******** Herkes ölen mafya babasının yerine geçicek olan mafyanın kim olması gerektiğini tartışırken biri kendinden emin oturuyordu. Masada dönen genel isim onunkiydi zaten. Kapının gürültüyle açılması üzerine herkes sustu ve gelen kişiye baktı. Güzel kız soğuk bakışlarla babasının koltuğuna oturdu. Ona gözleri iri iri olmuş bir şekilde bakan mafyalara soğukça " babamın yerine ben geçiyorum " dedi. Bunu beklemeyen mafyalardan bir kahkaha koparken içeri giren ve koltuğa onun oturacağını idda eden kız sinirlendi ve elini masaya geçirdi. Masadan çıkan ses bütün odada yankılanarak gür kahkahaları bastırdı. Masadakiler kıza döndüğünde kızın önünüdeki, elini vurudğu yerin boyluca çatladığını gördüler kız soğuk ama bir o kadar tehtidvari bir sesle; - Buna karşı çıkan. dedi. Masanın en sonundaki 30 larındaki adam elini kaldırdı ve; - Bu saçmalık. dedi. Sözleri biter bitmez kız belindeki silahı çıkardı ve elini kaldıran adama doğtultup tek kurşunda kafasından işini bitirdi. Ona şaşkınlıkla bakan mafyalar bu güzel ve iki dakika önceye kadar masum gelen kız şimdi gözlerinde hiç de öyle değildi... DÜZENLEMEYE ALINMIŞTIR!

Yersu Kayacık...İşleri nedeniyle sürekli taşınmak zorunda kalan bir aileye,taşındıkları yerlerde edindiği muhteşem arkadaşlara ve bir türlü yerine oturtamadığı bir hayata sahip liseli genç bir kız. "Hayatım artık düzelmeye başladı." dediği zamanlarda bile küçücük de olsa sıkıntıları olan bu kızın bu küçücük sıkıntıları babasının verdiği o haberle tamamen altüst oluyor. "Denizli'ye taşınıyoruz." Yersu bu cümleden sonra hayatının daha da kötüye gideceğini anlamıştı.Ama içinde büyümeye başlayan umut,belki de hayatını düzene sokmaya,rahatsız olduğu tüm sıkıntılarını bir bir götürmeye yeterdi belki de... Ve o umut hiç yaşamadığı duyguları tattırabilirdi de...

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Karnınızdaki bebeği sizden almak isteseler ne yapardınız? Mutsuzluktan ölen bir kadının kızı olsanız, mutluluğa inanır mıydınız? Hüma; evlenme fikrine karşı, ancak anne olma isteğiyle yanıp tutuşan genç bir kadındır. Tek çaresi sperm bankasına başvurarak hamile kalmaktır. Ne var ki aniden ortaya çıkan biyolojik baba bütün planlarını altüst eder. Kartal ve Hüma'nın henüz cenin olan bir bebek uğruna yaşadıklarını bir solukta okuyacaksınız. "Uçmayı birlikte öğrenen kuşlar için gökyüzünün sınırı yoktur." Müptela Yayınları farkıyla raflarda. (İlk 15 bölüm yayında.)