İkiz kardeşler Ece ile Arman'ın hikayesi...

"Hey bıyıklı! Güzel basketti!" "Sensin bıyıklı be! Kime diyon olum bıyıklı diye!" Kahkaha atarak yanıma geldi. Instagramı açıp profilime girdi ve bir fotoğraf açtı. Ezgi nin saçını alıp bıyık yapmıştım. Ne var yani bunda? "Mal o arkadaşın saçı! Gerizekalı! Ne bıyıklısı!" "Tamam be anırma" biraz durdu ve gülümseyerek bana baktı "Defne" "Hı?" "Bıyık sana çok yakışıyo ha" Tüm hakları Defne nin yapmacık bıyıklarında saklıdır.. -Buse☆

Merhaba benimle aynı kaderi paylaşan kız kurusu kardeşlerim. An itibariyle hepimi aynı dertten müzdarip ve sonunda üzerimizde ki baskılara yenilmeye hazırız. Çünkü kız olmak bunu gerektirir. Daha ömrümün baharın da evlilik baskılarına dayanamayıp aileme tamam evleneceğim dediğimden beri hayatım bir cennete dönüştü.. Şaka şaka buna inandınız mı gerçekten ? O zaman siz gerçek bir hayalperestsiniz .. Önce gelen görücü adaylarından en iyisi ve temiz aile çocuğu önüne koca adayı olarak konuldu. Sonra da her kafadan bir ses çıkmaya başladı. Eli yüzü düzgün çocuk Sakın ha aklını başına al kaçırma bu oğlanı ;Evi arabası varmış bu zamanda bundan iyisini mi bulacaksın . Sanırsınız müstakbel kocamı kendilerine alacaklar.. Eh bundan bir şikayetim olmasa da sonunda benim için bahtsız ailem için mükemmel damat adayına evet denildi. Tüm hazırlıklar yapılıp nikah günü gelip çattı. Bir delilik yapıp kaçmak istesem de yapamadım .. Evet evet bunu deli gibi istemiştim ama , gözünü üstünüzden ayırmayan bir anneniz , odanıza el koymak için büyük bir keyifle bekleyen bir kardeşiniz varsa bu sandığınız kadar kolay değildi. .. Ama kader bir kez daha ağlarını örmüş ve evlenmekten kurtulamasam da düğün günü damat değişikliğiyle kıskanç bir sevgilinin kurbanı olmuştum. Düğünümde yanımda olan adam kocam değildi. Eski sevgilisinin hain planına kurban olan KOCAM ise düğünüm de bileklerime kelepçeyi takan bir baş komiserdi. Suçum nemiydi ? Soy adımın tüm bahtsızlığını üstümde taşımaktı sanırım. Bu arada size kendimi tanıtmayı unuttum. Ben Pelin bahtı Kara ..

... Son durak ...

Şu an tam olarak neredesiniz? Yirmi numaralı otobüsün üçüncü koltuğunda mı? Evde, okulda ya da iş yerindesiniz. Kısa bir mola verdiniz ve pencere kenarında bir fincan kahve içiyorsunuz. Belki de bir arkadaşınızla buluşmak için yola çıktınız. Ne kadar da sıradan bir gün, değil mi? Her şey son derece normal! Hiç düşündünüz mü ya her şey bir anda altüst olursa? Örneğin buluşmak üzere yola çıktığınız arkadaşınızın sizinle ilgili gizli bir planı varsa! Ya da bindiğiniz o otobüsün en arka koltuğunda, sizi hayatınızın dönüm noktasına götürecek olan kişi oturuyorsa! Siz her şey akışında gidiyor zannederken ya kaderiniz üstünüze yağacak buz kırağı için en uygun şartları hazırlıyorsa... Bütün bunlar bir yana, peki ya hayatınızın altı, üstünden çok daha güzelse! Baran Demiroğlu: Sıradan bir gün yaşadığını zannederken kendini cayır cayır yanan bir evin önünde buldu. Alevlerin arasında canının parçaları vardı ama o hiçbir şey hatırlamıyordu. Üstelik önünde de bir benzin bidonu vardı. Hayatı bir anda altüst oldu... Bahar Saygın: İstanbul'un en başarılı adli psikiyatrının kliniğinde staja başladığında her şey son derece normaldi. Ama bir gün kliniğe ailesini diri diri yakmakla suçlanan bir hasta getirildi. Hayatı bir anda altüst oldu... & "Ruhuna ben bulaştım. Artık kurtulamazsın..." Yayınlanma tarihi 10 Nisan 2019

Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.