Bu kitabımda vampirlerin özellikleri ve bilim açısından vampirlerin tanımları var, okuyun begeneceksiniz :D Öteki kitabım olan Afrodit'i de okumanızı isterim

"Bir şey söylemeyecek misin?" Aidan'ın bunu demesiyle gözlerimi ona çevirdim. Gözleri kırmızıya dönmüştü. Söyleyeceğim sözcüklerin harfleri birbirine karışmış gibiydi. Korku ve şaşkınlıktan hareket dahi edemiyordum. Ona baktım birkaç saniye. İnanmayı reddetmiştim. Acaba ben de mi deliriyordum? Hayır, akıl sağlığım yerindeydi, yani umarım. Konuşamadım. Dilim tutulmuş gibiydi. İnanmayı reddettiğim şey gerçekti. Karşımdaki adam bunu gösteriyordu. Vampirler gerçekti. *** Bir Vampirden Hamileyim! Vampir içinde: #1 13 Ağustos 2017: #1 (Tamamlandı)

Not: Kızıl Gece serisinin ilk kitabıdır. Bu kitap final yapmış ve ikinci serisi profilimde bulunmaktadır. • "Arabamın dibinde sümüklü gibi ağlayan birisi var sanırım." Duyduğu sesle başını yavaşça kaldırırken başında dikilen heybetli bedene baktı. Burnunu çekerek eliyle yüzündeki gözyaşlarını silerken "Bu arabanın senin araban olduğunu bilmiyordum." dedi masumca. Genç adam gözlerini devirerek "Boşversene." dedi ve tek dizini kırarak yerde oturan Elena'yla aynı boya gelirken "Ne dedi o moruk? Ağladığına göre kötü bir ceza mı?" dedi kaşlarını çatarak soğuk bir sesle. Elena yüz yüze geldiği bedenle başını yavaşça iki yana sallarken burnunu çekti ve gözlerini karşısındaki açık kahvelere dikti. "Sanırım ağlaman daha bitmemiş." Elena hafif bir tebessümle başını sallarken ağzından bir hıçkırık kaçtı ve ağlamaya başladı tekrardan. Kollarını hızla kaldırarak Jason'ın boynuna sardı ve genç adamı hızla kendisine çekti. Jason bu ani hareketle dengesini kaybedecekken son anda kendisini toparladı ve o da yere oturdu. Elena başını genç adamın tişörtünün açık bıraktığı boynuna gömerken kollarını daha da sıklaştırdı. Genç adam havada kalan elleri yavaşça genç kızın sırtına inerken gözlerini Elena'nın başına indirdi. "Neden ağladığını söyleyecek misin?" Elena başını iki yana sallayarak kollarını sıklaştırırken saçlarının yüzünü kapattığı için şansına binlerce kez iyi dileklerini iletiyordu. Jason ellerini genç kızın sırtından indirerek belinin iki yanına koyarken "Peki, konuşma." dedikten sonra hızlıca ekledi. "Tişörtümü sümüğünle kirletme. Yeni aldım." ● [ TAMAMLANDI ] Yayımlanma tarihi: Eylül 2017

VAMPİRLER GERÇEKTİR...

Kalbim çok hızlı atıyordu. Saçlarımı okşayarak konuşmaya başladı. "Güzelim. Sana söylemem gereken şeyler var. Aslında daha önce söyleyecektim ama olaylar malum söyleyemedim. Bak ben ilk defa böyle şeyler hissediyorum. Seni görünce karnım kasılıyor, kalbim çok hızlı atıyor, kendimi sana bakmaktan alıkoyamıyorum. Sen acı çektiğinde ben o acının bin katını çekiyorum, gözlerinden bir damla yaş akınca ölücek gibi hissediyorum. Sana göz ucuyla bile bakanları gebertmek istiyorum. Sen eski okulundayken sana yaklaşan, senin eline, koluna, omzuna bile dokunanları dövüyorum. Ben sürekli bunları hissediyordum Melis. O Arda ile birlikte lunaparka gittiğinde kendimi öldürmek istedim. Niye mi? Keşke evet diyip seninle birlikte gitmek isterdim. Sen geri dönünce emin oldum Melis ben seni gerçekten ÇOK SEVİYORUM. Sen kaçırıldığında çok kötü oldum. Seni bulamayacağım diye o kadar çok korktum ki. Lütfen artık uyan. Dayanamıyorum. Eğer sen yaşamazsan bende yaşmam lütfen artık uyann." dedi Hikayeden küçük bir parça.

"Vampir okulum" un devamı. Kara kanatlar başlarına büyük bela olacaklar mı veya tom geri dönecek mi? Büyük bir Aksiyon içeren hayal ürünü bir kitap. (Yazar devam etmeyince ben devam ettim umarım beğenirsiniz.)

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.