Siz bilmeseniz de, onlar var. Karanlıkta yaşıyorlar. On üç yılda bir yapılan bir ritüelle sadece biri güneşin altında yürüyebiliyor. Dikkatli ol! Arkana bak, yanındakine güvenme. Kendini hayatın için savaşmaya hazırla. Sana ulaşmalarına çok az kaldı! Altıncı Cennet'in Koruyucu Kılıcı yanında! *** "Neden yaptın bunu?" diye sordum. "Asırlardır esir kalmıştın, artık özgürsün. Neden evine dönmedin?" "Söyledim sana," diye fısıldadı ve saçlarıma bir öpücük kondurdu. "Evim sensin."

Miray Atakan: 17 yaşında bir genç kız. Küçüklüğünden beri samuraylık eğitimi görüyor. Babası yüzünden kodese benzettiği bir evde sıkışıp kalmış durumda. Hayatının tam olarak özeti; evden okula,okuldan eve. Zaman buldukça, ormandaki gizli kulübesine yaptığı birkaç küçük ziyaretten başka her şey durağan yaşamında. Ancak içindeki muazzam güç artık saklanamayacak kadar büyüdü. Asıl benliğinin bir parçası olan gücünün ilk etkileri şimdiden kendini gösteriyor. Kendinden kaçamayacağı gibi bu gücün kendisine hükmetmesine de izin veremez. Bütün bunlar bir yana, bu kıymetli gücün peşinde olanlardan kaçmak, saklanmak gün geçtikçe daha da zorlaşıyor. Asıl tehlike kendi olmadan, Miray kendi gücünün sahibi olabilecek mi? "Kendisi dışında herkes onun kim olduğunu biliyordu.Onun neler yapabileceğini ise hiçkimse." "İki kişi gelecektir ki eşsiz benzersiz Birbirlerine öylesine bağlıdırlar ki sebepsiz." -Rüyamın saliselik bir kısmından.

Sözlerimi yarıda kesti. Ard arda sarf ettiğim lafları dinlemeyerek kollarını sıkıca etrafıma sardı ve kafamı göğsüne bastırmasıyla ağzımı da zorla kapadı. Sanırım bu sarılmadaki temel amaç beni ısıtmaktan ziyade çenemi kapatmamı sağlamaktı. Her defasında bunu yapıyordu. Gerçekleri dinlemek yerine kendi bildiğini okuması onu hep yanılgıya düşürüyordu ama bu kimin umrunda? Banka hesabındaki her saniye artan sıfırlar her olayı çözmeye fazlasıyla yetiyordu.

Bu hikayeyi başka hiçbir yerde bulamazsınınz.Neden mi?Çünkü bu yazdığıma da tam olarak bir hikaye denemez. Zaten bir bölüm.Moralin falan bozuksa iyi gelir. Oku ,geç.(Vote'yi de unutmayalım gardaş )

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Şans hiç benden yana değildir bunu anlamak için 17yıldır bana fiziksel olarak tıpa tıp benzeyen ikizimle yaşıyorum. Herşeyimle ona benzesemde aslında hiç bir şekilde aynı değiliz. beni ona benzerliğimden dolayı kullandığı günden beri herşey değişti. Hayatı boyunca ikizimin gölgesinde yaşadım ta ki bir oyuna kadar....

Beni kendine doğru çekip son kalan iç çamaşırımı da yırttığında artık saklanabilecek bir yerim kalmamıştı.. Bacaklarımı aralayıp üstüme uzandığında sadece fısıldayabildim.. -"Ben hala bakireyim... Lütfen.. Lütfen.." Ama bu sözlerim onu pek etkilememişe benziyordu.. -"O halde en eğlencelisinden başlayalım" dedi ve beni yüz üstü çevirdi.. Çığlıklarım hıçkırıklara dönüşmüş, yalvarışlarım ise fısıltıyla sessizleşmişti..