"Benim..." dedim gözlerim anlık dudaklarına kayarken. Etli dudaklarının üzerindeki su taneciklerini diliyle temizlediğinde gözlerim gözleriyle buluştu. "...korumam ol, Kara Yağız."

-ASKERİ KURGUDUR- Alaz, dik oturup ciddiyetle boğazını temizledi. . "Ancak... seni istersem timden çıkarmam ve buradan göndermem, seni ilgilendirir mi?" "Eğlenirim," dedim anında. Alaz'ın yüz ifadesi değişti. "Beni buradan göndermeye çalışmandaki çabalarını... yarbaya dil dökmelerini, okuluma kadar göndereceğin faks ya da maillerini izlemek beni eğlendirir." Sahte bir tebessümle dudaklarımı kıvırdım. "Lütfen beni eğlendir." Sözlerimden etkilense de değişen yüz ifadesini hemen toparladı. "Yapamayacağımı sanıyorsun." "Hayır," dedim gözlerimi gözlerine kilitleyerek. "Tökezleyeceğini düşünüyorum." Arkasına yaslandı. Bir dirseğini sandalyenin koluna dayadı, diğerini masaya bıraktı. Açığa çıkan bileğine baktığımda ela ve mavi ağırlıklı boncuk bileklikler gözüme takıldı. Tam bu iki bileğinin ortasında siyah ipten oluşan kalın bir düğümlü bileklikte vardı. Bunları takmayı hep çok severdi. "Ya bunu başarırsam?" diye sordu. Sesinde meydan okumanın yanı sıra bir kırgınlık da vardı. Gözlerimi ona çevirdim. "Ya seni buradan gerçekten gönderirsem?" Masaya doğru yaklaştım, ceketimin yakalarını düzelttim. Yanağıma düşen birkaç saç telini kulağımın arkasına iliştirdim. "Eğer bunu başarırsan sana vereceğim Son Vasiyet'im bile olmaz!"

"Arslan geri dönemez misin?" Derin bir nefes alıp parmaklarımla gözyaşlarımı sildim. "Lütfen geri dön ne olur! Sana çok ihtiyacım var ne olur! Arslan ne olur geri gel." Gözlerim masadaki rapora gitti. "Ben... ben ne yapacağımı bilmiyorum, korkuyorum. Sana çok ihtiyacım var lütfen. Yanımda olmana çok ihtiyacım var, kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen mesajımı alınca ara beni olur mu?" ▪︎ -Siz: Hala sinirin geçmedi mi? Seninle konuşmam lazım. -Siz: Lütfen cevap ver artık acil konuşmamız gereken bir konu var. -Siz: Kaç ay oldu sakinleşmedin mi? Sana her şeyi açıkladım neden böyle davranıyorsun en azından konuşabiliriz değil mi? -Siz: Cevap vermeyecek misin? -Siz: Mesajları görünce geri dön lütfen! -Siz: Kaçarak bir şeyler halledilmiyor bunu biliyorsun. Aramızdaki sorunu aşamıyorsun tamam ama bu başka bir konu, benim senle gerçekten konuşmam gerek. -Siz: Seninle konuşmamız gereken bir konu var acil diyorum. Neden cevap vermiyorsun? -Siz: Tamam o zaman sana son kez bu mesajı atıyorum bir daha seni rahatsız etmeyeceğim ama bil ki bana ulaşamazsan çok geç olacak her şey için... Bazı şeylerin telafisi olmayabilir zamana bırakılamayan ne olur bana ulaş. Kitabın kurgusu bana aittir. Tum hakları bana ait ve sakladır.

"Yanlış Aşk, Karanlık Sır" Ahsen, askeriyede psikolog olarak görev yapan bir kadın... ama kalbi geçmişin yaralarıyla dolu. Annesini kaybettiği o korkunç geceden sonra, babasının karanlığı hayatına gölge düşürdü. Savaş, bir asker ve Ahsen'in hayatına ansızın giren gizemli bir figür. Ona yaklaşma sebebi ise aşk değil, çok daha tehlikeli bir amaç: Ahsen'in babasına ulaşmak. İçinde aşk ve ihanetin, güven ve yalanın harmanlandığı bu hikâyede, Ahsen gönlünü kaptırırken aslında bir oyunun parçası olduğunu bilmiyor. Geçmişin gölgesi, toplumsal tehlike ve kalpten gelen duygular... Her sayfa bir sır, her bakış bir ihanet. Ahsen'in kalbiyle, Savaş'ın gerçeğiyle ve babasının karanlığıyla yüzleşmeye hazır mısınız?

