Dudakları,dudaklarımı bırakmak istemiyormuşçasına,büyük bir iştahla sahipleniyordu. Dakikalar sonra nefes nefese benden ayrılıp,dudaklarıma doğru fısıldadı. "Sana zarar verdiğim her bir an için,kendimden nefret ediyorum. Özür dilerim...Neyi değiştirecek sanki özür dilemem?" çaresizce susup, gözlerini yumdu. "Allah kahretsin!" diyerek sinirle soludu. "Kendimden nefret ediyorum..." "Hayatımda olduğun her bir an için seni daha çok seviyorum. Teşekkür ederim..." huzurla susup,gözlerimi yumdum. "Allah kahretsin!" diyerek güldüm. "Seni çok seviyorum..."

"Hadi bir oyun oynayalım" dedi ve beni duvarla arasına aldı. "Nasıl bir oyun mesela?" dedim zorla. Bu kadar yakınımdayken nefes almak bile zor hale geliyordu. "Eğer seni tahrik edemezsem bana istediğin her şeyi yapabilirsin." deyince kocaman açıldı gözlerim. Kasıklarımda çoktan bir sızı belirmişti. "Ama... Eğer seni tahrik edebilirsem..." diye fısıldadı ve kulağıma eğilip ilahi sesiyle devam etti. "O zaman kork benden." Elbette beni o kadar çabuk tahrik edemezdi. Liseli ergenler gibi değildim ben. Beni tahrik etmesi için çok daha fazlası lazımdı. "Kendine fazla güvenme. Beni tahrik edebilmek o kadar kolay değil." dedim. "O zaman izle ve gör Nida. Çünkü birkaç dakika sonra altımda inlerken çok daha fazlasını isteyeceksin." Kasıklarımdaki sızı kendini daha çok belli ederken cesur bakışlarımı Berk'e yönelttim. Oyun istiyorsa ona zevkle verirdim!