Çerezlik bir mahalle hikayesi. İçinizi sıcacık yapacak kimi zaman neşelendirip kimi zaman hüzünlendirecek yeni bir hikaye. Bolca dedikodu, sıkı dostluklar ve elbette mahalle aşkları! Hadi başlayalım. +18 sahneler bulunmaktadır. 18.05.2022 itibari ile #Romantikte 1 numara. 05.04.2022 itibari ile #GençKurguda 7 numara. 05.04.2022 itibari ile #Mahallede 1 numara. 23.02.2022 itibari ile #Komikte 2 numara. 09.04.2022 itibari ile #Kıskançta 1 numara. 28.07.2022 itibari ile #Sevgilide 1 numara. 15.12.2022 itibari ile #Tatlıda 1 numara. 03.02.2023 itibari ile #Komşuda 1 numara. 12.04.2023 itibari ile #Sokakta 1 numara. 25.07.2023 itibari ile #Duygusalda 1 numara.

Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim

Kendim için de bir mezar kazdım... Her şey bittiğinde;huzurla,sonsuz uykuya dalacağım. Bazen ölüm sonsuz mutluluktur... Hikayenin Telif Hakkı Saklıdır.

''Önünde iki yol var, birincisi en az yirmi yıl gideceğin yerde yani cezaevinde yaşamak,ikincisi kocanın gerçek katillerini bulup hayatına devam etmek.Karar senin,ben gidiyorum'' İlk kez birisi katil olmadığımı düşünüyordu. ''Kocamı öldürmediğimi nereden biliyorsun'' ''Çünkü katiller zeki olur''

"Ey kahraman Türk kadını! Sen yerlerde sürünmeye değil,omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın." -Gazi Mustafa Kemal Atatürk

Ateş, yaktığını düşünüyordu, ta ki Güneş'in saf alevinde kavrulana kadar... ..... Ellerini saçlarımın arasından geçirerek dudaklarımızı birbiriyle kenetledi. Öpüşmemiz derinleştiğinde artık Ateş ile önümüzde bir engel kalmadığını anlamıştım. Biz birbirimiz olmak için hazırdık. Ateş'in dudakları dudaklarımdan ayrılıp yanaklarımı oradan da boynumu bulduğunda yatak odasına Ateş'in kucağında bacaklarım beline dolanmış şekilde gelmiştik. Ateş'in birden boynumdan kendini geriye çekmesi ile şaşırarak ona baktım. Gözlerime anlayamadığım bir ifadeyle ile bakıyordu. "ne oldu? Niye o şekilde bakıyorsun?" Diye sordum. Ateş "sen hala sarhoş musun? Eğer sarhoşsan..."Diye konuşurken sözünü kestim. "Hayır Ateş sarhoş değilim ve kendimdeyim. Kendini benim sarhoşluğumdan yararlanıyormuş gibi hissetme lütfen. Şu anda sarhoş değilim ve seninle..." Diye konuşurken cümlemin bitmesine bu seferde o fırsat vermedi ve tekrar dudaklarımızı birleştirdi. Sanki hiç ara vermemiş gibi kaldığı yerden devam etmeye başladı. Ne ara üzerimden geceliğimin çıktığını bilmiyordum. Sırtım yatağı bulduğunda Ateş'in dudaklarımdan dudaklarını ayırıp emin misin der gibi bakması üzerine kollarımı boynuna doladım. Bu hareketim ile verecek olduğum cevabı almıştı. Ateş'in tekrar dudaklarını hissettiğimde yerimin onun kolları, elleri ve dudakları olduğuna emindim. Ondan başka bir erkeğin bana dokunmasına asla izin veremezdim. Ateş'ten başka hiç bir erkeğin dokunuşunu kabul edemezdim. Onunla şu an yaşadıklarımı kimseyle yaşamak istemeyecek olduğum gibi. Değişik duyguları ve hisleri de yaşıyordum. Benim mutlu olmam için elinden geleni yapıyordu. Ayrıca mutluydum da....

