İlkbaharı kıskandıran bir papatyaydı ve her bir zerrem aşıktı her bir zerresine.

''Havai Fişekler'' sol ellerinin serçe parmağında yeşil ojeyle gezen yıkıkların grubuydu. Bu one-shot @ficstation için yazılmıştır.

"Seni seviyorum Chanyeol. Deli gibi. O yüzden seni öldüreceğim için beni bağışla." Divus X Perditrix

Cheonseo sessiz, huzurlu, tipik bir semtti. Burada olağandışı çok az şey olurdu. Herkes birbirini tanır, sabahları sokaklarda selamlaşma sesleri yankılanırdı. Byun Baekhyun ise semtin gözde çocuğu olmanın tadını çıkarıyordu. Her zaman ailesi ve arkadaşları tarafından sevilen biri olmuştu. Yaşıtları onunla yakınlık kurmaya çalışır, bunun için ona güzel hediyeler getirirlerdi. Büyükler ise söylediği sözlere güler, ne kadar akıllı bir çocuk olduğunu vurgulayıp ona şeker ya da çikolata verirlerdi. Sekiz yaşındaki bir çocuk için ideal bir hayata sahipti. Ta ki adı anılmayasıca o çocuk gelene kadar... Park Chanyeol.

Söylesene Chanyeol, hangi yağmurlarda yıkandın da soldu saçının pembesi?

Susarak sevgisini ilan eden çok var sevgilim, Ama bir başka seven yok benim sustuğum biçimde. // aziz nesin