"Bana borcun var." "Ne...ne borcu?" Gülce beyni durmuş gibi transa geçmiş Mete'nin dudaklarından dökülecek kelimeleri bekledi. Genç adam yüzüne çapkın bir gülüş yerleştirip gözlerini Gülce'nin gözlerine kilitledi. "Hayat öpücüğü."

" Benim Mahallem Ailem Gibidir... Bakkalı, Marketi, Kasabı, Pastanesi, Pazarı... En Önemlisi De İnsanları Çok Cana Yakındır... Benim Mahallemde Şen, Şakrak, Çocuk Sesleri Hiç Eksik Olmaz. Heleki Keyfim Yerindeyse Sokağın Ortasında Roman Havası Tam Sırası... Gel Gör Ki Hayat Her Zaman Şen Şakrak Geçmiyor, Yavaş Yavaş Yavaş Kötü Günler Yaklaşıyor. Şimdi Hangi Mutluluk Kapatabilir Ki O Yarayı ? Eğlence Mi ? Yağmur sesi mi ? Yoksa Aşk Mı ?

Kitap bitti!