Sessizliği dinliyordum. Seneler evvel sırdaşımken şimdi en azılı düşmanımdı. Belki huzur kollarında gizliydi fakat benim için değildi, delirdiğimi göremiyor muydu? Ben karanlığın soğuk kollarına aşık olan o kadındım. Sessizlik beni çıldırtırdı. Ben kan ve izdivaça tutsak olan o çaresiz kadındım. Sessizlik beni paklayabilir miydi? İplerini ellerimde tuttuğum bir geçmiş vardı fakat geçmemişti. Acı oradaydı, gözlerimle gördüğüm, sesini kulaklarımla işittiğim o adamdaydı. Uzandım. Dokunamayacağımı bildiğim hâlde parmaklarımı yüzüne uzattım ve "Karan," diye mırıldandım tenine bir milim kala. Dudaklarım dahi bedenimin her bir zerresi titrerken, "Beni hatırlıyor musun?" diye sordum fısıltıyla. Nefesimden nükseden acı, yüzünü yalayan hafif bir esintiydi onun için. Bakışlarımda gördüğü o karanlık, aslında onun ruhuydu fakat bilmiyordu. Bilemezdi, zira hayat en büyük kozunu bizim üzerimize oynamıştı. Yaklaştı. Her anını gözümü kırpmadan izlerken çenesini avucuma yaslayarak, "Kimsin sen?" diye sordu. Titreyen parmaklarımı yüzüne sardım, tenine sarıldım ve içim içimden çıkarken, bir damla gözyaşıyla kutladım bu acımasızlığını. Tanrı, onu özenle boyamıştı. Biliyordum, onda en değerli renkler saklıydı. Kimsenin adını dahi bilmediği, çıplak gözle göremediği tüm o renkler onda gizliydi. Göz kapaklarım titreyerek kapandı ve kirpiklerim birbirine karıştı. Zemherilerimi yeniden aralarken burnumdan sus çizgime uzanan bir sıcaklık hissettim fakat silmedim. Zira hissettiğim bu acı fiziksel anlamda beni bitirmeyecek olsaydı, ruhum diz kapaklarının üzerinde çürürdü. Başımın döndüğünü hissederken göğsüne yığıldım ve alnım sinesine hapsolmuşken, "Yalvarırım," diye mırıldandım acı içerisinde kahrolurken, "Al içimdeki bu acıyı benden, kurtar beni senden."

Tek sığınağı sessizlik olan adamın yuvasını, varlığımla darmadağın edişimin hikayesiydi bu. Silâhları en masum oyuncaklarıydı. Ve o, tehlikeli oyunlar oynamayı çok severdi. Mercanı anımsatan, yeşile kaçan ve denizde boğulan derin bir göz rengi vardı. Ona attığım her adımı karanlığa gömer, beni sessizliğine hapsederek eğitirdi. Fakat uğruna susmak, dilime düşen tüm kelâmlara değerdi. Elzem'in tenha sokaklarının karanlığında, gözlerimi varlığına açtığımdı o. Cehennemimdi o şehir. Ve sahibi olan o gaddar şeytana aşık olmuştum. Ama bilirdim ki şeytan dediğim o adam, herkese sağırken bir beni duyardı. Ben bu şehre esirdim. Ben Sessizliğe Esir'dim. Ben İzel Korhan, tek sığınağı sessizlik olan o adama, esirdim.

Uyan Vanessa. Ruhuna gizlenen, irislerine yansıyan gücün farkına var. Aç avuçlarını, çevir semaya. Kapat gözlerini, ruhundan geçen kelimeleri fısılda. Sen yaratılmış olansın. Sen Tanrı tarafından kutsanarak yaratılmış olansın. Sen onun için yaratılmış olansın. Kalk Vanessa. Kutsandığın güce bürün. Kalk ve gözlerinin yıkandığı renge bak.

