Τον 3ο αιώνα μ.Χ. η Ρώμη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια μεγάλη απειλή. Η απειλή αυτή έρχεται από την Ανατολή όταν ο Σεπτίμιος Οδαίναθος αυτοανακηρύσσεται βασιλιάς της Παλμυρας. Με τον θάνατο του Οδαινάθου, το βασίλειο μετατρέπεται σε αυτοκρατορία και φτάνει στην πλήρη ακμή του. Στα ινία της αυτοκρατορίας δεν είναι άλλη από την Βασίλισσα Ζηνοβία, που επαναστάτησε για να ανεξαρτητοποιήσει τον λαό της και πλήρωσε το τίμημα.

Την ιστορία αυτή την εμπνεύστηκα διαβάζοντας την εκπληκτική σειρά Vampire Academy της Richelle Mead. Νταμπίρ (μισοί βρικόλακες μισοί άνθρωποι) που διαθέτουν μαγικές δυνάμεις ζουν ανάμεσα μας και έχουν και βασιλείς! Η δυναστεία τους ξεκινά από νωρίς στον μεσαίωνα από ελληνική πόλη και μετακομίζουν για ασφάλεια στα απόκρυφα μέρη του Πόρτλαντ. Όμως η νέα τους κατοικία δεν είναι το μοναδικό απόκρυφο... Βρικόλακες, λυκάνθρωποι, δαίμονες μοιράζονταν έναν κόσμο, ή και παραπάνω; Η Ορόρα κι ο Κάρτερ νέοι βασιλείς στον θρόνο θα κληθούν να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα όσο η σχέση τους γίνεται πιο στενή. Εξώφυλλο από @i_seira_mou_tora

Ο Κάρλος τη διέκοψε απότομα, σηκώνοντας το χέρι του κι η Κριστίν νόμισε προς στιγμή ότι θα τη χτυπούσε και πισωπάτησε. Εκείνος αναστέναξε βαριά κι όταν μίλησε η φωνή του ακούστηκε ακόμα πιο βραχνή απ΄ό,τι ήταν και...ραγισμένη. Ακούστηκε σαν ξεκούρδιστο γραμμόφωνο, ένα κουβάρι από νότες, σαν άναρχη μελωδία που κάποιος άσχετος με τη μουσική είχε αραδιάσει σ΄ένα πεντάγραμμο. Η φράση που ξεστόμισε έκανε την Κριστίν να σωριαστεί στον καναπέ. Ήταν σα να έπεσε κεραυνός στο διαμέρισμα, όλα γύρω τους έγιναν χίλια κομμάτια, φώτα και σκοτάδι έγιναν ένα και μια αλήθεια σήκωσε ανάμεσά τους ένα τείχος, που άφησε τον καθένα τους μόνο του απέναντι στην δική του αλήθεια, τα δικά του μυστικά και ψέμματα, τις δικές του ενοχές.

Όσοι διαβάζετε το άλλο μου βιβλίο το Creepypasta (Greek) λογικά θα ξέρετε περί τίνους πρόκειται και τι σας περιμένει. Αν όχι και είστε καινούριοι να ξέρετε πως αυτό το βιβλίο θα εμπεριέχει: Βρισιές, βία, κρύο χιούμορ, μαύρο χιούμορ, inside jokes τα οποία πολύ πιθανόν να μην τα καταλάβετε αν δεν έχετε δει το άλλο, κακή ορθογραφία (επίτηδες)... (τις περισσότερες φορές...), εμένα να είμαι κακιά χωρίς λόγο και (ο θεός να τις κάνει) τρομαχτικές ιστορίες (που απλά αντί να σας τρομάξουν θα κάνουν το μέτωπο σας να μελανιάσει από τα face palm). Οι Crappypasta είναι ιστορίες που οι δημιουργοί τους τις ήθελαν να είναι και καλά τρόμου αλλά τελικά κατέληξαν... Για να είμαστε ευγενικοί ας τις πούμε "αστείες". Και εδώ εγώ απλά θα κάθομαι και θα τις κοροϊδεύω γιατί φυσικά δεν έχω και τίποτα καλύτερο να κάνω. Αν δεν αντέχεις τέτοια πράγματα να μην συνεχίσεις να διαβάζεις. Εννοείται πως δεν θέλω να πάτε να βρίσετε τους δημιουργούς αυτών των ιστοριών και πως δεν κριτικάρω τους ίδιους αλλά τις ιστορίες τους και πως όλο αυτό είναι απλώς κωμωδία. Λοιπόν... Αυτά. Enjoy 😊

