Hala ukala bir tavırla alay edercesine, sanki az önce burda hiç bir şey olmamış gibi etrafımızda bir sürü ceset yokmuş gibi, sanki sıradan bir gündeymişiz gibi konuşmaya devam etti... 'Yengeniz sıkılmış belli ki beyler.Toparlanın gidiyoruz.' (+18 kısımlar ve şiddet içermektedir.Rahatsız olanlar lütfen okumasın.)

***DİKKAT CİNSELLİK İÇERİR+18*** Sodom'da işler hep diğer bölgelerden farklı yürümüştü. Halka tepeden -zirveden- bakan güçlü aileler istedikleri her şeye sahip olabiliyorlardı. İnsanlara bile. Devletin baskıcı gözetimi altında yaşarken de diken üstünde olan genç Runa, son akrabasının da vefatından sonra ailesinin bütün borcunu yüklenmek zorunda kaldı. Ya köleleştirilecek ya da erkek arkadaşı ve en yakın dostunu da alarak sınırın dışına, özgürlüğüne koşacaktı. Son anda yakalanan ve arkadaşlarından ayrı düşen Runa'yı ne bekliyordu peki? Ona sahip olacak kişinin amacı neydi? Özgürlüğü tekrardan tadabilecek miydi?

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.

Alt dudağımı dişlerken bana uzandı ve omuzlarımdan sert bir şekilde tutup yatağa atarken çığlığı bastım ama üzerime abanması ve bana iltifatlar yağdırırken her an öpmesi... "Çok güzelsin." "Siktir...seni hiç durmadan sabaha kadar sikeceğim..." -*- Hafif çıkmış sakallı çenesi ile şortumun belini daha da aşağıya çekiştirdiğinde oramın üzerine öpücük kondurması ile ''Ahh...'' diyerek inlemem ile utanırken ''dur!'' demiştim sonunda... Hem ileri gitmesini istiyor gibiydim. Tanrım, oramı açmasını ve daha da aşağıya inip öpmesini ister gibiydim! Ne oluyordu? Neden böyle bir hisse kapılmıştım? -*- Tek doğru için onca yanlışı görmezden geldiğimiz bu dünya da hayalkırıklıklarıyla dolu geçmişimiz bir ip gibi gelecek günlerin boynuna dolanıyor. Her ne kadar kurtulmaya çalışıp daha beter şeyler yapsak da ruhumuzun aydınlanmasına fırsat vermiyoruz bir türlü. Gelecek günlerim boynuna dolanan bu ip bizi sıkıca sararak doğru limanı bulmamıza izin vermiyor. Attığımız her adımda gerçekler bir tokat gibi yüzümüze çarpıyor ve bir toz tanesi kadar olan özgüven denen şeyi altüst ediyor. °~°~°~°°~°~° BİR KADIN GELDİ, CENNETİN ARZUSUNDA CEHENNEMİ YAŞATTI... -•- 🖋31.07.2019 🕟19.09

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

Ikside acılyla yoğrulmus kişiler! Soğuk, mesafeli , ruhsuz ,acımasız bakışlarının arkasında yatan masum çocuklar onlar aslında. Ikside yoruldu Ikside acı çekti Ikside ölmek istedi Onlar Tanrı'nın yaralı çocukları! Aralarında farklı bir çekim var gizli ipler var ama o ipleri kesmek için ne kadar uğraşsalar o ip kopmadı o ip daha güçlenip kalınlaştı. O sarrafoğlu ailesinin tek çocuğu O bir dolandırıcı , iyi biri değil, O bir kaybeden, o bir serseri, Yalan söyler, o güvenilmez , o uzak durulması gereken biri , o yoldan çıkmış biri , O lekeli kalpli kötü bir çocuk, O şeytanın avukatındaki kötü karakter , o aşık olunması gereken son kisi! o yanlız kimseyi sevmeyen soğuk birisi düzgün bir ilişkisi olmıyan kadınları zevk icin kullanan kimseye acımayan ve korkusuz yakışıklığından dolayı gözler onun üstünde konuşmayı pek sevmez kısa cümleler kurmayı daha çok sever Bir kizi gözüne kestirmisse kolay kolay BIRAKMAZ hele ki o kız onun dikkatini fazla çekiyorsa ! Ne playboy ne bad boy geçmişe karışan gizliliklerle ayakta durmaya çalışıyor Birbirlerini yıkarak sevecekler birbirlerinin canlarını yakarak sevecekler her seye rağmen vazgeçmeyecekler Biri asi galata Biri Kız kulesi O masum , sabırsız Fazlasıyla soğuk , korkusuz görünüpte korkak olan , acıyla üzüntüyle çocukluktan alışkan birisi siyah lenslerinin arkasında yatan mavi gökyüzü O Arya aktaş bir okadarda herkesi kiskandiracak bir guzellige sahip iyi bir aileye sahip değil annesi desen küçükken bırakıp gitmiş ilgiliz mesleğine düşkün parası icin yaşayan bir babaya sahip başına gelecekler habersiz YEŞİL GÖZLÜ ÇOCUGUN PESINDEN AYRILMIYOR Öper, sevişir, ama sorduğun zaman SADECE ABINIM .

"Hadi bir oyun oynayalım" dedi ve beni duvarla arasına aldı. "Nasıl bir oyun mesela?" dedim zorla. Bu kadar yakınımdayken nefes almak bile zor hale geliyordu. "Eğer seni tahrik edemezsem bana istediğin her şeyi yapabilirsin." deyince kocaman açıldı gözlerim. Kasıklarımda çoktan bir sızı belirmişti. "Ama... Eğer seni tahrik edebilirsem..." diye fısıldadı ve kulağıma eğilip ilahi sesiyle devam etti. "O zaman kork benden." Elbette beni o kadar çabuk tahrik edemezdi. Liseli ergenler gibi değildim ben. Beni tahrik etmesi için çok daha fazlası lazımdı. "Kendine fazla güvenme. Beni tahrik edebilmek o kadar kolay değil." dedim. "O zaman izle ve gör Nida. Çünkü birkaç dakika sonra altımda inlerken çok daha fazlasını isteyeceksin." Kasıklarımdaki sızı kendini daha çok belli ederken cesur bakışlarımı Berk'e yönelttim. Oyun istiyorsa ona zevkle verirdim!

Üç küçük kız. birisi saf bir külkedisi, birisi küçük bir "sürtük", diğeri ise tam anlamıyla sert kız. Üçünün de başlangıç noktası aynı, gidiş yönleri farklı. Vardıkları yer ise yine aynı, birbirleri...

**Bazen birşeye sahip olduğumuzu sanırız. Ama yalnızca 'sanırız'** "Herşey yoluna girecek!" "..." "Herşeyi unutturacağım sana. Bütün yaşadığın o kötü zamanları" "..." "İnsanlar neleri unutuyor.. Sende bu yaşadıklarını unutacaksın!" "Unutmayacağımı ikimizde biliyoruz" "Unutmak zorundasın lanet olası! Unutacaksın!!!" ~Bu genç bir kızın direniş hikayesi değil, genç bir adamın yok oluş hikayesidir~