【„Apolonia kochała malarstwo, a malarstwo kochało ją."】 krótki one-shot o życiu pewnej malarki okładkę wykonała @MILCZeek z @ZakurzeniPisarze

krótka historia o przyjaźni podczas wojny © drobnosc; 2019

{jednopartówki} nocne wrzaski od 2017

Nataniel, urodzony jako wcześniak, od zawsze był słabym i chorowitym dzieckiem. Po śmierci dziadka dotknęła go filofobia, anormalny, uporczywy i nieuzasadniony strach przed zakochaniem. Do domu obok wprowadza się rozwodnik wraz ze swoim nastoletnim synem, który porzucił marzenie o łucznictwie z powodu kontuzji. Zamieszkuje z ojcem na wsi oddalonej od najbliższego miasta prawie o 300km. Zniszczone rabatki, nocne ucieczki, próby samobójcze, zabłąkane koty, niebo pełne chmur i połamane strzały łucznicze, początek lata.

Dziewiętnastoletni Seth i Silas należą do zamożnej rodziny Horváth, która zajmuje się usuwaniem politycznych wrogów partii rządzącej. Od najmłodszych lat przysposabiani są do podtrzymywania rodzinnej potęgi i zabijania. Pewnej nocy Silasowi objawia się anioł, który daje mu nadzieję na odpokutowanie swoich zbrodni i przekazuje dar wskrzeszania umarłych. Mimo ostrzeżeń brata, Silas postanawia zmienić swoje dotychczasowe życie i ożywić tych, których wcześniej zabił. Nie wie, że kobieta, którą przyjdzie mu wskrzesić, stanie się w przyszłości jedną z największych zbrodniarek w dziejach ludzkości. To moja pierwsza próba napisania jakiegokolwiek opowiadania, więc prosiłabym o wyrozumiałość (szczególnie w interpunkcji). Jeśli już tu jesteś, miło by było, jakbyś pozostawił komentarz, pozytywny lub negatywny. To mnie na pewno zmotywuje do dalszej pracy! PS Zdaję sobie sprawę, że okładka jest tragiczna, kiedyś na pewno ją zmienię.

Józefina wymalowała wszystkie okna domu, nie ma pokoju, który nie mieniłby się na niebiesko. Jej sypialnia wygląda jak akwarium z salonu, a następnego lata parapet przyozdobi niezapominajkami. Matka kręci głową, ale pozwala na wszystkie zachcianki dziewczyny, ponieważ Józia będzie musiała wkrótce odejść.

Patrząc na nieruchomą taflę kawy w kubku i wsłuchując się w monotonne buczenie drukarki, myślałem o przypadku, który przygnał mnie na drugi kontynent. A konkretniej to o jego długich nogach, piegowatym nosie i walających się po kuchennych blatach skórkach od mandarynek. maj 2020

Fiku miku

Herbata się sama nie zaparzy

- Nie śpię, spać ci nie daję, palę papierosy; na stole: budzik, chleb, dwie żółte chryzantemy... - Igor milknie na chwilę marszcząc nos. - Listopadowy wiatr za szybami krzyczy wniebogłosy, ja jestem niemy. 🎶Joep Beving - Midwayer