Εδώ υπάρχουν οι πιο τρομακτικές ιστορίες που θα διαβάσεις ποτέ! Για περισσότερες λεπτομέρειες διάβασε την "Περίληψη" που είναι στο πρώτο κεφάλαιο.

Η Άντριαν Βάλενταϊν είναι πεπεισμένη ότι τίποτα στην ζωή της δεν μπορεί να πάει χειρότερα. Ανέκαθεν ήταν η δεύτερη επιλογή, η εναλλακτική που κρυβόταν στην σκιά των άλλων. Καθώς όμως φαίνεται η ζωή της μπορεί να πιάσει πάτο, όταν βρίσκεται υπόλογη για τον θάνατο της δίδυμης αδερφής της, Μία. Οι γονείς της τρομαγμένοι την «σουτάρουν» στο Ντέιβις Πλέις. Ένα ίδρυμα για νέους όπου βασιλεύουν η βία, τα ναρκωτικά, το σεξ, η εκμετάλλευση και οι εφιάλτες κάθε είδους με σάρκα και οστά. Η Άντριαν δεν κολλάει καθόλου εκεί μέσα, αισθάνεται τελείως καταπτοημένη με την τροπή των πραγμάτων και πασχίζει να ενσωματωθεί σε μια κοινωνία πολύ διαφορετική από εκείνη που γνώριζε. Και όλα αυτά προτού οι φωνές αρχίσουν να μιλάνε μέσα στο κεφάλι της. xΧx "Λες ότι οι φωνές στο κεφάλι μου δεν είναι πραγματικές, οτι είναι φανταστικές, ανυπόστατες. Πρέπει, όμως, να το παραδεχτείς, καμιά φορά, έχουν πολύ καλές ιδέες. Όπως τώρα για παράδειγμα, τώρα μου ψιθυρίζουν να σας σκοτώσω όλους". Don't copy this story©

Όλοι έχουν ακουστά τον θρύλο της ματωμένης κοντέσας με τα εβένινα μαλλιά, το άσπιλο, λευκό δέρμα και τα κατακόκκινα χείλη, της Ελίζαμπεθ Μπάθορι. Τον θρύλο της αιματοβαμμένης κυρίας του Καχτίτσε που διαφεντεύει από τον παλιό, πέτρινο πύργο της στην κορυφή του βουνού. Είναι ένας θρύλος σκοτεινός και τρομερός που ταξιδεύει από στόμα σε στόμα, σπέρνοντας τον φόβο στις καρδιές των χωρικών, η ιστορία μιας ευγενούς με ξακουστή ομορφιά, παροιμιώδη σκληρότητα και μια άσβεστη δίψα για αίμα... Don't copy this story©

«Είτε το αξίζουμε είτε όχι, είτε αποδειχθούν τελικά ως οι σκοτεινότερες ημέρες της ζωής μας ή οι πιο λαμπερές και ευτυχισμένες, είχαμε την αγάπη ως οδηγό. Πώς μπορούμε να κάνουμε λάθος όταν οδηγούμαστε απ' την αγάπη;» Morgan Parker Η συμμετοχή μου για τον διαγωνισμό για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου 2019 :D Μια ελαφρώς τραβηγμένη απ' το μαλλί ιστοριούλα - η αρχή αποθαρρύνει, αλλά έχει να κάνει με αγάπη, το υπόσχομαι! Απλώς η παραπάνω φράση είναι ύπουλη, αφήνει πολλά περιθώρια... «Ονειρεύομαι, καμιά φορά» του είπε ο Φοίνικας ένα βράδυ, όσο εκείνος απίθωνε φιλιά σε κάθε μώλωπα του κορμιού του. «Φαντάζομαι ότι θα σταματήσω κάποτε να χρειάζομαι κοκαΐνη, ότι θα σταματήσω να έχω ανάγκη το Αφεντικό για να μπορώ να την έχω, κι ότι θα ανοίξω, κάπως, ένα μαγαζί με βινύλια. Και θα είμαι μαζί σου, και θα είμαι ελεύθερος, κι αυτό θα με κάνει ευτυχισμένο. Αλλά ξέρεις τι είναι αυτά;» «Τι είναι;» τον ρώτησε. «Είναι όνειρα από αστερόσκονη».

