BU HİKAYEDE YETİŞKİN İÇERİK VE UYGUNSUZ SAHNELER BULUNMAKTADIR. Gecenin kör kurşunu, can evime atıldı. Açılan yarıktan sızan eflatun rengi hüzün,ellerimi günaha boyadı. Bunun vebali büyüktü. Geriye bir şey kalırsa. Bizden geriye bir şey kalırsa. "Sevgiyi katiyen tadamayacak sen,bunu delice arzuluyorsun. En büyük hatan bu." Dedi adam. "Sevgiyi sadece kelime olarak bilen sensin, yaşayacak olan ben. Belki de bu yüzden sana imkânsız görünüyor, "dedi kadın. Hangi kelime,dudaklarda can buldu? Hangi can,kelimeler ile can verdi? "Söyle ilk kim,bizim için can verir?" "Sen, benim canımı çoktan aldın."

Populer Roman Kategorisinde 1. Sırada ❤ Genco Uluhan, doğduğu günden beri atalarından kalan gücü temsil etmek için eğitilse de hayalleri farklıydı. Amerika'da Mücevher Tasarımı bölümünü bitirip, İstanbul'a döndüğünde kurduğu Uluhan Golden'ı zirveye taşıdı. Özenle kurduğu hayatında her şey istediği gibiydi. Defileleri heyecanla takip ediliyor, tasarımları hızla tükeniyordu. Kariyerinde güçlü adımlarla ilerlerken, yanında yer alan sevgilisiyle hayallerinin ötesinde bir hayata sahipti. Lakin hayatı hiç ummadığı bir anda kördüğüm olacaktı. Babasının ani ölümüyle doğduğu topraklara geri döndüğünde, kaderi kara bir peçe ardına gizlenen güzel gözlü bir kızla yazılıydı. "Onu bu mahkum hayatından kurtarırken, kendi hayatımı zindanlara atıyordum." Bir yanda aşkına hayran olacağınız bir adam, diğer yanda doğduğu günden itibaren günahı olmayan bir hatanın bedelini ödemek için tutsak edilen güzeller güzeli bir kadın... Mazide yaşanan bir günahın bedelini masum ve tutku dolu bir aşk ödeyecekti... ''Aşk iki kişi arasında yaşanmalı... İki ten, iki kalp, iki ruh...'' Yedi Aşiret Serisi'nin ikinci kitabı, Genco Uluhan'ın hikayesidir. Mazi Sonsuza Kadar kitabım Mazi 1'in devamıdır. Her iki kitabımı da bu başlık altında okuyabilirsiniz. © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim dahilinde olmaksızın alıntı yapılamaz. Kurgunun kullanılması, hikayenin iznim dışında ticari amaçla kullanılması, çoğaltılması yasaktır.Böyle bir durumla karşılaşılırsa yasal işlemler başlatılacaktır.

Xezal.. Kader onun için çok kötü çizmişti ağlarını. İlk aşkını kalbine gömmek zorunda kalmıştı. Hem de en yakını için, ablası Narin Bulut için vazgeçmişti gizli sevdasından. Bir sessizliğe bağlamıştı umudunu. Aşkını uzaktan, içinde, tertemiz yaşarken ellerinden kayıp gideceğini bilememişti. Şimdi sevdiği adam ablasıyla evlenecekti. Hewar Dijan. Urfa'nın en büyük aşiretinin ağası. Yıllar önce yarasına merhem olduğu kızın en büyük yarası olmuştu bilmeden. Ve daha onu ne kadar kanatacak hiç kimse bilmiyordu.. *** Eğer deselerdi, söyle yoksa bir daha hiç konuşamayacaksın deselerdi, haykırırdım aşkımı. Bağır çağır, sanki ölüyormuşum gibi, cehennemlerde yanıyormuşum gibi çağırırdım onu. Bilseydim, onu ilk gördüğüm gün 'bırakma' derdim. Beni öldür, yine de beni bırakma.. 07.07.2017

