Aşk… Üç harfli bir kelime tüm duyguları mı barındırır içinde? Bir çift bakış tüm dünyayı mı sığdırır derinliğine? Sadece bir tebessümü için sevdiğinin, candan mı geçilir? Hiç ummadıkları anda karşılaşmıştı Selim ve Selma aşkla. Ne kadar direnirlerse dirensinler, gerçekliğini inkâr da etseler, çoğu kez ortalığı savaş alanına da çevirseler âşıktılar… Üç harfte anlam buldu ikisinin de tüm korkuları, çıkmazları, kimsesizlikleri, kimliksizlikleri... Aşkın manasını imkânsızlığında aradılar, buldular nitekim… Birbirleriyle sınanıp, akıllarıyla savaştılar; her mağlup çıkışlarında araflarından birbirlerine bir adım daha yaklaştılar. Aşk günahlarınla sınanmaktı belki de, masumiyetini yaktıkça aklanmaktı… Bedel ödedikçe daha çok yanmaktı… Yandıkça pervane misali ateşe çekilmekti… Aşk, cennetten vazgeçip bir ömrü araflara sürgün etmekti onlar için; araflarını cennete çevirmekti. Hikayenin telif hakları yazara aittir* Alıntı yapıldığında bildirilmeli ve kaynak gösterilmelidir. Çalışmalarımın kopyalanması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasası'na göre suçtur.

Bir adam; yüreğinde yalnızlık ve ruhu siyahlara mahkûm... Dünyaya karşı duran ama yüreğine mağlup olan... Her şeye sahip olan bir adam Yusuf Turan Miralı... Bahar kokulu, kırmızı bir kadın yüzünden yitirebilir miydi eşsiz mantığını, şanını, şöhretini, dostunu? Bir kadın; İstanbul kadar kalabalık, İstanbul kadar hüzünlü ve aşk kadar kırmızı... Aza tamah eden, dili aşk şarabını hiç tatmamış, gözlerindeki ırmaklara ruhunu saklayan Hale Soydan... Her şeyin fazlasına sahip gibi görünen, siyahlara bulanmış bir adam yüreğini adayabilir miydi? Farklı yüreklerin, farklı dillerin ve farklı yaşamların ortak notasıydı aşkları. İmkânsızlıkların can bulduğu ateş kadar yakıcı, su kadar duru bir masal... Kocaman bir adamın, ufacık bir kadına muhtaç olması mıydı aşk? Ateş, suya dokunabilir miydi peki? Su, ateşe can verebilir miydi? Ateş ve su birbirlerini tüketmeden bir arada kalabilir miydi? Tüketen, yaralayan, eşsiz melodilerle taçlandırılmış bir ateş kadar yakıcı ve su kadar şeffaf bir aşk... İmkânsız bir aşkla bestelenmiş, duyulmamış bir senfoni... Kırmızı ile siyahın Sessizlik Senfonisi.

** TARİHİ KURGU DEĞİL CANLAR. GİRİŞ BÖLÜMÜ 1960'LARDAN BİR KESİT SADECE. BUNUN NEDENİNİ KİTABIN ORTALARINDA GÖRECEKSİNİZ. GİRİŞ BÖLÜMÜ SONRASI 2012 YILINDAN, HİKÂYENİN YAZILDIĞI YILDAN DEVAM EDİYOR.** 18 Şubat 1961 gecesi ayrı düşen aşıkların yüreklerinin en derin, el değmemiş köşesinde yanmaya devam etse de küllenen aşkları, iki nesil sonra tesadüfler bir başka çifti buluşturur. Tarih 2010ları gösterirken mesafelere rağmen tıpkı iki nesil öncesindeki gibi tarifsiz bir aşkla ama bambaşka hayatlarla kesişir iki gencin yolları... Geçmişin gölgesinde birleşen Lena ve Lucas için, tarih tekrar mı edecek yoksa onlar geçmişi ve geleceği her şeye rağmen birbirlerine tutunarak günümüzde yeniden şekillendirmeyi başarabilirler mi?

Bir tercih yapacak olsaydınız kimin yanında olmayı seçerdiniz? Kendinizi güvende hissettiğiniz, her kötü zamanınızda yanınızda olan kişinin mi yoksa sevdiğiniz kişinin mi? Peki ya sevdiğiniz kişi sizi çok üzdüyse? İşte Hazal’ın hikayesi de kendini böyle bir karmaşanın içinde bulmasıyla başlıyor. Sonsuza kadar kiminle olmayı tercih edeceğini hep beraber görmeye ne dersiniz?