"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα ελπίζοντας να με αφήσει επιτέλους.. "θα φύγεις όταν το αποφασίσω εγώ!"...
"Κι εσύ με εθίζεις αλλά δεν σε βγάζω από την ζωή μου, αντιθέτως σε θέλω όλο και περισσότερο κάθε μέρα." Δεν μπορούσα να απαντήσω σε αυτό. Χαμογέλασα, η αλήθεια είναι. Τράβηξες μια τελευταία τζούρα, έσκυψα και σε φίλησα. Αγκάλιασες με τα γυμνά σου χέρια το προσωπό μου και συνέχισες το φιλί. Με φίλαγες σαν να το χρειαζό...
«Είναι άσχημο να γνωρίζεις πως κάποιος δεν είναι σωστός για εσένα, αλλά αυτό να μην αλλάζει τα αισθήματα που έχεις για εκείνον.» λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ «Προσπαθώ,εντάξει; Προσπαθώ να είμαι σωστός για εσένα.» μου φωνάζει Ποσό τραγικός είναι; Πώς μπορεί να μου λέει κάτι τέτοιο ενώ ξέρω την αλήθεια; Νιώθω διαλυμένη. Α...
Στην Κιάρα άρεσαν πάντα οι λύκοι πίσω από το σπίτι της και πέρναγε ώρες παρατηρωντας τους όμως οι γονείς της δεν την άφηναν να τους πλησιάσει . Τι θα γίνει όταν η Κιάρα ανακαλύψει ότι οι λύκοι μεταμορφώνονται σε ανθρώπους λογο μιας απαισιας κατάρας ; Θα καταφέρει να τους σώσει ή θα παραμείνουν λύκοι για πάντα ;
