Headcanon to informacja na temat danego uniwersum stworzona przed fanów.

"Kurwa. - Zaklnął w myślach, gdy wpadł na jakąś rzecz i uderzył się w nogę. Rozmasował obolałe miejsce, a nastepnie opadł na stojącą obok kanapę. Oddałby wszystko, aby móc znów widzieć, sprzedałby własną duszę diabłu za wzrok. Tak bardzo znów pragnął zobaczyć świat, te wszystkie kolory. Leniwie ściągnął maskę i odłożył ją na bok. Czasem chciałby też nie żyć. Był zmęczony, ale coś nie pozwalało mu zasnąć. Leżał więc nie myśląc o niczym. Słyszał czyjeś kroki, ale nie przejął się tym zbytnio. Wiedział, że to na pewno Jeff, więc nie miał się czym przejmować. Killer był tak mokry, że aż się z niego lało. Leniwie ściągnął z siebie przemoczone ubranie i powiesił je byle jak, mając nadzieję, że szybko wyschnie. Marzył już tylko o tym, żeby się położyć i zasnąć. - Dlaczego tu jesteśmy? - Zapytał nagle Jack. - Nie wiem - wzruszył ramionami. - Chciałem odwiedzić brata, to tyle - dodał beznamiętnym tonem głosu. - Nie powinno nas tu być - powiedział otwarcie. - Nie dbam o to, czy mnie złapią, czy nie. Eyeless jedynie ciężko westchnął, nie chciał się z nim kłócić. Nie miał na to nawet sił, chciał po prostu zasnąć i odpocząć choć chwilę. Jeffrey najwidoczniej też nie miał zamiaru wywoływać niepotrzebnej kłótni. Ostatnimi czasy ta dwójka stała się strasznie leniwa i pozbawiona życia." Druga część książki "Killer Queen"

Kiedy trafiasz w złe towarzystwo, które za nic ma jakiekolwiek zasady i robi to co chce, ich złe nawyki zaczynają na ciebie wpływać. Choć ty tego nie czujesz. Wiesz, że się zmieniasz, ale nie postrzegasz tego w taki sam sposób co inni. Wypierasz się, gdy ktoś mówi ci, że stajesz się coraz gorszy. Lubisz swoich nowych przyjaciół. Złych przyjaciół. Meredith jest bliska śmierci. Lecz nim odejdzie, pragnie opowiedzieć swojej siostrzenicy pewną historię. Historię o tym, co działo się w jej życiu dawno temu.

Lizbett Moreen, młoda kobieta cierpiąca na zaniki pamięci, od niemalże roku przebywa w szpitalu psychiatrycznym. Trafiła tam po wydarzeniach, które rozegrały się pewnej czerwcowej nocy. Wydarzeniach, które obudziły w niej to, co przez lata starano się wymazać z jej pamięci... Sara Hoover, ambitna i dociekliwa agenta FBI, oraz jej partner Tom Barton zostają wezwani do miejsca masakry, która rozegrała się w szpitalu psychiatrycznym. Pośród ofiar nie znaleziono ciała Moreen i Hoover, która schwytała ją w pamiętną czerwcową noc. Agentka przysięga, że schwyta swoją nemezis i drugi raz nie popełni tego samego błędu i nie okaże litości... Co wydarzyło się w zakamarkach szpitala psychiatrycznego? Jaki to związek z wizją mężczyzny o białej, pozbawionej narządów twarzy? Jaką rolę odegrali seryjny morderca o wiecznym uśmiechu, doktor w białej masce przesłaniającej usta i jego młody pomocnik zasłaniający blizny?

Nightmare ti zwykła nastolatka Ma 16 lat, chodzi do liceum do trzeciej klasy i mieszka w mieście Szczebrzeszycze w USA. Pewnego dnia poznaje dziwną osobę i zaczęła nowe życie Tytuł dużo mówi Mówi, żebyście uciekali. Cóż, nie oszukujmy się, to będzie tak chujowe, jak może być ENJOY! ~Moin Postaramy się wydobyć jak największe pokłady żałości z naszych czarnych, trolowych serc ~Kez

Mam na imię Madeleine. Jestem już dorosła, ale mentalnie nadal czuję się dzieckiem. Mam paru znajomych i piękny duży dom po rodzicach. Pracuję w różnych miejscach. Wyznaję zasadę, że życie jest za krótkie, żeby większą jego część spędzić wykonując cały czas to samo. Lubię malować, czytać, grać na swoich skrzypcach i pianinie, jeździć konno...mogłabym jeszcze długo wymieniać. Moim największym hobby jest jednak kolekcjonowanie zabawek. Mój tata to kochał i zaraził mnie miłością do tego. Czy powinniście wiedzieć o mnie coś jeszcze? Cóż, moim najlepszym przyjacielem jest Jason the Toy Maker. Publikowana jest też już tutaj część druga UwU *Tytuł tej książki może nie brzmi najlepiej, ale chciałam dać coś niecodziennego, co nie zdradzi za wiele o fabule, ale jednocześnie będzie miało z nią coś wspólnego. Na razie nie przewiduję tutaj zbyt wielu drastycznych scen czy przekleństw, ostrzegam jednak, że mogą się pojawić, jeśli w trakcie pisania wpadnę na jakiś nowy pomysł.*

"Biegły co sił w nogach, poprzez pola obsiane pszenicą. Nie odwracaj się - powtarzała sobie w myślach brunetka; była ledwie kilka metrów przed swoją przyjaciółką. Ktoś je gonił i najwidoczniej nie zamierzał przestać. Dziewczyna gwałtownie się zatrzymała, słysząc krzyk i niewiele myśląc zawróciła, choć miała szansę uciec. Rudowłosa dziewczyna leżała na ziemi, próbując wstać. Natalie mocno szarpnęła ją za rękę, podnosząc. - Uciekaj - rzuciła. - Nie zostawię cię tu przecież. Spadamy stąd. - Zarządziła. Starała się iść jak najszybciej, korzystając z faktu, że rosnące wokół zboże było niczym labirynt. - Nat - jej głos się łamał. - Nie damy rady - odwróciła głowę; jedyne co dostrzegła to dziwny błysk gdzieś niedaleko, a to jakoś nie napawało ją nadzieją. - Zamknij się. - Syknęła; brunetka nie była wybitnie silna, przez co coraz ciężej było jej nieść przyjaciółkę. Doskonale wiedziała, że nie mają szans, ale miała nadzieję. Tą cholerną, głupią nadzieję. Wtedy poczuła koszmarny ból w ramieniu, był nie do zniesienia, jakby conajmniej właśnie złamała bark. Obie z głuchym hukiem padły na twardą ziemię. - Wstawaj Viki - zdrową ręką próbowała podnieść rudowłosą, ale ta nie reagowała. Ostatnie co poczuła to delikatne ukłócie gdzieś w okolicach szyi, potem padła nieprzytomna obok przyjaciółki."