Şairlerin düşlerinde,gerçek yaşamda hiçbir zaman bulamayacakları bir güzellik ve incelmiş estetik duyguların içbükey katmanlarındaki çeperlerine sığmayan akışkanlıkların gizil basıncı vardır.Benliğini saran imgelemlerin verdiği duyumsamalarla rasyonel fikirleri silikleştiğinde;özlemini duyduğu dünyanın bütün gözkamaştıran güzelliklerini tam boyutlarıyla şiirlerine yansıtabilirse ve bu yansılarla ölümsüz dünyanın eserlerini yaratabilirse,ancak o zaman imajsal hayallerindeki kadar mutlu olabilir...

Bazen bir şeyleri gerçekten görebilmek için ambalajın altındakini ya da belki ötesindekini görmek gerekir. Zaten en güzel şeyler hep en garip ambalajlarla gelmez mi önümüze? *Önemli Not*: Bu hikaye, üç kısa hikayeden oluşmasını planladığım Bilimkurgu Kulübü Üçlemesinin ilk hikayesi. Bilimkurgu kulübünün ne olduğunu hikaye ilerledikçe size açıklamaya çalışacağım. Hikayelerin hiçbiri fantastik veya bilim-kurgu türünde değil ama karakterler bu türlerin sıkı hayranları olduğu için bu alanlarda bol bol referans vermeyi planlıyorum. Bu hikayede popüler dizi ve serilerden bahsedeceğim için göndermelerin çoğunu yakalarsınız. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar :)

Sen, yeni keşfettiğim ve dinlemekten bıkmadığım şarkımsın. Kapak tasarımı: @BengisuDeres

Selam gençler ve genç kalanlar! Uzun zamandır burada buluşamıyorduk. Sevdiğim bir marka olduğu için Coca-Cola'nın tatlı, kısa hikaye yazma projesine katıldım ve tek bölümlük bir hikaye oluşturdum. Bu tatlı hikaye çok hoşuma gidiyor. İyi okumalar, sizi seviyorum !

ÜZÜLENLERI beklerim çünkü bende Üzgünüm

''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.

Sonunda, dedi genç kız. Sonunda ait olduğum bir yer var.

Eğlence amaçlıdır. Tartışma esnasında aklına birşey gelmiyorsa tamda olman gerektiğin yerdesin hadi gel. Kitap kapağı için @_sonsuzsiyah_ 'a teşekkürlerimi sunuyorum sözler alıntıdır.

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Doğduğumdan beri ait olmam gereken hayatıma 15 yaşımda kavuştum. Kim babasını özlediğinde gidip bir ağaca sarılır ki? Ben. Çünkü benim gücümün kaynağı doğaydı ve babamdan kalan tek mirastı. Ben herkes gibi değildim. Ben özeldim. Ben Doğanın Kızı'ydım. İlk kez Güçler Ülkesinde aşık olmuş, en heyecanlı aksiyonları orada yaşamış, en büyük düşüşleri orada tatmıştım. Ben artık eski Ada değildim. Kendime yepyeni bir sayfa açmış, yeni baştan yazıyordum geleceğimi. Mutlu sonlar sadece hikaylerde olur. Bu bir hikaye değil. Bu bir efsane ve efsaneler mutlu mu biter? Bu Doğanın Kızı efsanesi. DÜZENLENİYOR... Düzenlenen bölümlere bölüm başlığının başına kaçınçı bölüm olduğunun sayısını yazıyorum! Başlangıç Tarihi: 18.07.2017 Bitiş Tarihi: 20.08.2017