Her konuda ilginç bilgiler.

Hastalığımı öğrendiğimde yaptığım tek şey ağlamak olmuştu. Neden bütün kötülükler beni buluyordu ki?! Ailem yok mesela . Terk edilmişim. Küçücükken başka dünyaya gitmişler. Bu yaşıma kadar yetimhane binasının , her gün bir aile bekleyen çocuklarıyla beraber büyümüş bir insanım. Çoğu kez ağlamış , hayattan nefret etmiş , intihara kalkışmış , yıkık bir kızdım ben. Şimdi hayatimin en güzel yaşımda tam yetimhane odalarından kaçacakken , oradan kurtulacakken, yepyeni bir hayata(!) , yepyeni bir binaya(!) , yani hastahane odasına kapatılmış , ölmeyi bekleyen bir kız olacağım. Neden mi? Tedavisi olmayan bir hastalıktan kim kurtulabilir ki? Yada kendime nasıl bir ilaç bulabilirim ki?

♢İlk Hikâyem olduğu için, yazımım pek iyi sayılmaz. Bilginize!♢ "ABLAĞĞ!! VUR DEDİK ÖLDÜR DEMEDİK YAA!" diye anırdım. Evet farkındayım bu aralar çok anırıyorum. Ama şuan resmen bacaklarıma ağda yapıyolar. EVET YANLIŞ DUYMADINIZ AĞDAAA! "Sen istedin Ceyhun katlanacaksın. Hem bak çok az kaldı." dedi ablam. Hay başka plan mı yoktu ? Gittim bula bula bu planı buldum. Ama ne yapayım adam çok inatçıymış bende Mira'ya yakın olabilmek için kadın kılığına girip, sınıf arkadaşı taklidi yapacağım. EVET BUNU YAPACAĞIM. 'Ah şu aşkın yüzünden bi travesti olmadığın kalmıştı.' dedi iç ses. Evet doğru. Olsun onu görmek için değer ama. "AHHHHHH! YAVAŞ BEE YAVAŞ! KIL MIL KALMADI YAKINDA DERİMİ SÖKÜP ALACAKSIN ABLA!!" dedim. Gülü seven dikenine, Mira'yı seven ağda'sına katlanır! ♡♥♥♥♥♡ ~Manyak Serisi 1~ ©Tüm Hakları Saklıdır.

Geçmişini öğrenmek için anlaşmalı bir evlilik teklifini kabul eden Göksu'nun acı içinde olgunlaşması. Her şeyden habersiz bir kız, hayatı yalan üzerine kurulmuş. İntikam ateşine düşmüş bir genç, hayatını hiçe sayan. Üç aile. Büyük sırlar, büyük pişmanlıklar. Kendini feda edenler. İmkansız aşklar. Kaybolmuş hayatlar. Unutulmuş hayaller. Kana susamış, intikam isteyen ruhlar. "Benden korkmanı sevdim."

8 yıl önceki hayatıma dönmek mi? Rüyada gibiydim... Pardon kabus. Eski hayatıma , ilk aşkıma geri dönüyordum peki herşey eskisi gibi miydi ? Yoksa herşey için çok mu geç ? Bana sorarsanız ''Asla Geç Değil ''

"Utanma Aşık Olmak Suç Değil" Dedi sessizce bana bakıp. "Zaten Aşık Falan Değilim!" "Pekala o zaman" Dedi ve dudaklarıma bir an yapıştı. Sanki içimdeki Kelebekler Bir Anda Harekete Geçmişlerdi. İç sesim Codynin beni öpmesine karşılık vermemi söylüyordu. ama bu sefer ona gerçekten aşık olduğumu anlayabilirdi. Cody hâla dudaklarımı öpüyordu, ellerini saçlarımın arasına götürmüş daha şefkatli öpücükler konduruyordu. ben hâla karşılık göstermeden onun dudaklarımdan kurtulmasını bekliyordum. Zaman geçmiyordu.Cody öpücüklerini kesmeden öpmeye devam ediyordu. Dayanamadım ve kendimi geriye çekmeye zorladım, ama nafile. ben geri gittikce Cody bana doğru ilerliyordu. Artık dayanamayıp bende onu öpmeye başladım. belkide bu yaptığımdan deliler gibi pişman olucaktım, ama kalbime laf geçiremiyordum. Bunu fark edince dudakları dudaklarımdan ayrılmıştı. Dikkatlice bana bakıyordu. ben utancımdan pancar kesilmiştim. Cody'nin sert öpmesinden dudaklarımın sızladıklarını bir hayli fazla hisediyordum. Elini Çeneme götürüp . "Bana bak" dedi başımı kaldırdığımda. "Evet sen beni seviyorsun" "Biliyordum evet seviyorsun Zac seni öptüğü zaman ona karşılık vermedin, Kızarmadın." "Farkındayım" dedim mırıldanarak. "Evet Seviyorum Seni Tamamı !" Diye Haykırdım.. (Final Yapılmıştır)

Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yüzünden atılınca, kendini "Başka yere kabul edilmeyenlerin gittiği okulda" buldu. Karanlık geçmişleri olan insanların toplandığı bu okulda; -Güneş nasıl ayakta kalacaktı? -Böyle bir okulda dost edinebilir miydi? -En önemlisi, bu karanlık okulun en karanlık öğrencisi olan Demir'in karşısında kalbini koruyabilecek miydi? -Ya saf, hayatı kayıplarla ve gözyaşlarıyla dolu olan Güneş,Demir'in gölgesine razı olursa? Burası Karanlık Lise... Burası Güneş için sadece bir başlangıç... KARANLIK LİSE EPSİLON YAYINEVİ İLE 02.02.2015'TEN İTİBAREN RAFLARDA :) Artık kitabı satın alabilirsiniz :) Karanlık Lise serisinin fragmanı: https://www.youtube.com/watch?v=UsDitPn01IM

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Farklı bir başlangıç, Farklı bir son... Aramızdaki bu çekimden nefret ediyordum!Sanki ondan uzaklaşmak istesem de bizi birbirimize bağlıyordu.Yakışıklı kelimesinin tanımı gibiydi ama karakteri umursamaz,değişken ve tuhaftı.Kafam allak bullaktı üvey kardeşimi sevemezdim.Lanet olsun hayatıma girdiğinden beri hayatım değişti. -Ada Onu gördüğümde beni ele geçiren heyecanı yok etmek istiyordum.Uyumak için başımı yastığa koyduğumda onun belinin kıvrımını ve diğer ayrıntılarını hayal etmek istemiyordum.Lanet olsun!Onu sevmeye başlamıştım ve onu sevmek istemiyordum.Güzel,asi ve hırçın kesinlikle tamda iştahımı açan bir tipti.Tek sorunda üvey kardeşim oluşu.Sikik hayatımı onun düşüncesi ele geçiriyordu. -Ufuk

Yaprak her sonbahar ağacı terk ettiğinde koca çınar sarsılır mı? Peki ya düştüğü toprak? Heyecanlanır mı çocukça? Hayır... Değersizdir yaprak. Sonbaharda rüzgara karşı ağaca sarılamıyıcak kadar çağresizdir. Her ilkbaharda çınarı yeşermiş yeni yapraklarla görecek kadar haraketsiz ve sonunda düştüğü toprakta çürüyücek kadar acınası. Yaprak 16 yaşında hayatta oldukça sarsak adımlarla ilerleyen bir kız her tökezleyişinden düşmesine neden olucak birilerine tutunmakta kararlı, ağaca, hayata tutmaktada...