Hayat gözünün önünde göremediklerinden ibaret oluyor bazen.Benim geleceğim aslında geçmişimde de olan bir adam da saklıymış. Ben Güneş Aydın birlikte büyüdüğüm,her zaman hayranı olduğum adama şimdi aşığım... Aileleri dost olan ,çocukluğundan beri birbirlerinin evinden çıkmayan iki genç.. Yıllarca birbirini seven ama bir türlü birbirine kavuşamayan Güneş ve Demir'in hikâyesi.Ne aileleri engel onlara ne de başkası onlar birbirlerine sevgilerini nasıl söyleyeceğini bilemeyen iki aşık.Birlikte büyüyen iki gencin kavuşma hikâyesi. Bir mahalle aşkı hikayesi dedikodunun eksik olmadığı büyük ve köklü dostlukların olduğu ailelerin çocuklarını sevgiyle, aşkla ve saygıyla büyüttüğü bir mahalle Dere mahallesi.Çocukları arasında kız erkek diye ayrım yapan aileler,sen erkeksin diyen kimse yok bu kitapta.Sevginin getirdiği yardımlaşma var, eşitlik var. 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 "Bitti mi şimdi?"ağzının içinden cıkladı "Daha yeni başlıyoruz,ben, sen olarak hikaye bitmiş olabilir , sıra bizim hikayemize başlamakta" "Başlayalım o zaman" 🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈 Kitapta yaşadıkları şehir ile ilgili şeyleri araştırıp yazıyorum ama olayin geçtiği mahalle tamamen hayal ürünüdür 😊

Dul kelimesi ile tanışan kadınlar, namus bekçileri tarafından zorla giydirilen ateşten gömleklerle yanmadan yaşamaya çalışıyorlar. Başlayan her yeni gün ile birlikte, çevremde olan erkeklerin aç bakışları ve kadınların düşmanca bakışları arasında bana zorla giydirilmiş olan bu ateşten gömlekten kurtulmaya çalışıyorum...

"Şimdi, burda seni öpersem bana karşı çıkar mısın deam morte?" Deam morte, ölüm tanrıçası.. Kalbim tekledi. İçimde binlerce feryat yükseldi. Onun kucağında bir kedi misali, hayır tanrım bir çocuk misali tünemişken tıpkı bana yakıştığı gibi ölüme layık gördü. Bu caizimde bir hakaret değil övgüydü. Deam morte, ölüm tanrıçası. Ölüme hükmeden ama aynı zamanda da yenik düşen tanrıça. Ona engel olamazdım. İstesem belki beni öpmesine engel olurdum. Ama istediğim bir eyleme engel olmak istemiyordum. Bu yüzden gözlerim beklenti ile gözlerinden dolgun dudaklarına kaydığı vakit omurgam sıklaştı ve ben kucağında biraz daha gerildim. Belimdeki eli yavaşça yukarıya sürtündü. Kucağında oturduğum için yukarıya sıyrılan eteğim biraz daha yukarıya kaydı. Umrumda olmadı. Uzun sıcak parmakları saçlarımı sert bir şekilde kavradı ve ensemden baskı uygulayarak kendine çekti. Aynı anda verdiğimiz nefesler birbirimizin dudaklarında son bulmuşken dudakları başlangıcının sertliğine tezat narin bir şekilde dudaklarımı okşadı.

Hatıralarından kendi isteğiyle vazgeçmiş bir kız... Bu vazgeçtiği hatıralar bir gün gelip tekrar onu bulursa? Zoey hiçbir zaman normal bir insan gibi olmamıştı. Diğer insanlardan çok daha özel biriydi. Gerek yetenekleri olsun, gerek hisleri... İçindeki öldürme hissiyle yaşamayı öğrenmeye çalışırken içindeki boşluğu da dolduracak şeyi arıyordu. O boşluğu aslında kendisi yaratmış olsa bile... Başından her ne kadar filmlere konu olacak birçok olay geçmiş olsa da onun içindeki boşluğu dolduracak şeyi FBI'da bulacağını tahmin bile edemezdi. Zoey, FBI'ın oluşturduğu "Gizli Servis"in en önemli kişilerindendi. O bir 6.42'ydi...