CİNSEL İSTİSMARA MARUZ KALAN GÜZEL BİR ADAMIN HİKAYESİ! GÜLMEYE DEĞİL AĞLAMAYA MEYİLLİ OLANLARA... NOT: Hikaye tamamlanmıştır fakat düzenlenmektedir. ŞU ANDA 37. BÖLÜM DÜZENLENMEKTEDİR.

Genç adam öfkesinden sağa sola saldırmamak için dişlerini birbirine kenetlemişti. Ölülerin cesetlerini yavaş yavaş toprakla buluşturuyor bir yandan da bunu yapan klana lanetlerini okuyorlardı. Son olarak hâlâ sıcak olan közleri söndürmeleri için birkaç adamını görevlendirdi genç adam. Ormanın içinde olmasından dolayı zarar gören yalnızca köy evleri ve ahırları olmamıştı. Etrafta bulunan birkaç ağaçta köz haline gelmişti. Genç adam sıkıntı içinde askerlerin işlerini bitirmelerini beklerken yarısı sağlam olan bir kulübeden kadın sesi duyduğunu zannetti. Üzüntü içinde hayali bir yardım çağrısı duyduğunu düşünerek adamlarına dönmüştü ki sesin hayal değil gerçek olduğunu farketti. Çünkü yardımı isteyen ince ve cılız ses biraz daha yükselmişti. Aceleyle o yöne döndü ve birkaç uzun adımda ulaştı harabeye. Yerde iki büklüm bir halde kanlar içinde bir kız yatıyordu. Şokun verdiği duraksamayı atlatır atlatmaz kızın yanına diz çöktü. Zavallıcık karnından kılıç darbesi almıştı. Çok fazla kan kaybediyordu. Kollarını kararlı bir hareketle kızın vücuduna dolayıp ayağa kalktı. Dışarıya adım atar atmaz kollarındaki savunmasız güvercinin titrediğini hissetti. Zaten soğuk olan hava bünyesi zayıflayan bu narin kızı oldukça etkileyecekti şüphesiz. Şaşkın bakışlarla onların yaklaşmasını izleyen adamlarına işaret edip yanına çağırdı. Bu emir anında yerine getirilmişti. Safkan İngiliz atının terkisinde bulunan yün battaniyeye sardı yaralı kızı. "Zavallı kızıl güvercin..."diye fısıldadı kendi kendine.

X-18AB9 adında bir virüs..Kim bile bilirdi ki bu küçücük virüsün medeniyetin eşiğindeki Dünya 'nın sonunu getireceğini..Kaosun..Katliamın..Acı içinde haykırış ve çığlıkların kısacası vahşetin habercisi olduğunu.. Hayat ile ölüm arasındaki ince çizgide kıyasıya bir mücadele vererek bir o yana bir bu yana savruluyorsunuz..''Ölüm '' tüyleri diken diken eden soğuk ve sırlarla dolu bu kelime belki de tek kurtuluşunuz.. ''Şuanda bilmediğim dağların arkasında kuzeyde yaşam vardır umuduyla yürüyorum... '' Bilim kurgu #3 Zombi #1 Fantastik#10 Kitap tamamlanmıştır.Hakları saklıdır izinsiz kopyalanamaz ve çoğaltılamaz..!

Silinen Anıları tek hatırlayan eğer sadece deli gibi atan kalbiniz ise en çok yarayı da kalbiniz alacak. Elleri ceplerinde, gece karası gözlerini etrafta gezindirip en son gözlerimde durdu. "Ee bu boş evde mi yaşıyorduk biz?" Her bir eşyasını özenle seçtiğimiz her bir noktasında hatıralarımızın olduğu boş eve umutsuzca baktım. "İnanması güç belki imkansız ama bu ev bizim evimiz duvarlarını beraber boyadık mobilyalarını beraber seçtik bak şu duvar anı duvarımızdı bizim resimlerimiz vardı,her gittiğimiz yerde fotoğraf çekinir buraya asardık. " Akmakta olan göz yaşlarımı elimin tersiyle sildim. Onun iri elinden tuttum ve salondaki boydan camın önüne getirdim. Saatlerce gözlerimi ayırmadan onu izlediğim en güzel zamanlarımızın geçtiği ama onun belki de bir daha hatırlayamayacağı evimizin en güzel köşesindeydik. Ben onun hatıralarına sığınırken o beni aklından silmişti. Aklında tek kalan şey ikizi Egenin katili olmamdı.

