Her Ahab'ın bir Moby Dick'i vardır.

Yüzlerce bıkkın ve yorgun insanla birlikte bir metro vagonunun içindeydi genç kadın. Sabahın beşinde kalktığı için uyku mahmuruydu. Gözleri -açık olduğu zamanlarda elbette- kirli zemine sabitleniyor, hayata dair düşünceler hızla akıp gidiyordu zihninden. Varoluşsal bir krizle yüzleştiği söylenebilirdi belki ancak bunun için yeterli zamanı yoktu.

Tamamıyla sıradan bir akşamdı. Radyo Gönülçelen'de müzik keyfi kesintisiz olarak devam ediyordu. Ta ki dinleyicilerden biri arayıp "son bir şarkı" isteyene kadar...

Hayatımızı etkileyen, dönüm noktası diyebileceğimiz çok önemli olaylar bir anda gerçekleşir. Anlayamadan, anlam veremeden biter. On saniyede mesela. Ve geriye böyle bir cümle kalır: "İlk karşılaşmamızı hatırlıyor musun?"

"Dediğim gibi, gayet sakin bir akşamdı. Ta ki o gelene kadar. O tuhaf kadın. İçeri girdiğinde saat gece yarısını geçiyordu. Bana doğru ilerledi, taburelerden birine oturdu. Dağınık ama hoş biriydi. Esmer, minyon bir tipti. Etrafa garip bir enerji yayıyordu. Davranışlarındaki bir şey "Ben buraya ait değilim!" diye bağırıyordu sanki. 'Yolun buraya nasıl düştü?' dedim, biriyle buluşacağını söyledi. Hareketleri, büyük bir beklenti içindeymiş gibi sabırsızdı. Ayaklarını huzursuzca sallayıp duruyordu. Bunu ben de çok yaparım. Özellikle gerginken, bazen de birini beklerken." "Beklediği kişi geldi mi peki?" "Hayır, uzun saatler boyu bekledi ama kimse gelmedi."

Size kendimi tanıtmayacağım. Aslında bu kısmı bilinçli olarak atlıyorum. Çünkü kendimi ne olarak tanıtacağımı bilmiyorum. Bir bedenim ya da yüzüm yok. Sesim bile yok. Sadece düşüncelerim var. Var olduğumu bu şekilde biliyorum. Tek bir görevim var: Güneş ve Umut'un birbirleri için yaratıldıklarını fark etmelerini sağlamak. Tek bölümlük bir kısa hikayedir. Kapakta kullanılan çizim Mary-Kate Thomas'a aittir. Illustration Credit: Mary-Kate Thomas

Huysuz ve yalnız bir adam. Münasebetsiz ve geveze bir komşu. Ve ikisini bir araya getiren sürprizlerle dolu bir akşam. "Hayatta öğrendiğim her şeyi üç kelime ile özetleyebilirim. Hayat devam ediyor." -Robert Frost Pişmanlıklarla, ikinci şanslarla ve kayıp kedilerle ilgili kısacık bir hikaye. Söyleyemediklerinden pişmanlık duyanlara, ikinci şanslara inanlara ve kedisini kaybedip gecenin bir vakti onu aramaya çıkanlara ithaf edilmiştir. Keyifli okumalar! Kapakta kullanılan çizim Pascal Campion'a aittir. Illustration Credit: Pascal Campion

Üç sıcak çikolata, üç mektup ve üç kadın... Zor seçimler yapmak ve büyümek hakkında farklı bir yılbaşı hikayesi...

Yol Arkadaşım'dan tanıdığımız Dilek ve İlker'in kısa hikayesidir. Okumak için önce Yol Arkadaşım'ı okumanız gerekmez. Kapakta kullanılan çizim Pascal Campion'a aittir. Illustration Credit: Pascal Campion

Yasemin, kendine ait dünyasında ona bu dünyayı veren birçok dostuyla beraber yaşayan, kalbi yaralı ama yaralarından en güzel çiçekler inşa eden bir kızdır. Sonra biri çıkar gelir. Yaralardan inşa edilen o çiçeği görür. Koparmaya kıyamaz, koklamaya da. "Yasemin," der. "Çiçeklerin en güzeli."