξη υπάρχει πλέον σε μορφή ebook στο σάιτ Carmela's books στον παρακάτω σύνδεσμο, με νέο εξώφυλλο, ένα τραγούδι αποκλειστικά γραμμένο για το βιβλίο και ένα bonus chapter δώρο για εσάς που το ζητούσατε διακαώς.🎁❤️} https://carmelasbooks.com/product/mia-lexi/ Η Αναστασία Λασκαράκη ζει μια καθημερινότητα χωρίς εκπλήξεις, μέχρι τη μέρα όπου βρίσκεται αντιμέτωπη μ' ένα γλυκόπικρο κομμάτι του παρελθόντος της και ταυτόχρονα με ακόμη ένα, που θα αποδειχθεί το πιο πικρό και που θα μετατρέψει τη ζωή της, έτσι όπως η ίδια την ήξερε, σε συντρίμμια. Μέσα σε αυτά, το μόνο που θα την κρατήσει όρθια, είναι ένα μυστικό της, μια δυνατή φιλία κι ένας έρωτας που θα επιστρέψει ορμητικός αλλά γεμάτος εμπόδια. Μία Λέξη θα είναι αυτή που θα σπρώξει την Αναστασία να κυνηγήσει ένα όνειρο που δεν ήξερε καν πως είχε και ταυτόχρονα, μέσα από αυτόν τον έρωτα, να βρει τη γυναίκα που δεν ήξερε καν πως ήταν.

Η Άντριαν Βάλενταϊν είναι πεπεισμένη ότι τίποτα στην ζωή της δεν μπορεί να πάει χειρότερα. Ανέκαθεν ήταν η δεύτερη επιλογή, η εναλλακτική που κρυβόταν στην σκιά των άλλων. Καθώς όμως φαίνεται η ζωή της μπορεί να πιάσει πάτο, όταν βρίσκεται υπόλογη για τον θάνατο της δίδυμης αδερφής της, Μία. Οι γονείς της τρομαγμένοι την «σουτάρουν» στο Ντέιβις Πλέις. Ένα ίδρυμα για νέους όπου βασιλεύουν η βία, τα ναρκωτικά, το σεξ, η εκμετάλλευση και οι εφιάλτες κάθε είδους με σάρκα και οστά. Η Άντριαν δεν κολλάει καθόλου εκεί μέσα, αισθάνεται τελείως καταπτοημένη με την τροπή των πραγμάτων και πασχίζει να ενσωματωθεί σε μια κοινωνία πολύ διαφορετική από εκείνη που γνώριζε. Και όλα αυτά προτού οι φωνές αρχίσουν να μιλάνε μέσα στο κεφάλι της. xΧx "Λες ότι οι φωνές στο κεφάλι μου δεν είναι πραγματικές, οτι είναι φανταστικές, ανυπόστατες. Πρέπει, όμως, να το παραδεχτείς, καμιά φορά, έχουν πολύ καλές ιδέες. Όπως τώρα για παράδειγμα, τώρα μου ψιθυρίζουν να σας σκοτώσω όλους". Don't copy this story©

Εδώ θα βρεις το ταξίδι μίας ψυχής, που αψηφώντας τα κοψίματα στα πόδια, έβγαλε φτερά και πέταξε, ολοκληρωμένη πια, στα χέρια του ολόκληρου της. Όσα της έφερε η ζωή και όσα την έκαναν αυτό που σήμερα είναι, είναι γραμμένα εδώ. "Γιατί να μην το άκουγα καθαρά σε κάθε αρχή; Αυτή που αγαπάω, μήπως ήταν ψέμα; Ένα παιχνίδι του μυαλού μου; Ναι, ήταν. Οπότε, δεν ερωτεύτηκα ποτέ. Αυτό συνέβη. Αν μου ζητούσε τώρα να ζήσουμε μαζί, θα το έκανα. Ντροπή, είναι η σκιά της αγάπης. Εγώ δεν ντρέπομαι. Είμαι αυτή η σκιά. Είμαι, μέχρι να γίνω αυτή. Όλα έχουν μία αρχή και ένα κλείσιμο, όχι τέλος. Αν σε αγαπήσω, δεν θα πάψω ποτέ. Αν πάψω, σημαίνει πως δεν ξεκίνησα ποτέ. Αν πάψεις, θα φύγω μαζί σου.." *Υ.Γ. Κάθε επόμενο και καινούριο κεφάλαιο θα ανεβαίνει, όταν το περιεχόμενο του είναι γεμάτο από λέξεις φυσικές και εμπνευσμένες. Ευχαριστώ για την επιλογή. Καλή ανάγνωση.

