9 yaşında iken, annesi babasını aldattığı için hiç bir zaman annesini görmek istemeyen Çisil, şimdi 18 yaşında babası ile beraber harika zamanlar geçirir. Babası bir gün evlenmek için bir kadını sevdiğini Çisil' e söyler ve Çisil ile tanışmasını ister.İlk başta bunu istemesede kabul eder ve kadının iyi biri olduğunu hisseder.Babası için iyi bir fırsat olduğunu, babasına söyleyince babası bu duruma çok sevinir. Çisil okulundan, en akıllı ve yakışıklı olduğunu düşündüğü bi çocuğa kendini kaptırır.Ama çocuğu, babasının yeni evleneceği kadının oğlu olduğunu öğrenince üzülür.Ne de olsa o onun artık üveyde olsa abisidir. Arkadaşının abisi Çisil' den iki yaş büyük olup, Çisil' e âşık olmuştur. Çisil' i uzun zamandan beri sürekli takip eden Ulaş, kötü ve bi o kadarda tek gecelik ilişkiler kursada Çisil' den çok hoşlanmaktadır. Çisil bu duruma sevinecek mi, üzülecek mi bilemezken arkadaşının abisini gördüğünde nedense içinde bişeyler hisseder. Neyse bu kadarı yeterde artar.Eğer çok fazla merak ediyosanız yazdığım kitabı okumanızı öneririm.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."