Bu satırlarımı ağlayarak kaleme alıyorum. Çünkü yaşadığım hayat değil, azap çemberi.. Bu azap çemberinde yaşadıklarım her ne kadar acı ve elem dolu olsada yılmayıp, aldığım darbelere rağmen, her zorluğa göğüs gererek, Allah'a ulaşma arzusu ile dimdik ayakta durmalı ve bu uğurda iman ile can vermeliydim. Şuan hayatın acımasız insanları ile mücadele ederken, kendime akan gözyaşlarımı dost edindim. Sizce bir insanın gözyaşları dostu olabilir mi? Ya da bir insan gözyaşlarını kendine dost edinebilir mi?

Kalbi güzel insan, ben bu kitabı Rabb'ini daha iyi hissedebilmen ve O'na daha yakın olabilmen için sana sadece yeni bir bakış açısı getirmek için yazıyorum.

Sen hiç görmediğin sevdanı dualarınla Rabbim'den istedin mi? Hiç onu düşünüp gizli gizli ağladın mı? Onu düşünüp "Yâ Rabbi, beni ona hayırlı bir eş, onu da bana hayırlı bir eş kıl" dedin mi? Hiç ağlayarak "Yâ Rabbi, lütfen onu benden daha çok sev" dedin mi? Edebinle, iffetinle Rabbim'in kader diye, alnına yazdığı kişiyi bekledin mi? Sen hiç tanımadığın ve bilmediğin hâlde ona dua ettin mi? İşte bunların hepsini yapan bir kişinin gelecekte ki eşi için biriktirdiği duygular.. Yazdığı şiirler...

En kötüsüde nedir bilir misin?Galiba sevmiyordu!

Merhaba arkadaşlar bu kitapta derlediğim güzel sözleri sizinle paylaşacağım keyifli okumalar :)