0543#: Az önce kantinciye at etinden köfte yapıyor diye bağırdın. Efnan: Bana bilmediğim bir şey söyle. 0543#: Ben at eti seviyorum lan. Efnan: Banane lan Ebu Cehil karpuzu.

İzmirli 19 yaşında bir genç kız... Babasının yüzünden daha doğru düzgün bir kez dışarı çıkamazken yine babası yüzünden bilmediği bir şehirde , bilmediği bir aileye gelin giden bu kızın sonu ne olucak? Daha mı üzülecek , daha mı mutlu olucak ? Gelin beraber görelim. ••• Watpadde konu, kurgu ve isim açısından ilk kitaptır, tamamen şahsıma ait❗

Park Jimin, mahallemizde yaşayan yabancı adamdı. Korece bilmiyordum. O da Türkçe bilmiyordu. Ortak bir dilimiz bile yoktu. Konuşamadığım adamı sadece içimden sevebiliyordum. ︱Bitiş: 03.08.2017 ︱

Ya bir bak ellerime, her yeri mor, Ya kollarıma baksana, her yeri kesik, Ya bir yüzüme bak, sadece gözyaşı var, Ya ruhuma bir bak, bakamazsın... Sen Lalisa Manoban, benim karanlığımda var olamazsın. Jeon Jeongguk & Lalisa Manoban Başlangıç tarihi: 20.12.19 Bitiş tarihi: 07.08.20 *Argo, küfür, cinsellik barındırır.*

+18 İÇERİR! "Soyun!" Şimdi ben ne yapacaktım? *** Leyla işe ihtiyacı olan bir genç kızdı ve Her şey gördüğü bir gazete ilanıyla başlamıştı. "OĞLUMA OYUNCAK BEBEK OLUR MUSUNUZ?" bu iş ilanıyla o eve gitmişti. Karşısında duran adamı dinliyordu. "Uraz ne isterse onu yapacaksın, ona itaat edeceksin, bir oyuncak bebek gibi davranacaksın!" bu iş Leyla için çok farklıydı. "oğlumun insanlara alerjisi var... bu yüzden seni oyuncak bebek olarak tanıtım" Bu işin parası çok iyiydi ve Leyla her şeye rağmen bu işi kabul etmişti. kendi elleriyle bu eve tutsak olmuştu. Bir baba oğlunu iyileştirmeye çalışıyordu ve Leyla bu duruma tutsak oluyordu!

Gücün hüküm sürdüğü bu dünyada duyguya yer yoktur. İşin içine duyguyu katarsan; elin kolun bağlanır, mantığın sessizliğe gömülür ve asla kazanamazsın. Duygu, bilinçaltının insana karşı oynadığı en büyük oyundur ve bu oyuna sadece aptallar kanar. Eğer sen, duyguya önem veriyorsan hemen buradan çıkabilirsin çünkü benim hikayemde duyguya yer yok. ©2020 | roenvia