jeon, park jimin için yaşıyordu. © mattbeoldvan

parkjm: seni dövebilir miyim * to; xviperionx

parkjm: ben kimim biliyor musun * to; inhopestar

❝etraftaki kanlara ve bedenindeki acıya inat, gülümsedi.❞ jikook, angst

"Ben senin en büyük fanınım"

tamamlandı ✔️ "Bu gece...arkadaşlığımızı bozalım." jjk + pjm

tamamlandı ✔️ 'Benim, en güzel anlarını yaşaması gereken gençliğim bunları haketmemişti.' jjk + pjm

Ona silahımı doğrulttum fakat o bir çiçek uzattı bana. dom'um kapak için teşekkür ederim, ellerini öpüyorum ♥️

Köşelerde bir yerlerde, ufak bir umut her zaman vardır. ●Başlangıç: 5.04.2017● ●Bitiş: 24.07.2017● >Kapak için @lucidpeach'e çok teşekkürler.🖤 (24.04.2019 tarihinde düzenlenmiştir.)

❥ jikook Jungkook derin bakışlara, artık ıslanamayacak kadar yorgun gözlerle bakarken ''Ben senden vazgeçtiğimi hiç söylemedim ki.'' dedi burukça. ''Ben senden vazgeçemem ki.'' ''Benim yüzümden canın yakılsa da mı vazgeçmezsin?'' Jimin masumca sormuştu. Öyle masumdu ki sesi, Jungkook'un göğsü titredi. Öpmeye doyamadığı bal dudaklar ne acı sözler fısıldıyordu ona, ne yakıcıydı o güzel gözlerdeki acı bakışlar... ''Senin tarafından canım yakıldıktan sonra bile vazgeçmedim.'' Jungkook Jimin'e bakarken anlasın istedi, içindeki yangının onu da yaktığını, dudaklarının sızladığını anlasın istedi. Kollarının uyuştuğunu, ona uzak kalmanın onu da nasıl yorduğunu görsün istedi. ''Sahiden benimle ölümü mü seçiyorsun?'' ''Hala anlamadın mı?'' Jungkook bir tek bunu sordu. Cidden, hala anlamamış mıydı? *duende (İspanyolca): Bir sanat çalışmasının bir insanı derinden etkileyen gizemli gücü