"Bu konuşmanın nereye gideceğini biliyor musun?" Öykü büyük bir yutkunmayla cevap verdi. Tamer kırık bir gülüş gönderdi kadına bütün kasları gergin ve hazırdı, onu istiyordu. "Bana nasıl güvenebiliyorsun, benim iyi biri olduğumu nereden biliyorsun tutkum" derken üzerine daha çok eğilmişti. Masanın köşesinde olan Öykü belini yay gibi gererek arkaya doğru yaslandı. "Be.. ben bilmiyorum sadece ben güveniyorum" diyerek kekelemeye başladı. Tamer onun tatlı dolgun dudaklarını tatmak istiyordu. Teni yumuşacık görünüyordu acaba bütün vücudu bu kadar yumuşak mıydı? Bu kadının yüzüne bakarken vücudunda kan ters yöne akıyordu, bu kadına karşı tek bir kasının oynamasını dahi istemezken, bedenindeki hareketlenmeyi bir kez daha duyumsadı. İki kolunu kadının yanların doğru uzatarak onu masaya sıkıştırdı. "Bir gün pişman olacaksın Öykü ve o zaman bu dediğimi unutma. Ben aziz değilim". "Hangimiz o kadar masumuz ki"

ASKIDA / Hani her insan kendi hayatının baş rolüdür diye bir söz var ya. Her insan kendi yalanlarının baş rolüdür. Hayat doğru yazılır. Yanlış yaşanır... \/\/\/\/\/\/ "İsmini neden sevmediğini anladım Hifa." dedi önümde diz çökerek. "Neden?" diye sordum. Bu kadar yakınımda olması tuhaftı. Hep mesafe olurdu bizim aramızda. "Doğduğunda ismini kulağına fısıldamamışlar sana. Benimsememişsin. Kabul etmemişsin bu güzel ismi. Ezan okumamışlar sana fısıltıyla. " Saçlarımı geri attı ve kulağımı ortaya çıkarttı. Hayır.. hayır. Bu kadar yakın olmamalıydı. Bana göre sorun değildi ama o, sorun olurdu onun için. Dudaklarını kulaklarıma yaklaştırdı. Yumruklarımı sıktım. "Allahu Ekber, Allahu Ekber." diye fısıldadı. Gözlerimi yumdum ve yutkundum. "Selim?" diye fısıldadım. Dinlemedi devam etti. En sonunda, "Hifa." diye fısıldadı. "Hifa." "Hifa." "Senin ismin Hifa, güzel kız."

Selamun aleyküm arkadaşlar. İlk hikayem. İnşallah beğenirsiniz. Fi emanillah

Ravza Korkmaz, 19 yaşında tesettürlü bir genç kızdır. Hayatını islama göre yaşamaya çalışıyordur. Çevreden sessiz ve sakin görünsede çok hareketli ve eğlencelidir. Sinirli bir yapısı olsada genelde etrafına yansıtmaz... Kerim Karayel, 24 yaşında müslümanlığı sadece kimlikdeki İslam yazısında kalan bir gençtir. Sert bir görüntüsü vardır. Sinirlendiğinde gözü hiç bir şeyi görmez... Sizce bu iki "zıt" insan'ın arasında ne olabilir... Ya da bu ikisi birbirine tahammül edebilir mi? Merak ediyorsanız lütfen okumaya devam edin... -Wattpadde ki ilk "Bir Ömür Sev Beni" adlı kitaptır-

DÜZENLENİYOR... *Kitabın değiştirilmeden önce ki ismi; MÜHÜR: Damga* «"Hayatım başlı başına bir kaosken çıkıp gelen kötü sürprizler beni hiç hoşnut etmemişti. Başıma bir bela olarak çöken Sarp Poyrazoğlu, ondan kurtulmamın tek yolunun ölmek olduğunu söyledi. Ölemesem bile yaşarken bir ölüden farkım yoktu."» «"Herkesi önünde diz çöktüren Poyrazoğlu, bakalım kendisi gibi olan kadına diz çöktürebilecek miydi? Yoksa kendimi diz çökecekti?"» Süregelen sırlar, yıllardır saklı oldukları tozlu rafından çıkıp geldi. Onca yıldır tanıdığını sandığı insanlar, eski ihanetlerine bir yenisini daha ekledi. Defalarca ihanete uğradı. En sonunda onu bu ihanetler ve sırlar azılı bir katile çevirdi. Poyrazoğlu ailesi karşılaştığı onca zorluğa ve ayrılığa dayanmışken, bunda yıkılacak mıydı? Yeniden dirilen sırlar, etrafı kan gölüne çevireceğinin habercisiydi. Bayan Poyrazoğlu dibe batacağı kadar batmıştı, ancak çıkışının olmadığının o da farkındaydı. Yüzüne savrulan sırlar karşısında neler yapacaktı? Onu öldürmek için an kovalayan ihanetçilerine ne yapacaktı? Dahası, Poyrazoğlu Ailesi mutlu olacak mıydı? 14.08.2018 ✔ Yayım tarihi. 14.08.2019 ✔ 1. Yıl. 14.08.2020 ✔ 2. Yıl. 14.08.2021 ✔ 3. Yıl. İlk hedef; 100 Bin. 10 Şubat 2019 ✔ İkinci hedef; 500 Bin. 05 Haziran 2019 ✔ Not ve Uyarı Niteliğindedir! •Kurgusu 2014'e dayanır. Yazıma ve yayıma geçmesi 2018'e. •12 yaşında (2014) olan bir kız çocuğunun hiç görmediği ve bilmediği bir yaş grubu olan bir kadına ve bir adama kurgu bakımından hayat vermesi oldukça zordur. Bunu dikkate alarak eleştirilerinizi saygı çerçevesinde yapınız. •Kişiden kişiye değişecek olan rahatsızlık unsurları -şiddet, argo, cinsellik, eşcinsellik- bulunmaktadır. •Düzenleme aşamasındadır, yazım hataları varsa, affola.

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Hare, anne ve babasının ölümünden sonra intikam arzusu içinde ki amcasının yanında kalmaktadır ve kendisine miras kalan mal varlığından dolayı öldürülmesi için verildiği yerde adım adım ölüme gittiğini düşünmektedir. Sonunda o an gelirde. Ölüme giderken -gözlerinin safir mavisi dışında- görmediği, tanımadığı bir cellada ölüm emri ile teslim edilir. Lakin düşündüğü gibi olmaz, kader döngüsüne devam eder ve böylece yolu bir başka yol ile kesişir. Hare bir şekilde başka bir zamanda ölmek için oradan kurtulur. Berzah, babasını öldüren adamdan intikam almak için mükemmel bir plan kurar, planını uygulamaya başkalarının canını yaksa dahi devam eder. Bu yoldan dönmemeye de oldukça kararlıdır. Lakin hesaba katmadığı bir şey vardır ki o da kardeşini kurtarmak için gittiği eski bir düşmanının evinde karşılaştığı kadına karşı tüm bildiğini tersyüz eden içinde beliren tuhaf duygudur. Ki o da aşktır. Berzah bu kadının bir şekilde hayatını kurtarır ama kader burada hayatına bir kördüğüm atar. Hare, ölüme giderken ölümün rengine Berzah'ın gözlerini gördüğünde karar verir. Öldüm sanır lakin ölmek için önce bir imtihana tabi tutulması ardından da bir lütfa layık olması gerekmektedir. . . . 2014