Życie jest często niesprawiedliwe dla ludzi z niższych warstw społecznych, zwłaszcza jeśli są to osoby z okupowanego państwa. Ryan urodził się już w martwej Aestani, żyje pod dachem wuja który próbuje znaleźć dla niego odpowiedniego alfę, choć nie jest to łatwe gdyż ich ludzie są bardzo przesądni co do męskich omeg. Dla osób które nie zgadzają się z obecną władzą są tylko dwie możliwości, ucieczka w dzicz mając nadzieje że nie spotkają niebezpiecznych dzikich stworzeń bądź zdziczałych wilków, bądź dalsza walka o martwe już państwo które nie ma szans na powrót do map świata.

Leo to chłopak, który zawsze miał nietypowe zainteresowania. Nieco inne niż jego rówieśnicy. Dopiero w chwili gdy podczas imprezy dostaje od przyjaciół "wyzwanie" do wykonania zdaje sobie sprawę, że to co z początku miało być tylko zabawą stało się czymś co przynosi mu prawdziwe szczęście i radość. Nigdy wcześniej nie pomyślałby, że przebieranie się za szczeniaka i aportowanie piłek może być takie przyjemne. Zapraszamy was do przeczytania opowiadania o Puppy Play. Piszemy je, ponieważ nie ma zbyt wielu pozycji w języku polskim, które dobrze opisują ten fetysz/styl życia. Okładka stworzona przez: nnnnnensi

#15 w ff || - Zrzekam się swojego stanowiska - oświadczyłem prosto z mostu. Nie siliłem się na żadne długie przemówienie. Nie chciałem przedłużać tego spotkania. Każdy miał swoje sprawy, którymi najchętniej by się teraz zajął niż stał tutaj. - Harry... Nie możesz po prostu tak... - zaczął oszołomiony Niall. - Mogę. Wataha mnie nie potrzebuje. - powiedziałem spokojnie. - Nie nadaję się na lidera. - Bzdury gadasz, jesteś dobrym przywódcą. - teraz to Liam zabrał głos, występując o krok do przodu przed tłum. - Nie wszyscy mi ufają. Nie jestem wystarczającym przywódcą dla watahy. Nie jestem w stanie być dobry dla nich wszystkich. - wskazałem na grupę osób stojących wokół. - Ale będę najlepszą Alfą dla niego. - z kolei wskazałem na małą, wystraszoną niebieskooką Omegę ukrywającą się w krzakach. - On tego potrzebuje. On mnie potrzebuje. Ostrzeżenie: Mogą występować sceny przemocy, wulgaryzmy, sceny +18 Cover by Marlena1999

❝ ...żeby mnie dotknąć, musisz zamknąć oczy ❞ Jeongguk jest demonem. Bardzo znudzonym demonem, którego jedyną rozrywką (naturalnie poza udawaniem przeciętnego śmiertelnika) jest wychodzenie na papierosa w towarzystwie wiecznie naćpanego Namjoona. Pech chce, że podczas jednego z takich wyjść, demon zauważa Taehyunga - chłopaka, który właśnie przeprowadził się do swojej babci i wyprowadza psa. Demon zakochuje się bez pamięci i bardzo chce zdobyć serce Kima, tyle że...to najbardziej wstydliwy demon świata. Odciągając moment poznania, postanawia więc dowiedzieć się więcej o chłopaku...zostając jego stalkerem. ...czyli o dziwnych smsach, liścikach w szafce, poprawianiu kocyka w emoji, podpowiadaniu na kartkówkach w szkole, tablicy ouija, laleczkach voodoo, krwawych łzach na policzkach Jeongguka, stygmatach i zasłanianiu oczu Taehyunga jedwabną opaską. 😈 tags : au; fantasy {top!JK, bottom!Tae; demons; highschool, blindfold ; bondage} Shipy poboczne : Yoonmin/Sope, Namjin.

Jeongguk stracił zapał do fotografii, którą kochał najbardziej na świecie, dlatego na nowo zaczął szukać natchnienia. Nie spodziewał się, że całe jego życie się zmieni w momencie nakierowania obiektywu na pięknego chłopaka siedzącego pod drzewem. Zamknięty w sobie Taehyung tylko przelewał niespełnione marzenia na kartki, nie wierząc, że mogłyby się ziścić. Nie chciał więcej rozczarowań, więc ukrył się w swojej bezpiecznej bańce... która pękła, gdy na jego drodze stanął młody, pokręcony fotograf. Absolutnie zafascynowany Jeongguk chciałby go uwieczniać do końca swych dni, więc postanowił za wszelką cenę zbliżyć się do tego wyjątkowego chłopaka. Cel wydaje się prosty. No właśnie, wydaje - bo Taehyung panicznie boi się dotyku. [ soft fluff; hurt/comfort; a little bit of angst; smut; fobia; trauma; panic attacks ] start: 20.02.2021 koniec: 15.06.2021

