(TAMAMLANDI) Hayat.. Bazı şeyleri kafana vura vura,bazı şeyleri de kalbini kıra kıra öğretir. Ben kalbi kırıla kırıla öğrenenlerdendim.Adam sanıp yüreğimi verdiğim,bununla yetinmeyip hayallerimi,ümitlerimi ve en önemlisi sevdamı emanet ettiğim kocamdan yemiştim en büyük darbeyi.Hiç bırakmayacakmış gibi tuttuğu ellerimi bir anda bırakmıştı.Başka bir kadının ellerinden tutarken acımamıştı bana. Ne yaptıysam olmadı.. Kirletti sevgimi,ihanet etti güzel bakan gözlerime. Bana elveda demekten başka bir şey bırakmadı.. Bende gittim..Ardıma bir daha bakmadım.Aldırmadım acı veren sözlere.Tek başıma devam ettim yoluma.Bir Allah bir ben..Ta ki gözlerim güzel bakan bir adamın gözlerine takılıncaya kadar..

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Bir varmış bir yokmuş sinirli sert bir ağa bozuntusu varmış karısıyla pek ilgilenmeyen bir adam adêtden dolayı ikinci bir evlilik yapmak zorundaymış bundan habersiz güzeller güzeli bir genç kız varmış evleneceği adamın zaten çocukların var oluşundan habersizmiş, Konakta gürültü batırdı bitmezmiş Devamını öğrenmek için hikayemi okuyunuz.

Yaşadığı onca acıya rağmen hayatta kalmaya çalışan kimsesiz kalmış,hamile bir kız.Yıllar sonra aşkın ne demek olduğunu unutmuş bir adamla çarpışırsa ne olur? Aşk onların yollarını yıllar sonra tekrar kesiştirdiğinde birbirlerine olan aşklarını hatırlayabilecekler mi? Gizem ve aşkla harmanlanmış sürükleyici bir aşk hikayesi... Hikayemin konusunun farklı olduğunu düşünüyorum.İlerleyen bölümleri okursanız farkedeceksiniz :-)

Tanıtım bölümüne göz atınız...

Tanrıça Serisi-1, devamı Buzdan Cehennem'de. Avcı ve element kullanıcıları olmak üzere ikiye ayrılıyorduk. Ben ikisine de dahil olamıyordum çünkü avcıların aksine bir element kullanabiliyordum ; Ruh. Element kullanıcılarına dahil olamayacak kadar hızlı ve çeviktim. Ben bir Tanrıça Çocuğuydum hatta bundan da fazlasıydım. Hades'in ihaneti sonucu yıkılan tahtına ben geçmiştim , ben Son Tanrıçaydım. Titanlar ve onlarla birlikte olan tanrılara karşı , Olimpos'u son nefesime kadar koruyacaktım. Sevdiğim kişilerin yaşamaları için ; ya ölecektim ya da öldürecektim. Fantastik'te #4

Bazen bir şeyleri gerçekten görebilmek için ambalajın altındakini ya da belki ötesindekini görmek gerekir. Zaten en güzel şeyler hep en garip ambalajlarla gelmez mi önümüze? *Önemli Not*: Bu hikaye, üç kısa hikayeden oluşmasını planladığım Bilimkurgu Kulübü Üçlemesinin ilk hikayesi. Bilimkurgu kulübünün ne olduğunu hikaye ilerledikçe size açıklamaya çalışacağım. Hikayelerin hiçbiri fantastik veya bilim-kurgu türünde değil ama karakterler bu türlerin sıkı hayranları olduğu için bu alanlarda bol bol referans vermeyi planlıyorum. Bu hikayede popüler dizi ve serilerden bahsedeceğim için göndermelerin çoğunu yakalarsınız. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar :)

Nemesis yayınları tarafından Kitap olmuştur. Genel Kurgu #13.05.2018 (TAMAMLANDI) Yatalak annesi ve herkesin acıyarak baktığı down sendromlu erkek kardeşi yaşama sebebiydi aslında. .Küçük yaşta anlamıştı. .Babasının zulmünden kurtulmanın tek yolu okumakti işte bu yüzden zorda olsa hedefine ulaşmıştı. Belki yaşıtları gibi olmamıştı ama olsun. . Hayata hep olumlu yönlerinden bakmıştı tüm olumsuzluklara rağmen. Diyarbakırın sıcağına, soğuğuna ve tüm acımasız liklarina rağmen o hep ayakta kalmıştı. ..Her gün babasından yediği dayağa aldırmadan şükrediyordu aldığı her nefes için....Sabrediyordu. . Adı gibiydi Lizge. Dağ çiçeği. .En zor zamanlarda bile boyun eğmeden ele inat yaşamıştı yirmi dört yılını. ..Aşk nedir bilmezdi. ..Bildiği ve yaşadığı tek acıydı. .Ama olsun annesi ve kardeşi nefes aldığı sürece bunlara dayanirdi.Tam herşey yolunda derken babası bir kez daha sahneye çıkmış ve hayatını alt üst etmişti. Ama bu sefer buna izin vermeyecekti. Tek kurtuluşu Demir Demirogluna yalvarmaksa onuda yapacaktı ve bu zulümden kurtulacaktı. ....