BAŞLANGIÇ TARİHİ: 9 MART 2023 AĞIR ŞİDDET VE CİNSELLİK İÇERMEKTEDİR. +18 -ALINTI- İnlemeleri hat safaya ulaştığında titreyerek boşaldı kadın. Kendini adamın kollarına bıraktı. Araf hareketlerini daha da sertleştirdiğinde makyaj masasının üstündeki malzemeler yeri boylamış, masanın gıcırtısı adamın boğuk seslerine karışmıştı. Adamın toplarının kadının bacaklarına çarpıp çıkardığı sesler odada yankılanıyordu. Son darbesiyle kadının içine boşaldı adam. Uzun süre birbirlerine sarılı halde kaldılar...

Simge, tutkuyla bağlı olduğu Yaman'ı evliliğe ikna etmek için akıl almaz bir plan yapar. Ondan gizli doğum kontrol ilacı almayı bırakır ve gerisi doğanın kendi akışına bırakır. Planın en önemli kısmı gerçekleşir ve hamile kalır. Mutlulukla kendini gelinlik içerisinde hayal etmeye başlar ancak hesaplamadığı şey, Yaman'ın onu ve bebeği istemediğini yüzüne haykırarak söyleyebileceğidir. Yaşadığını hayal kırıklığı ve öfkeye rağmen, karnındaki bebekle ilgili tüm sorumluluğu üstlenir. Yaman'a bebeği aldırdığını söyleyerek, aralarındaki şiddetli kavgaya son verir. Kendisine ve karnındaki bebekle onu asla kabul etmeyecek ailesini ve tüm hayatını geçirdiği İstanbul'u, kendi ve bebeği için yeni bir hayat kurmak için terk eder. Artık hayat onun için bambaşka olacaktır...

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

"Biz Kartalız...Ölüm kokarız, barut kokarız, kan kokarız anlıyor musun? Bu yuvaya girmek ölüm demek!" Genç kadın dolu gözlerle buruk bir şekilde tebessüm etti. Kendini büyük bir arzuyla ölümün kollarına bırakmaya razıydı; kendini yuvaya adamaya hazırdı. "Yuva ölümse ben bizzat toprak olurum... Senin için sizin için toprak olmaya hazırım." Genç adamın gözleri buğulandı, dudaklarına buruk bir tebbesüm yayıldı. Biliyordu çünkü o kan koksa da sevdiği kadın ölüm kokacaktı ve onu tamamlayacaktı. Onu kendi yuvasına almaktan başka çaresi yoktu. Kartal yuvası ölümse topraktan ayrılamazdı.. Elini genç kadının yüzüne koydu, "O zaman Kartal yuvasına hoşgeldin.." dedi. [Kitap düzenlenmektedir.] Kapak Tasarımı : theguldesign Dram#1 Komedi#1 Atatürk#1 Istihbarat#1

Mahallenin başında ki duvarda yazılıydı o yazı ve yıllar geçse de silinmemişti hiç. Ne yağmurlar yağmıştı o duvarın üzerine kaç kış geçmişti kaç bahar ve Mahir dikilip de karşısına her okuduğunda yanan yüreğine öfkeliydi. "Derya'sına kavuşamadı Mahir." ** "Sevmeseydin beni! Bütün mahalle senin yüzünden bana düşman oldu zaten. Kendi ailem bile senin yüzünden kapıya dışarı etti beni-" Kız konuştukça Mahir'in içinde bir şeyler kopuyordu. Hırsla tuttu kızın bileğinden kendine doğru çekerken bir anda mahallenin ortasında olduklarını bile unutmuştu. Sesi zehir gibi acı ve sessizdi. "Unutmak için kaç gece o sokak lambasında sabahladım bilmiyorsun sen. Ben söyleyeyim Derya, sokak lambasının ışıkları 7:04 de sönüyor ama sen sönmedin içimde."

**Tamamlandı** Saçlarımın üstüne bastırdığı dudaklarının kuvveti arttı, "Küskün kız çocuğum." Tüm anlattıklarıma ağlamamıştım da tek cümle yarmıştı göğüs kafesimi. "Göğün bütün yağmurlarını taşıyan gözlerini severim." *** Bu hikaye olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar içermektedir! Tüm hakları saklıdır.