Królestwo Hegostarii targają wewnętrzne konflikty. Nieporadny król decyduje się słuchać swojego stańczyka, który jako jedyny może wywieść państwo z opresji. Szykuje misterny plan, w który angażuje najmniej spodziewającą się tego osobę.

Leostariańska granica płonie. Nikt nie pamięta już sukcesów z przed roku, kiedy władze Hegostarii za późno zareagowały na szturm leostarskich wojewodów, którzy dostali zgodę na dołączenie wschodniej Hegostarii do Królestwa, w celu pomocy zaniedbanym i zostawionych na pastwę losu wieśniakom. Liczono, że łatwo i prawie bez walki nastąpi aneksja, mająca na celu nieść pomoc i postęp zacofanym ośrodkom. Generał Albert, główno-dowodzący leostariańskiej ofensywy, spotkał się jednak w końcu z niezwykłym oporem nowego króla Joralda, który potajemnie zorganizował kontrofensywę z Zangweberczykami, którzy zaatakowali Leostarię na południowej granicy. Generał Albert organizuje więc odwrót i stara się o zachowanie dawnych granic. Jednym z ośrodków oporu, ma stać się stara twierdza graniczna Biała Wieża. Pani Helena, małżonka Generała Alberta, zaczyna ze swoją służbą ubezpieczać przejście graniczne i przygotowywać zamek na przybycie znacznej liczby żołnierzy, kiedy koło twierdzy przejeżdża niespodziewany gość.

Einald niespodziewanie spotyka w towarzystwie Hamlara, stańczyka, który miał się z nimi skontaktować dopiero w osadzie Derkandor. Napotykają go na szlaku. W zajeździe, w którym akurat występuje. Panowie w towarzystwie szlochów niewiast i ich mężów wsłuchują się w pieśń. Jest częścią opowiadania "Powinność"