"Ποιος μπορεί να καθορίσει το σημείο όπου η έκσταση γίνεται Κακό, κι όπου το Κακό εξακολουθεί να είναι εκστατικό ; Και τι είναι η τρέλα αν όχι μια υπερβολή της επιθυμίας ή της ισχύος ;" Ονόρε ντε Μπαλζάκ ("Το δέρμα της θλίψης") ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Λονδίνο 1893 Οι μπορντό βελούδινες κουρτίνες έστεκαν ανοιχτές στον νυχτερινό ουρανό. Ο πίνακας με την βαρύτιμη κορνίζα και τα έπιπλα έντυναν το χώρο. Ο κόμπος την έπνιγε. Φωτιά ηδονής θέριευε στο κορμί της. Καμία σκέψη αναστολής μπροστά στην αγκαλιά του. Διήγημα εποχής στα όρια της Φαντασίας και του Ερωτισμού 🔞🔞🔞

Ενα ψυχιατρείο με εξαίρετη φήμη. Μια αποθήκη ψυχών κάτω από το πολυτελές περιτύλιγμα. Εκείνη. Μια νεαρή γυναίκα. Φορτωμένη με τους εφιάλτες της εφηβείας της και την ψυχολογική της κατάρρευση στη νιότη της. Το όνομα ενός πορτραίτου. "Ελουάζ". Με το χέρι εκείνου που λάτρεψε αλλά και μετέπειτα ολετήρα της. Για τον διαπλεκόμενο διευθυντή της κλινικής και τους συνεργάτες του δεν είναι παρά ένα σκουπίδι που πρέπει να ξεφορτωθούν. Και εκείνη αντιμέτωπη με το φάσμα του θανάτου. Όλα θα ξεκινήσουν εκείνη τη σκοτεινή χειμωνιάτικη νύχτα, την νύχτα της φωτιάς. Διάκριση TYS 2019 "Αξίζει να αναφερθούν"

«Έχεις νιώσει ποτέ την καρδιά σου να σπάει; Να χωρίζεται σε εκατοντάδες μικρά θραύσματα και να σκορπίζεται σ' ολόκληρο το κορμί σου, για να σε παραλύσει και να σε βουλιάξει και να σε πνίξει μέσα σε μια στιγμή μονάχα; Έχεις φανταστεί, ως συνέπεια αυτού του πόνου σου, το μυαλό σου ν' αχρηστεύεται και το κορμί σου να λιώνει; Να θέλεις όσο ποτέ άλλοτε να σβήσεις, να εξαφανιστείς; Εγώ το έχω νιώσει. Εκείνη τη νύχτα η καρδιά μου διαλύθηκε δυο φορές. Μια με την λάμψη στις καφετιές του ίριδες που έσβησε μόλις μας είδε, κι άλλη μια όταν μου έκλεισε το μάτι, μου έστειλε ένα φιλί από μακριά και απομακρύνθηκε. Κι έχει μείνει έτσι από τότε· σπασμένη και με τα θρύψαλα της θλίψης μου να ρέουν σ' όλο μου το αίμα». Σ' ένα δυστοπικό μέλλον όπου η κοινωνία υπαγορεύει οτιδήποτε αφορά στα άτομα που την αποτελούν, μέχρι και λεπτομέρειες του ιδιωτικού τους βίου, μια κοπέλα προσπαθεί ν' αναδειχθεί νικητής στον δικό της προσωπικό πόλεμο. Την ίδια στιγμή ένας μοναχικός στρατιώτης της μαθαίνει πόσα της έχουν στερήσει, μέσα από την συνειδητοποίηση του ότι δεν μπορεί πια να επιλέξει ούτε το ποιον θα ερωτευτεί.

Η Θάλεια, με παρότρυνση του πατέρα της, ξεκινά για το πατρικό του σπίτι να τακτοποιήσει το αρχείο του. Εκεί θα βρεθεί μπροστά σε ένα μυστικό συρτάρι στο παλιό γραφείο. Τα παλιά θαμμένα μυστικά της Γιαγιάς της έρχονται στο φως αλλάζοντας τα πάντα

...Φαγητά και γλυκά στη σειρά σαν σε συμπόσιο,που ολόκληρη στρατιά μπορεί να χορτάσουν,να περιμένουν άραγε ποιον;Η πόρτα χτυπάει άνθρωποι γνωστοί,συγγενείς μεταξύ τους άγνωστοι,μυστικοπαθής. Χιλιάδες μες την πόλη ψυχές,άλλες ίδιες άλλες διαφορετικές. Με φιλάνε και με αγκαλιάζουν,προσπαθούν να δείξουν αγάπη που δεν νιώθουν,να με καλοπιάσουν με λεφτά που καμία αξία δεν έχουν,να με κάνουν να νιώσω συναισθήματα κενά,συναισθήματα που ποτέ δεν έχουν υπάρξει...