Karanlığı içerisine hapsetmiş bir çift kahverengi göz! içi ve dışı kara olan bu adam adeta ölümü andırıyordu bakışlarıyla sevdiriyordu cenneti de cehennemi de! Sadece bir kez bakmak ve gözlerinin içinde kaybolmak gerekiyor ölüm kokan nefesini hissedebilmek için! ///// "Bugüne kadar gitmemi hep söyleyen sen değil miydin? Bende öyle yapıyorum işte"diye açıkladı tepkisiz ve soğuk bir ifadeyle. Ben bir kaç saniye duraksadım söylediklerinde haklıydı tanıştığımızdan bu yana her zaman hayatımdan çıkmasını istemiştim fakat şimdi öyle değil her saat her dakika yanında olmak istiyordum. "Evet ben söylemiştim ama şu an öyle düşünmüyorum"diye itiraf ettim. Araf bu itirafı yapmam için tetikte bekliyor gibiydi. "Şu an nasıl düşünüyorsun peki?"diye sordu. Önce derin bir nefes aldım beni pür dikkat dinliyordu. "Kim olduğumu biliyorum, neler yapmak istediğimi, beni üzecek şeyleri artık öğrendim. Her gün aynı hisle nasıl baş ederim öğrendim ama senin yanındayken hep o güçsüz kız kalmak istiyorum!"diye fısıldadım Araf'ın gözlerinin içine bakarak. "Ben gitmeni istemiyorum! Gideceğin düşüncesi bile benim içimi yakıp kavururken senden gitmeni nasıl isteyebilirim?"diye mırıldandım.

okuldan atılıp erkekler okuluna gitmek zorunda kalan kız

Okulundan atılan 3 kızın erkek lisesine gitmesi ve kendilerini bir savaşın ortasında bulmaları... Kazanan aşk mı yoksa nefret mi olacak??

o kusursuzdu ben ise kusurun ta kendisi... başlangıç tarihi:16/09/2017 kapak Tasarımı:@atnaz18

bizim dünyamız ikiye ayrılmıştı, insanlar ve vampirler, ahh sakın beni melez falan sanmayın ben normal insan olan genç bir kızım, yani öyleydim takii zorla bir zorba tarafından ıssırılıp vampire dönüşene dek , vede lanet olsun ki ben VAMPİRLERDEN NEFRET ederim, ilk başlarda vampir olmam sorun çıkarmasada sonradano kana susamışlık, o insanların can alıcı kokusu burnuma gelene dek işte galiba benim kaderim o an çizilmişti....tek çare vampir okuluydu. -kesit- " durr sen napiyorsun" dememle o kanlı dişleriyle bana bakıp "çabuk git burdan ufaklık yoksa fena olur" ahh bu kendini ne sanıyordu işte lanet katil zanlısı vampirler hızla yanlarına koşup tam vampir onu ıssıracakken önüne geçtim, zaten koyu olan gözleri imkanı varmışcasına dahada koyulaşırken. "bu senin için hiç iyi olmaz seni sürtük çekil şimdi" dedi ne what dedin gülüm bakışı atarken beni hızla geri itti acıdan yerde inlerken. " lanet olası vampirler" diye Haykırdım orda olan vampirler bana bu kız bu cesareri nerden almış der gibi bakarken, o daha yeni bir kızın kanını emen yakusuklu yanıma gelip sinirle beni duvara itti, ve yüzüme o soğuk nefesini üfleyip kulağıma "demek lanet vampirler haa" diyip sinir bozucu bir şekilde gülerken "artik sende bir vampirsin seni sürtük" diyip beni ıssırdı....

artık biz yoktu o ve ben vardı sadece , ikimizde böyle nefret doluyken bu aşk yeniden alevlenirmi? gelin birlikte görelim.

bir erkek lisesinde sadece 4 kız olsaydınız ve bu okulun tüm erkekleri yakışıklı olsaydı ve biride siz olsaydınız naapardınız... babam sinirle müdürün odasından çıktı off anlamıştımyaa bi okul çıkmayacağını, naapçaktım ıımm acaba camdanmı atlasam.annemin gazabından saten anca kurtulurdum, terlik gelcek yine yaa off babam sinirle yanıma gelip -azra tebrik ediyorum en en güzel okul çıkmış. -baba ,baba ,baba tebriğe gerek yok ben sizin sayenizde va- varım diyecekken babam sözümü kesti -kızım sen benle dalgamı geçiyorsun? ayy tabikide geçmiyorum niye şimdi böyle demiştiki... -yeni okulun Tebrikler ERKEK LİSESİ neeehh yanlış duymuşumdur inşallah bu gerçek olamaz.

Erkek lisesinden doğan imkansız bir aşk. "Dayanamıyorum canım yanıyor.." "Dayan , dayanmak zorundasın Gecem" Öyle bir aşk ki bu ne devam ediyor ne de bitiyor. Derin ve Arda aşkın kafesinde iki tuttsak insan. Birbirlerine deli oluyorlar ama ikiside inatçı. Aşk bu engel tanımıyor...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★