"Vur" diyince kafamı sağa sola sallayıp "Hayır " diye bağırdım. "Sana tetiye bas diyorum " diyince Hıçkırarak "Yapamam fırat ne olur bırak onu ne istersen yaparım allah aşkına bırak " dedim. "Eger yapmassan bu gece babanların evinden iki cenaze çıkar. Yemin ederim yaparım bunu " dedi. Ayakta duracak halim kalmamıştı eli silahı tuttuğum elimin üzerinde durmuş sandalyenin üzerinde duran adamı nişan almıştı. Kulağıma eğilip "Hadi yapabilirsin . Ailen için yap " diye fısıldadı.Nefesinin boynuma değmesi midemi bulandırmaya yetmişti. Gözlerimi açıp adama baktım. Ne yapacağımı bilmiyordum. Ama bu adamı öldüremezdim. Savaşa doğru bakıp "Kararını verdi. Annesini ve babasını öldürün " diyince "Hayır " diye bağırdım. Derin bir nefes alıp adama baktım. Içimden hadi yap artık annen ve baban için yapmak zorundasın diye tekrar edip sıkıca gözlerimi kapattım ve tetiye bastım. Silah patladığında gözlerimi açıp karşımdaki başından vurulmuş adama baktım. Nefesim kesilmiş ayaklarım tutamaz hale gelmişti. Adamın yanına doğru yürümeye çalışıyordum ama belimde olan kollar buna izin vermiyordu. Ağlayarak çığlık atmaya başladım. "Özür dilerim"diye tekrarlarken bu kadar ağır olmamalıydı diye düşündüm. Serhat'a olan aşkımın bedeli bu kadar ağır olmamalıydı. 《 Bu Kitap 16 Ocak 2016 tarihinde yayımlanmıştır. 》 Tüm hakları bana aittir ve bölüm Çalıntısı bile olursa hemen gerekli işlemler başlatılacaktır.

Başlama Tarihi: 27.10.16 Romantizm#4: 03.02.17 Hikayenin ilk bölümleri yıllar öncesine aittir. Gelişmemi izlemek istediğim için bu bölümlere dokunulmamıştır. Bir varmış bir yokmuş diye başlattı bir kadın masalı. Bir varmış bir yokmuş diye devam ettirdi ikinci kadın anlatılanları. İçerde bir yerde yalnızca beyni oluşan biri söz istedi üçüncü kadın olarak ve sonra devam etti ona söz vermeyen dördüncü kadın anlatılanlara. Altı, yedi, sekiz ve dokuz dedi birinci kadın buranın sahibi olarak ve sözü verdi dördüncü kadına. Dördüncü kadın tırmandı kelimeleri ta on dokuza kadar. Dokuz dedi, beni ürkütür ve verdi sözü beyni oluşan içerdeki kadına. Sözü aldı içerdeki kadın ve başlattı kimsenin anlatmaya cesaret edemediği o yaşanmışlıklara. Bir yerde durdu önce burası yirmi beş durağı olmuştu sonra devam etti anlatmaya. Yirmi altı dedi önce artık kolu çıkarken, Yirmi yedi dedi sonra bacakları annesinin karnını tekmelerken, Yirmi sekiz dedi midesi tüm yaşanacakları annesinden çeker alırken, Yirmi dokuz dedi dördüncü kadına nispet yapar gibi bir gür sesle, Otuz dedi çığlıklar, gözyaşları ve kanlı bir mücadele içinde, Ben üçleri seven bir efsaneyim, anlatılan masallarda sadece varmış denilen o kısımı severim ve otuz benim en iyi halim. Otuz sadece yaşayan yanım ve otuz oluşturur Anka diye adımı. Geriye baktığımda otuz ceset görürüm her birinin üzerinde bir tüy bırakarak. Ve masal sona yaklaşırken kazanmaz iyi olan kimse. Çünkü geriye sadece ben ve bıraktığım tüylerim kalır. Altında tek renkten oluşan kızıl bedenlerle.

