Bartu ve Mina... Hapishane de görevli olan stajyer hemşirenin karşısına bir gün hastalanarak çıkan ve asıl amacı hapishaneden kaçmak olan bir mahkumun stajyer hemşireyi kendisiyle işbirliği yapmaya zorlaması ve onu da kendiyle birlikte hapisten kaçırması ile ilgili bir hikaye... Peki aşk hayatları da bu denli sürükleyici olacak mı?? Merak edenler okumaya başlasın..

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

''Alo.''dedi. İşleticek birisini bulduğum için içimden sevinç dansımı yaparken dışımdan konuşmaya başladım. ''Alo emin naber.''dedim. ''Burda emin diye birisi yok yalnış numara.''dedi. ''Eminmisin olum.''dedim altan alttan kıs kıs gülerken. ''Evet eminim.''dedi hafif sinirlenen sesiyle. ''Hani emin değildin.''dedim ve hunharca gülen adama taş çıkaracak şekilde anırdım. ❌Eğlence amaçlı yazılmıştır. Küfür içerir.❌

Farkli bir yasam, farkli insanlar, farkli cevre, farkli ortamlar ve daha cok farkliliklar. Mutlu olmak isteyen bir kiz. İlk defa asik olan ve yenilen bir erkek. Acaba farkli yollardan dolayli olarak kaderleri birlesebilecek mi ??

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

Her şey,bir erkeğin hapşırmasıyla ve benim"Çok yaşa!"diye bağırmamla başladı...

Kendisini kaçıran adama bağlanan mal bir kız, ve kaçırdığı kıza aşık olan bir gerizekalının hikayesi.

Dört iyi arkadaşlar yapmadıkları şeylerin üstlerine kalması nedeniyle okuldan atılırlar . Gittikleri hiç bir okul bunları almayınca son çare Erkek Lisesi olur . Kızlarımızı burada neler yaşayacaklar ?

Ben Alara Yücegönül. Bir tane sevgili yapacağım demiştim. Onun bile gidip en karaktersizini bulmuştum. Burnumu çektim. "Ne ağlıyorum ben ya." dedim kendime kızarak. "O onun bunun evladı hiç üzgün değildi. Ben niye salak salak ağlıyorum!" etrafa bakıp kendi kendimi gaza getirdikten sonra eve doğru yürümeye başladım. Beş dakika sonra yeni bir ağlama krizi geçirdiğimde "Aptalım, büyük aptal." diye kendime kızmaya devam ettim. Telefonum çaldığında arka cebimden çıkardım. Ekranda gördüğüm isimle ufak çaplı bir kriz geçirdiğimde ayağımı yanımdaki çöp kutusuna vurdum. Büyük bir sızlama bileğimi sararken olduğum yere çöküp telefonu açtım. " Alara-" "Anne," dedim sinirden artık gülerken. "Sen benim bacaklarımı kır lütfen diyeceğim ama ben biraz önce bileğimi hallettim sanırım. Sen en iyisi beni yatılı okula ver. Ya da dur onu da yapma ben orada daha da kudururum -" Sözümü kestiğinde alt dudağımı ısırıp azarı bekledim. "Neredesin sen bakayım. Aklım çıktı haberin var mı senin? Hem ne abuk subuk konuşuyorsun?" "Anne eve gelecek gibi değilim. Ayağım çok kötü. Babam beni almaya Mehmet amcanın marketinin önüne gelirse gelebilirim. Ha diyorsan Allah 'ın cezası, ailenin yüz karası ne halt yersen ye-" telefondan gelen dıt dıt sesiyle kapatmış olduğunu anlayarak telefonu yanıma bıraktım. Bu ne halt yersen ye Alara demek değildi, değil mi?

Sebebini bile bilmediğim soğuğu iliklerime kadar hissettiğim bir geceydi. Vücudumu ısıtsada içimdeki soğukluğu ısıtamayan battaniyemin altından yavaşça küçük bedenimi ranzamdan aşağı doğru ittim ve terliklerimi ayağıma geçirdim. Birkaç gün sonra 7 yaşıma gireceğim için heyecanlıydım. Tabi o gece başıma geleceklerden habersizdim.