Hayallerimizi bir uçurtmanın ipliğine bağladık; uçurtma uçtukça, kuyruğu dolandı boyunlarımıza. Uçurtmanın ucundaki hayallerimizdi bizi infaz eden. Bedenlerimizden geriye bir tek ruhlarımız kaldı ve yere doğru süzülmeye başladı. Mert'in yalnızlıkla süslenmiş ruhunu kurtaran ise bir kelebeğin kanatlarıydı. Peki bir kelebek nasıl olur da bir kuşun kanatları olur? Üstelik kendinin de tek kanadı kırıkken...