Η έπαυλη Κίνοχαρ, που με τους θρύλους που στρέφονται γύρω της ξυπνά την φαντασία των θαυμαστών του μεταφυσικού, για όσους δεν ασχολούνται με το κυνήγι εκδικητικών πνευμάτων πρόκειται σίγουρα για ένα μέρος φρικιαστικό, αφιλόξενο. Οι ισχυρισμοί των ντόπιων επάνω στα ορφανά που έχασαν την ζωή τους από την πυρκαγιά που την έπληξε προ εκατονταετίας, υποδεικνύουν ότι οι ψυχές τους έχουν στοιχειώσει το μέρος και περιφέρονται γυρεύοντας εκδίκηση. Αν και η Ελάιζα Ρέντγκρεϊβ δεν αγνοεί τις φήμες που αφορούν στην έπαυλη, αποφασίζει να δεχτεί την θέση της οικονόμου που αναζητά η ιδιοκτήτης της. Ταξιδεύει από το Λονδίνο στα άγρια δάση της σκωτσέζικης επαρχίας, για να βρεθεί απομονωμένη στο σκοτεινό, βικτωριανό κτίσμα μαζί με την συνεργάτη της, Άιβορι Φόρεστερ, που παραληρεί με φρενήρη οράματα για πνεύματα και νεκρούς, τον γείτονά τους, Ντάνιελ Έβανς, που της ασκεί μια ισχυρή, ανεξήγητη έλξη, και τον συγκάτοικό του, Έμπονι Βάγκνερ, που, όχι μόνο δείχνει να υποφέρει, αλλά φαίνεται πως θέλει να της κάνει κακό.

«Έχεις νιώσει ποτέ την καρδιά σου να σπάει; Να χωρίζεται σε εκατοντάδες μικρά θραύσματα και να σκορπίζεται σ' ολόκληρο το κορμί σου, για να σε παραλύσει και να σε βουλιάξει και να σε πνίξει μέσα σε μια στιγμή μονάχα; Έχεις φανταστεί, ως συνέπεια αυτού του πόνου σου, το μυαλό σου ν' αχρηστεύεται και το κορμί σου να λιώνει; Να θέλεις όσο ποτέ άλλοτε να σβήσεις, να εξαφανιστείς; Εγώ το έχω νιώσει. Εκείνη τη νύχτα η καρδιά μου διαλύθηκε δυο φορές. Μια με την λάμψη στις καφετιές του ίριδες που έσβησε μόλις μας είδε, κι άλλη μια όταν μου έκλεισε το μάτι, μου έστειλε ένα φιλί από μακριά και απομακρύνθηκε. Κι έχει μείνει έτσι από τότε· σπασμένη και με τα θρύψαλα της θλίψης μου να ρέουν σ' όλο μου το αίμα». Σ' ένα δυστοπικό μέλλον όπου η κοινωνία υπαγορεύει οτιδήποτε αφορά στα άτομα που την αποτελούν, μέχρι και λεπτομέρειες του ιδιωτικού τους βίου, μια κοπέλα προσπαθεί ν' αναδειχθεί νικητής στον δικό της προσωπικό πόλεμο. Την ίδια στιγμή ένας μοναχικός στρατιώτης της μαθαίνει πόσα της έχουν στερήσει, μέσα από την συνειδητοποίηση του ότι δεν μπορεί πια να επιλέξει ούτε το ποιον θα ερωτευτεί.