"Ben gökyüzüm ve sen benim yıldızımsın, Natalia. Sen olmadan bir hiçim."

"Bakıyorumda yüzlerce yıl yaşamış birine göre hiçbir şeyden ders almamış gibi görünüyorsun." dedi Natasha karşısındaki kana susamış bakışlarıyla onu delip geçen adama. "Ah! Senin gibi birinin bunları söylemesi ne hoş Natalia. Belki de bana dersimi almamda yardımcı olmak istersin?" dedi sinsi bakışları ve yamuk ağız gülümseyişlerine engel olamayan James. "Şu an seni öldürebileceğimi biliyorsun, değil mi? Hiç üşenmeden o silahı çıkarır ve mermiyi kafana dayarım." diyen Natasha, her ne kadar bunu yapmak istese bile buna gönlü el vermiyordu. Bir türlü o eli silaha uzanamıyordu. Nihayetinde konuşan James'in ağzında şu sözler çıktı. "Ama bana kıyamayacağını da biliyorum."

"Her şeyi hatırlıyorum, Natalia. Ve sen hatırladığım tek iyi şeysin." Uyarı : İlk hayran kurgu denemem. Lütfen hatalarımı mazur görünüz. Sizleri seviyorum *Abandoned*

Natalia, James'i ölse unutamazdı.

Kış askeri, oradan kaçarken kızı yanına almamak için direndi. Sonrasında ise, onu bırakmamak için her şeyi yapabileceğini fark etti.