Chłopak kulił się w swojej celi, nie miał imienia, przynajmniej już nie. Kiedyś jego ojciec wołał go nim, jednak minęły lata od kiedy ostatni raz je usłyszał i w końcu zatraciło się ono w jego pamięci. Teraz jego ojca nie było, a nawet jeśli by się spotkali ten nie mógłby go poznać. Tak niewiele pozostało po jego ukochanym synu, którego utracił. Drobne, jednak umięśnione ciało wychudło, ukazując kości, rumiana cera stała się blada, pokryły ją plątaniny blizn, strupów i ran, które nie chciały się zagoić. Z ciepłych, płonących radością i ciekawością świata oczu pozostało tylko jedno, a jego blask dawno znikł, zastąpił go strach i ból, rozpaczliwe wołanie o pomoc, litość, a nawet o śmierć. Wiecznie niesforne ciemne kosmyki krótkich włosów, urosły, sięgając dołu pleców, stały się brudne, tłuste, zlepione krwią. On cały był brudny. Porządne ubrania zamieniły się w szmaty, ledwie okrywające jego ciało. Głos, który śpiewając zamieniał krzyki w cisze, którego zdawały się słuchać nawet szumiące drzewa umilkł. Kiedyś jeszcze krzyczał w rozpaczy z bólu, jednak teraz nie miał nawet krzyku. Palce niegdyś delikatnie ciągające struny, potrafiące utkać melodie, które oczarowywały wiatr, drżały okaleczone. Z dawnego bohatera stał się niewolnikiem... A nawet czymś gorszym, podlejszym... Kiedyś jeszcze wierzył, że się uwolni, że powróci do ojca. Ale zabrano mu wiarę, zabrano nadzieję, dumę, honor, intymność, tak samo jak zabrano to co kochał najbardziej: wolność. A jednak coś się zmieniło i do jego celi znów zaczęły wpadać promienie słońca, przypominając mu o istnieniu świata na zewnątrz... Czy możliwe, że jeszcze kiedyś uda mu się do niego wrócić? Że jeszcze raz ogrzeje twarz, patrząc w błękitne niebo... może nawet się uśmiechnie?

Louis, ku swojemu przerażeniu, uczęszcza do elitarnego uniwersytetu, gdzie imię Zayn Malik coś oznacza, Niall Horan nie przestaje gadać, wszędzie stoją fortepiany, a Harry Styles, jedyny syn uzależnionego od narkotyków, psychicznie chorego byłego rockmana, ma perfekcyjny uśmiech i pozbawione emocji oczy. Wszystkie credity dla wspaniałej autorki Claire (Velvetoscar @ ao3, mizzwilde @ tumblr).

Omega Wei Wuxian przybywa na nauki do Zacisza Obłoków. Pod żadnym pozorem nie może dać po sobie poznać, że nie jest Betą, jak przedstawia go Madame Yu. Jednakże nie jest w stanie wiecznie ukrywać swojej natury. Załamuje się emocjonalnie. Pomocną dłoń podaje mu Alfa Lan Wangji, pokazując czym jest miłość i przyjemność. ******** Opowiadanie nie należy do mnie. Ja tylko tłumaczę. Oryginalny tytuł: Letting go of self-restaint 1 Autor: MydlaMydla (https://www.wattpad.com/story/243118853-letting-go-of-self-restraint-1) ******** Język angielski to nie mój żywioł, lecz zrobię co w mojej mocy. Wybaczcie mi wszelkie błędy. Miłego czytania ;)

"-Czym ty jesteś? - zapytałem przerażony. On się tylko zaśmiał pod nosem kręcąc głową i odszedł. " Top!Jk, bottom!Tae, wamipry i inne stworzenia nadprzyrodzone

Prywatny detektyw Harry Styles zostaje wezwany do pomocy w rozwiązaniu sprawy brutalnego zabójstwa w małym miasteczku na północy Anglii. Tam natrafia na detektywa Louisa Tomlinsona i chociaż ich osobowości diametralnie się różnią, a mroczne tajemnice nawiedzają ich sytuację, para ma jedną wspólną cechę; chęć złapania odpowiedzialnego za morderstwo. Albo trzymający w napięciu thriller z Wrogów do Kochanków, który rozwija się nie tylko w romansie i narastającym gniewie. okładka wykonana przez @hiimlarrie za co jeszcze raz serdecznie dziękuję!