ΣΕΙΡΑ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΜΟΣ 1 (Α& Β ΜΕΡΟΣ) «Στιγμές που μου πήρες» «Ήρθες» λέω. Το χαμόγελό της πλαταίνει, το φως της μοιάζει να βγαίνει με τη μορφή ακτίνων, μέσα από τους πόρους του δέρματός της. «Μου το ζήτησες». «Θα έκανες ό,τι σου ζητούσα;» «Θα έκανα τα πάντα». Γιατί; «Μου έμαθες να σ' αγαπάω, Στέφανε». Σαν να διάβασε τους λογισμούς μου, όλους, έναν προς έναν, δίνει την απάντηση που ψάχνω καιρό να βρω. Και τότε, ψύχρα! «Πάρε με μαζί σου, Άννα! Δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου». Θέλω να την κάνω να το εμπεδώσει, να συνειδητοποιήσει πως είμαι εδώ, τη χρειάζομαι κοντά μου... Για πάντα! Ναι! Για πάντα! Γιατί το δικό μου «Για πάντα» είναι παραπάνω από την αιωνιότητα. «Ήμουν κοντά σου και μ' έδιωξες, ήμουν το φως σου και μ' έσβησες, ήμουν η ζωή σου και με σκότωσες» μου λέει και τα μάτια μου πλημμυρίζουν δάκρυα που ξέρω ότι αξίζω. «Δεν μπορώ να σε πάρω μαζί μου, δεν μπορείς να με πάρεις πια μαζί σου». «Μα, μου είπες...» την πρότασή μου κόβει ένας λυγμός. «Συγχώρεσέ με!» Κάνω να την πλησιάσω, να την πιάσω, να την ακουμπήσω ξανά, έστω κι αν είναι η τελευταία φορά. Δεν τα καταφέρνω. «Θα το κάνω...» μου λέει. «Όταν μου φέρεις πίσ

"Σταμάτα να τρέχεις, αστυνομία!" άκουσα μια ανδρική φωνή πίσω μου. Σκατά!Άρχισα να τρέχω πιο γρήγορα. Τελικά ,ο μπάτσος με έφτασε και με άρπαξε. Τα πράγματα έπεσαν κάτω και εκείνος κρατούσε τα χέρια μου σε μια δυνατή λαβή πίσω απ' την πλάτη μου. Γύρισα και τον κοίταξα. Ωραίος είναι. Βασικά, είναι πολύ ωραίος. "Ω ναι, συνέλαβε με μπάτσε" αναφώνισα γελώντας πονηρά. -------- Η Αντριάνα είναι εδώ και 2 χρόνια μαθήτρια της 3ης Λυκείου. Ο πατέρας της έχει εγκαταλείψει την σε κατάθλιψη μητέρα της και τον μικρότερο της αδελφό. Έτσι, αναγκάζεται να μπει στην παρανομία. Ο Βίκτωρ, ένας νεαρός αστυνομικός αναλαμβάνει την σύλληψη της Αντριάνας μα τελικά η μοίρα του επιφυλάσσει..άλλα πράγματα! Αν δείτε ιστορία ίδια με την δικιά μου μην μπείτε στον κόπο να μου το πείτε. Προφανώς την είδα ήδη και την αγνόησα. Do the same bishes !

Γαβριέλα Παπαστεφάνου. Μια καλοκαιρινή νύχτα σε ένα κλαμπ της Κέρκυρας. Ένας τύπος με τατουάζ. Ένα φιλί. 《Έλα Γκάμπι, χαλάρωσε λίγο.》 Φώναξε η Ελβίρα. 《Δεν πίνω.》 Φώναξα αλλά προφανώς και δεν με άκουσε. Χριστέ μου ποιος ξέρει τι μου έχει βάλει να πιω. Έχε χάρη που έχω κορακιάσει και δεν βλέπω να φεύγουμε σύντομα. Άσπρο πάτο Γαβριέλα. Η Γαβριέλα ούτε που ήξερε τι την περίμενε όταν δέχτηκε την πρόκληση των φίλων της. Μπορεί να ξεκίνησε ως ένα παιχνίδι αλλά όταν το άτομο που ορκίζεσαι ότι δεν θα ξαναδείς το ξαναβλέπεις και μάλιστα στη θέση του καθηγητή στη σχολή σου, τότε τα πράγματα περιπλέκονται. All rights reserved Do not copy the story. Highest rank: 1# Ρομαντική 18/08/2017 6# Ρομαντικά 9/5/2017 και 6/7/2017 5# Ρομαντικά 13/7/2017 4# Ρομαντικά 1/8/2017 3# Ρομαντικά 2/8/2017 2# Ρομαντικά 25/7/2017 και 15/8/2017