"Sessizliğin bu kadar gürültülü olacağını senden önce bilmezdim." (Kitap yetişkin içeriklidir.) 02.12.21

"Yapma." Sesimin titremesini istemesem de kollarının kıskacında ki bedenim tıpkı sesim gibi titriyordu. Göz kapaklarımı sımsıkı birbirine bastırsam da burnundan verdiği nefesi yüzüme çarptığın da öfkelendiğini anlamıştım. Çıplak sırtımın değdiği duvara sert bir darbe geldiğinde ağzımdan küçük bir çığlık kaçtı. Kafamın hemen yanına bir darbe daha geldiğinde yerimden sıçradım. Zaten titremekte olan bedenim üçüncü darbeyle daha fazla dayanamadı. Sırtımı duvardan çekmeden yere düşen bornozumun üstüne oturdum. Korkuyordum. Bu adamdan ölesiye korkuyordum. ... "Asıl hayatın bu geceden sonra başlıyor karıcığım." ... Yayım tarihi : 23 Ocak 22

Artık ikimiz de aynı ateşte kavruluyorduk. Gittikçe ona kapılıyordum. Gittikçe ona teslim oluyordum. ❄️ Kurguda yetişkin içerikli sahneler mevcuttur!

"Şimdi, burda seni öpersem bana karşı çıkar mısın deam morte?" Deam morte, ölüm tanrıçası.. Kalbim tekledi. İçimde binlerce feryat yükseldi. Onun kucağında bir kedi misali, hayır tanrım bir çocuk misali tünemişken tıpkı bana yakıştığı gibi ölüme layık gördü. Bu caizimde bir hakaret değil övgüydü. Deam morte, ölüm tanrıçası. Ölüme hükmeden ama aynı zamanda da yenik düşen tanrıça. Ona engel olamazdım. İstesem belki beni öpmesine engel olurdum. Ama istediğim bir eyleme engel olmak istemiyordum. Bu yüzden gözlerim beklenti ile gözlerinden dolgun dudaklarına kaydığı vakit omurgam sıklaştı ve ben kucağında biraz daha gerildim. Belimdeki eli yavaşça yukarıya sürtündü. Kucağında oturduğum için yukarıya sıyrılan eteğim biraz daha yukarıya kaydı. Umrumda olmadı. Uzun sıcak parmakları saçlarımı sert bir şekilde kavradı ve ensemden baskı uygulayarak kendine çekti. Aynı anda verdiğimiz nefesler birbirimizin dudaklarında son bulmuşken dudakları başlangıcının sertliğine tezat narin bir şekilde dudaklarımı okşadı.

Bu bir sürükleniş hikayesidir.. Güneş, ablası Nisan'ın hayatının bedelini ödemesi gereken on yedi yaşında bir kız. Karanlık üstüne bir kez daha gölge gibi düştüğünde kaçmak tek çaresiydi. Ama kaçabilir miydi? Efgan'ın karanlığı peşinden gelirken, attığı her adımda yaralanıyordu. "Hastalıklı adamın tekisin sen." dedi önünde duran iri adamı iteklemeye çalışırken. Efgan, Güneş'in kolunu yakalayıp genç kızın beline sabitledi ve vücudunu kendi bedenine yasladı. Dudaklarını eğilip kulağına getirdi. "Hastalıklıyım ve bu bulaşıcı Güneş. Seni zehirlemek istiyorum. İstediğin kadar kaç, düştüğün her uçurum bana ait." dedikten sonra bıraktı. Bedeni korkudan titreyen Güneş, genç adamın gözlerine baktı. Asla vazgeçemeyecekti! +++ Dibi buydu, sona gelmiştim. Sadece sandım. Fazlasıyla inandım. Bedenimi bir veba gibi sardı inanmak. Bağlanmak ama tutunamamak aynı zamanda. Uyandım. Geç oldu biraz. Biraz kırıldım mühim değil. Çok yoruldum. Yolun sonu da değil üstelik. Kazananı başından belli bir savaştan yaralı çıktım. Kaçmak kurtuluş sanarken, daha çok kapıldım karanlığa. Sanırım ben biraz 'ziyan' oldum... 28.01.2017..