Sıra Egehan'daydı. "Hiç aşık olmadım," dedi shot bardaklarından gözlerini ayırmayarak. Onun gibi soğuk birinin aşık olmadığına kalıbımı basabilirdim. O aşktan ne anlardı ki? Kendimden emin bir şekilde yeşil kartı önüme koydum. Duru da benim gibi yeşil kart çıkarmıştı. Egemen ve Yağız'ın önünde ise kırmızı kart duruyordu. Bir dakika, ne? Egehan "Kızlar, atın shotlarınızı," dedi. Cidden aşık olmuş muydu? Egemen de bildiğine göre önemli bir şeydi. Egehan'ın aşık olduğu kızı cidden şu an çok merak etmiştim, çünkü onun gibi buzdan adamları aşık etmek zordur diye biliyordum. Bana sırıtarak bakan shot bardağına umutsuzca elimi uzattım. Düşünmeden bardağı diktim ve acı sıvı boğazımı delip geçerken yüzümü buruşturdum. Oyun sırası Egemen'deydi. Lütfen bileyim, lütfen kolay bir şey olsun. Egemen son derece bir soğukkanlılıkla "Beynimde tümör var," diyerek oyundaki herkesin kaşlarını çatmasına neden oldu.

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

''Senden sadece beni bırakmamanı istedim. Yanımda olmanı istedim. Çünkü sen farklıydın.Kalbimde ritim değişmesine,sesimin titremesine,saçma sapan gülümsememe sebep oluyordun.'' ''Geri döndüm işte. Yine yanındayım. Bırakmadım seni.'' ''Beni bıraktığın gibi, geri döndüğünde aynı bulacağını sanıyorsan sanma, çok saçma.'' ''Sen hala aynısın. Değişmediğini biliyorum. Hala bana aitsin. Ve ben, benim olanı asla kaybetmem.''

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Meğersem komşu çocukları hep zeki, çalışkan, terbiyeli olmuyormuş. En azından Lara'nın komşusu öyle değil. Bakalım bu 'Komşunun Oğlu' bizim saftirik Lara'nın başına ne işler açacak? Okumaya devam edin!

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...