Küçük kalplerin kırıldığı, umutların kırılan kalpleri onardığı bir çocukluktan geliyorum. Annemin benim için fedakarlığıyla büyüdüm ben. Önümde sürüklenip savrulduğuna şahit oldum. Kurtarıcım, süper kahramanım babam gelene kadar. Kan bağıyla baba olunamadığını biliyorum ben. Ama benden saklanmış geçmiş gün yüzüne çıkması biraz zamansız oldu. Hasta bedenimin kaldırabileceğine emin miydim peki? Her duyduklarımdan sonra; "Bana bir masal anlat baba!" Küçük bir kalpte büyük bir Uğur. Küçük Hayat'ın büyük hikayesi! Askıda'

Ben yazamam, ama iyi bir okuyucumdur. Okumaya başladığım zaman, zaman durur. Yanımda, yamacımda olan sesler durur, kalan ben ve kitabım olur. Ben hep şöyle derim; Küçük şeylerden mutlu olan kadınları sevin... bazen bir kitap, bazen bir bayram sabahı, bazen bir çocuk kahkahası... Okuduklarımı sizlerle paylaşmak, keşfettiklerimi beraberce yorumlamak için... Belki kocaman deniz olan olan şu wp ortamında bir küvete sığınmak için ❤️ Not: Kitaplarınızı tanıtabilmem için okumam lazım, okuduktan sonra ise hissetmem. Hissettikten sonra kelimelere dökmem... HOŞGELDİNİZ ...

#1 hatırla #2 doktor Her şey bir iddiayla başlamıştı... Ya da çevresindekiler öyle söylüyordu... Önemi yoktu çünkü genç kadın hiçbir şeyi hatırlamıyordu! Peki bu iyi miydi, yoksa kötü mü? Her şeye yeni bir başlangıç yapmak isteyen genç bir adam için hiç kuşkusuz ki iyiydi... Peki ya genç kadın bir şeyleri hatırlamaya başlarsa? Bunu göze alabilecek miydi?

Maya'ya göre: O sıradan bir zekaya, sıradan bir görüntüye, sıradan bir hayata sahip basit bir genç kızdı; insanlar gereksizdi, az insan çok huzuru beraberinde getirirdi. O halinden memnundu ve mutluydu. Hayatının hep böyle devam etmesini isterdi... Fakat bilirsiniz hayatın bizim için, her zaman, bizim dilediğimizden çok daha farklı planları vardır. Zengin bir iş adamı tarafından tesadüf eseri bulunan bir kaynak, her şeyden habersiz bir genç kızın başına ne kadar bela açabilirdi? *** Bilimkurgu #3 / 29.12.2018 Fantastik #11 / 11.02.2018 *** © Tüm Hakları Saklıdır.

Sessiz olmaktan uzak bir kız... Fazla çaresiz bir genç adam... Onları bir araya ne getirebilir? Kader mi? Yoksa tesadüfler mi? Hayır,onları bir araya getiren adamın çaresizliğiydi...

Sessizlik uzun bir süre devam etti. Elbette ki onun varlığı muhteşem olurdu. Rebekah güçlü ve bilinçli bir kadındı. Ama... "Benimle yan yana durabilecek misin?" diye sordu en sonunda Blake. "Acı çekmeden" Genç kadın kollarını göğsünde birleştirdi ve hafifçe gülümsedi. "Katlanırım" dedi en sonunda. "Yaptığım en iyi şey de bu zaten"