~ "Ben katilim." Diye tekrar etti bir kız, o bir katildi ve öyle de kalacaktı. Olmayan fakat sadece kendisinin gördüğü kanlı ellerini silmeye çalıştı. Ne kadar silerse silsin gitmiyordu kan ve onu delirtecek bir güçte beynini esir altına alan düşüncelerinden kurtulamıyordu. "Sen katil değilsin. Buna izin vermedim, vermem de zaten." Diyen adama sarılmak istemişti o an. Sımsıkı sarılmak ve ona inanmak istemişti. ~ Yorgun bedeni yere doğru düşerken tutmuştu adam onu ve uyuduğunu bilen kızın kulağına doğru fısıldamıştı. "Ben sana dokunmaya bile kıyamazken, o herif sana dokunduğu için affet beni olur mu? Affet beni uğruna dünyaları yaktığım."

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

Onu ilk kez çiçekli pijamalarıyla görmüştüm. Hayır.. Uykudan yeni kalkmış gibi bir hali yoktu. Daha çok sinirden çıldırmış ve hayatındaki tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta olduğunu gösterir gibiydi. Yüzünün ferahlığı ve çekiciliği bir yana sarı saçları ona ayrı bir masumluk katıyordu. Onun yanındayken kendim gibi davranamıyordum. Sanki her an yanı başımdan çekip gidecek gibiydi. Ah, bugüne kadar gördüğüm en güzel kız neden benim üvey kardeşim olmuştu ki? ✔ Bu muhteşem kitap kapağı için @kolpaciyazar ' a çok teşekkür ederim.. ✔ Tüm hakları saklıdır.©