Görebiliyor musunuz? Bedenimden akıp giden ışığı Görebildiniz mi? Duyabiliyor musunuz? Ruhumun çaresiz haykırışlarını Duyabildiniz mi? Hissedebiliyor musunuz? Sizden farklı olduğumu ve sizin gibi olabilmek için çaba sarf ettiğimi Hissetiniz mi? Görün! Duyun! Ve Hissedin! Bildiğiniz bütün doğruları unutun. Bütün doğruları unutun Doğruları unut... Bana ihtiyacınız var. Bu oyunda bana ihtiyacınız var. "Sizin doğrularınız umurumda değil. Bu oyunu kendi doğrularıma göre oynayacağım." Ben varım. Sen var mısın? *** Başlangıç tarihi: 07.07.21

Tamamlandı. Bu kitapta kaos, mafya, üzüntü yok. Bol bol mizah var. Tamamlandı. Yetişkin içerik vardır, rahatsız olacaksanız okumayın. Kurgusu tamamen bana aittir. Siz: Nasıl arkadaşsın ulan sen? Siz: bir ceketini çaldım diye numaranı da değişmezsin. Siz: Ama yakıştı şimdi Allah var? Siz: görüntü* Siz: bence bana yakıştığı için barışmalıyız? 0544: Kimsin? 0544: Bu numarayı nasıl bulduğunu sormuyorum bile. Siz: Vay be Emrah, tanımamazlıktan geldin demek.. Ama yakışmış şimdi inkar etme. 0544: Yakışmış o fiziğe her şey yakışır zaten. 0544: Ama bu numaramı nereden bulduğun gerçeğini değiştirmiyor. Siz: Abart! 0544: görüntü* Siz: Hassiktir! Kimsin sen? 28 gün de 3 milyon okunan bir kitap #Aşk 1 #Gençkurgu 1 #Gizem 1 #Fantastik 1 #Mizah 1 #Kısahikaye 1 #Asker 1 #Romantizm 1 #Kurgu 1 #gençkızedebiyatı 1 #bilim 1 #klasikler 1 #anonim 1 #texting 1 #kurguolmayan 1 #romantik 1 #korku 1 #askiyon 1 #Gerilim1 #watty2021 1 #hayrankurgu 1

"Her kirpiğini," dudaklarını göz kapaklarıma bastırdı, küçük öpmeleri hassaslaştı. "Gözlerinden kayıp, saçlarına ulaşan yaşların yaktığı her teli seveceğim." - Geçimini sağlamak için yaşlı adamları dolandıran genç kadın, bastığı yaş tahta sayesinde cenazesine katıldığı, üstüne toprak attığı, sürekli mezarını ziyaret ettiği çocukluk arkadaşının aslında ölmediğini hatta o kişinin kocası olduğunu öğrenir. (+18) olumsuz örnek olabilecek davranışlar içermektedir. 10.09.2021 Kurgusu tamamen bana aittir.

"Sera, o kadınla öpüştüğümü düşünüyor musun gerçekten?" "Evet!" Alayla güldü ve kafasını iki yana salladı. "O zaman sana gerçek bir öpüşme nasıl oluyor göstereyim."

"Hoşuma gidiyorsun ama seni öldürürüm."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Fakat soruyu ben sordum." dedi. Çoğunlukla nazik bir adamdı, sakin ve düşünceliydi. Yani, şahit olabildiğim kadarıyla böyleydi. Onunla uzun süredir çalışıyordum. Çok yüz yüze gelemesek de onun için çalışıyordum. Sekreteriydim, şöförüydüm, yardımcısıydım. Yeri geldiğinde pilotu ve koruması dahi olmuştum. Otuz yıllık hayatım boyunca çok kişiyi korumuştum ama koruduğum adam tarafından korunduğum hiç olmamıştı. Ta ki ona kadar. Genzimi temizledim ve "Beni yanlış anlamanızı istemem ama-" sözümü kesip usulca mırıldandı. "Anlaşmayı imzaladım, resmi konuşmana gerek yok." Gözleri ruhumu görüyordu sanki, öylesine derin bakıyordu. Eşsiz bir renkti, gözleri hep ışıl ışıl parlardı. Bu zalim dünya için fazla güzeldi. Paslı kalemi kapattı. "İmzaladım imzalamasına ama altında yalnızca benim imzam olacak," ağır hareketlerle ayağa kalktı, "Bu tek taraflı bir anlaşma, Lavin Asena. Sen imza atmayacaksın."