Elma hırsızının o olduğunu öğrendikten sonra başımı olumlu anlamda salladım. Ama ben hala onun dağınık saçlarında kalmıştım. Biran patavatsızlık edip soruverdim içimden geçenleri. "Saçınla oynayabilir miyim?" Bu sefer şaşırma sırası ondaydı. Sorduğum soru saçmaydı o bana kim olduğunu söylüyor ancak ben sadece saçlarıyla oynamak istediğimi söylüyordum. Düşündüğüm şeyin saçmalığının farkına vardım ve bir anda yanaklarımın sıcaklığını hissettim. Utanmaz gibi söylediğim şey gerçekten saçmaydı. Sorumu es geçerek soruma soruyla karşılık verdi. "Ayağın hala acıyor mu?" Sanırım bu utanmaz kızı kovmak istiyordu. Ama bu utanmaz kızın hemen gitmeye niyeti yoktu. Yalan söylemeyi beceremesemde beni tanımadığı için bunu anlayacağını sanmıyordum. "Evet, biraz." Sanırım yalan söylediğimi anlamıştı. Yoksa başını sallayıp gülmesi ne anlama gelebilirdi ki? Sadece kısa bir cevap vererek ayağa kalktı. "Peki." Ben daha ne olduğunu anlayamadan olduğum yerden yükselince yine Elma Hırsızı ile göz göze geldik. Beni daha geniş bir koltuğa bıraktı. Ben bunu niye yaptığını düşünmeye kalmadan başını dizlerime bahşetti. Sanki kimse duymasın diye fısıltı ile konuştu. "Oyna."