Kelebek ömürlü bir genç kadın, asırlarca sevse doyamayacağı bir adama tutuldu.

Hep onu sevdim. Ama kabul etmem gereken tek gerçek vardı; Aras başkasının vahasıydı. Onda hüküm süren, onda çiçek açacak olan başkasıydı. Aras bana çiçek açtıramazdı, Aras ruhumun çölünü yeşile bürümekten uzaktı. Çünkü o bütün suyunu, tüm havasını tek bir çiçeğe heba etmişti. İşte bu onun için direnen yanlarımı bile kana buluyordu. Ummak samanlıkta iğne aramaktan farksızdı. Aras Yasemin'i asla unutamayacaktı. Yasemin onun topraklarında açmış tek çiçekti ve daima öyle kalacaktı. Ama onu sevdim. O ise başkasını sevdi. Ölüm onları ayırsa bile sonsuza kadar da onu sevecekti. Çünkü ölüm sevdiklerimizden ayırıyordu bizi belki, ama sevgilerimizden koparamıyordu. Ve bazen kendi kalbiniz de dahil olmak üzere hisseden her şeyi ellerinizle parçalama arzusuna kapılıyordunuz. Bazen her şeyi yok etmek istiyordunuz, bir tek onun dışında. Yalnız o hariç. Ben onu çok sevdim! Birini çok sevdiğiniz zaman, birini kendinizden geçecek kadar çok sevdiğiniz zaman bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmazdı. Olamazdı. Adı aşk olan bir yaranız varsa daima kanardı. Durmazdı. "Bazı yaralar ömrümüze nakış gibi işlenmiştir." dedim yavaşça. "Onlar ne yaparsak yapalım hep aynı yerdedir." Aras benim ömrümün tek nakışıydı. O benim hep aynı yerde kalacak yaramdı. *** Bu hikayedeki tüm kişi ve olaylar hayal ürünüdür. Fakat bu hikayedeki bütün acılar ve gözyaşları gerçektir.

*Kapak Design Knights'a ait* Bu fikir pek aklıma yatmasa da içimden gelmeyerek onu kafamla onayladım. "Elbette, bu mümkün." Onu öldürmem için bana yalvaran kızın izlerini leke dahi bırakmadan silen, umut dolu gözlerle dünyaya tekrar bakabilen ve görmesi gerekeni görebilen, güçlü olduğunu hisseden bu kurtuluş aşkı ağzımdan dökülecek her kelimeyi kifayetsiz bırakırken kendimle gurur duydum. Onu takip ettiğim için gurur duydum, içimde yükselen gurur dalgalarına rağmen bir tarafım şükrediyordu, bana rastlayacak kadar şanslı olduğu için onun adına şükrediyordu. Okyanusların kah geldiği kah gittiği gözlerine baktım, şimdi kararsızlık ve kasvet dolu okyanuslar umut yağmurlarıyla sulanmıştı. Umut kanserli bir hücre gibi hızla beyninin kıvrımlarında yankı yaparken umudun tohumları yeşeriyordu, fani dünyanın faniliklerle süslenmiş yaşamlarında bulabilecekleri en gerçekçi cennet olan kalın çeperli gözlerinde. "Fakat merak ettiğim bir şey var, gerçekten bunu yapmak içinden geliyor mu? Sonuçta tam anlamıyla aşk dolu bir evlilik olmasa da saygıya önem veririm. Özellikle birlikteliğimiz boyunca başka bir ilişki istemem." 18.05.17