Nefes nefese kalmıştım. O kadar uzun süredir açtım ve susuz kalmıştım ki koşmayı bırak adım atacak halim kalmamıştı. Ama yine de buradaydım işte. İsmini daha önce duymadığım topraklarda daha önce duymadım canavarlar tarafından kovalanıyordum. Hem de tanımadığım ve ömrüm boyunca güvenebileceğimi düşünmediğim bir adamla. Hem de ne için beni kurtaracağının garantisi olmayan bir kadın için. Terden dolayı saçlarım yüzüme yapışmıştı ve bu beni ayrı rahatsız ediyordu. Ayaklarımın sürekli ağaçların sarmaşıklarına ya da çalılara takılması da cabası. Tanrı aşkına ağaçlar bu kadar sık dizilmiş olmak zorunda mıydı ki? Karanlık havada Erten'i takip etmek gittikçe zorlaşıyordu. Kulaklarım da o kadar çok uğulduyordu ki önümdeki adamın dediklerini artık seçemez hale gelmiştim. Önümü tekrar seçebildiğimde Erten artık yoktu. Onun önüne geçmiştim. İçinde bulunduğum durumun şaşkınlığını yaşayamadan ayağımın kaymasıyla birlikte bir yamaçtan aşağı doğru yuvarlanmak bir oldu. Tanımlayamadığım bir nesne başıma vurmadan önce tek duyabildim Erten'in bağırışıydı. "Dikkat et!"

･ Korku - Gerilim kitabıdır. ❝Vücudunda acı içinde kıvranmayan tek bir noktan kalmayacak. Çığlıklar atacaksın, kimse duymayacak. Ölmek için yalvaracaksın, ölmeyeceksin. Şimdi burada sana hiç görmediğin şeyleri göstereceğim. Hadi itiraf et. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.❞ Tesadüflere inanır mısınız? Onlar inandı. İnanmamaları gerekiyordu. Gerçek aşka inanır mısınız? Onlar inandı. İnanmamaları gerekiyordu. Üst üste felaketler yaşayan yıkık kentin ölüm kokusu sizi korkutmaz mı? Onlar korkmadı. Korkmaları gerekiyordu. O çok kötüler nefes alan her canlıya zulmederken korkmaz mısınız? Onlar korkmadı. Korkmaları gerekiyordu. Esir kentin her şeyden bi'haber sakinleri uykularından uyandığında omuzlarına yağmur damlası gibi düşen küllerden kentin yandığını anladı. Çocuk çığlıkları, kadın feryadı, bir babanın yıkılışı, gençlerin intiharı ve daha niceleri. Bunların hiçbiri onları yolundan döndürmedi. Döndürmesi gerekiyordu. Onlar kim mi? Onlar Kentin Efendileri. On senedir İstanbulʼda yaşayan Yüsra Belinda, ünlü bir gazeteci ile röportaj yapacağı sırada cinnet geçiren bir kadını görür. Senelerdir huzur içinde yaşayan kent, bu vakada sonra ardı arkası kesilmez olaylarla karşılaşır. Kentin eski huzuruna kavuşması için sessiz kalmak istemeyen dört insan hasbelkader bir araya gelir. Çevresinde kimsesi kalmayan dört insan, birbirine sımsıkı tutunarak bir kenti yoktan var etmeye çalışır. Tüm bunlara sebep olan Wrightteller ailesinin amaçlarından ise hiçbirinin haberi olmaz. 📍 Yetişkin içerik, şiddet, kan, intihar ve vahşet içermektedir. (+18) ✍🏻 Fantastik değil. İlk Yazılma Tarihi: 10.04.2022 İlk Yayımlanma Tarihi: 01.02.2023

"Bu o, bu o!" deyip heyecanla beni çekiştirmeye başladı. "Ne diyorsun hiçbir şey anlamıyorum, ayrıca kolumu koparmaya çalışmaktan vazgeçebilir misin lütfen," diyerek kolumu elinden kurtarıp kızgın bir bakış fırlattım arkadaşıma doğru. Beni hiç umursamadı. "Bu o diyorum sana! O işte!" Bezgince iç çekerek bakışlarımı tekrar çocuğa çevirdim. Boyu oldukça uzundu, omuzları geniş, kolları kaslıydı. Ellerini ceplerine koyup başını kaldırdığında şapkanın altına gizlediği yüzü ortaya çıktı. Tek kelimeyle mükemmeldi. Dalgalı siyah saçları kapkaraydı ve kısa tutamlar halinde gri şapkasının kenarından çıkmış kusursuz yüzünü çevreliyordu. Gözleri koyu renkti, baktıkça insanın içini titreten fırtınalı bir gece kadar soğukluk barındırıyordu. Hafif çatık duran kaşları ise ona sert bir hava katıyordu. Tıpkı sonsuzluğu vaat eden bakışları gibi.. Gözlerimiz buluşunca damarlarımda hafif bir sıcaklığın gezindiğini hissettim, işte o an benim için zaman durdu ve nefes almayı bırakıp donmuşçasına karşımdaki çocuğa bakakaldım. Bu gerçekten oydu ve karşımdaydı. Alperen Bozkurt.

IMMATURA Serisinin ikinci kitabıdır. UYARI: Bu kitabı okumadan önce lütfen Mavi Ay kitabını okuyunuz! Zannettiğiniz kişi olmadığınızı hatta bir insan bile olmadığınızı öğrenseydiniz; ne tepki verirdiniz? Peki ya, dünyanın ve zamanın dengesini korumakla görevli bir Immatura olduğunuzu öğrenseydiniz? Gerçekleri kabul edip yeni düzene uyum mu sağlardınız, yoksa geçmişte takılı kalıp herkese sırtınızı mı dönerdiniz? Zaman, zamansızlar için bile akıp gidiyor. Yeni dünyanın düzenine ayak uyduramayanlarınsa bu hikâyede bir yeri yok. Alara ya oyunu kurallarına göre oynayacak ya da oyunun kurallarını tekrar yazacak. İşte bu, Alara Olsen'ın gerçek hikâyesi!

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları." Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı. Kaderin ağır bir tebessüm sunduğu iki ruh biraraya gelmekten kaçınamadı. Siyah saçları adamın göğsüne sarıldı, saçlarındaki şehveti adamın sıcağında vâr etti ve intikam oyunu diz üstü yere çöktü. Aşk, kadının saçlarına sarıldı. Tutku, adamın ellerinde yemin içti. "Ah, elleri; ruhumun ölüsünü üzerine giyinip bedenime sarılan elleri."