|| Mardin'den Kaçış Serisi: I || * Kurgu ve isimler değiştirildi. "Bazen evler, dört duvar olmaz." İstanbul'un ışıkları ve acımasız bir törenin gölgeleri... Kaderin size yazdığı senaryoyu yırtıp atabilir misiniz? Berdelin çemberine hapsolmuş bir genç kızın hikayesi bu. Aşkı, umudu değil; bir ailenin onurunu ve insafsız bir anlaşmayı temsil eden bir soyadını taşıyacaktı. Ama bir adam, o kadim törelerin yazılı olmayan kurallarına meydan okudu. O adam, onu hapseden kafesin anahtarı olacaktı. Fırtınalı bir gecede, kendisini bekleyen adamla değil, onu kurtaran adamla İstanbul'a doğru bir yolculuğa çıktı. Boğaz'ın serin rüzgarı, geçmişin tozlu sayfalarını aralarken, zoraki bir evliliğin gölgesinde yeşeren tehlikeli bir çekim fırtınası başladı. Peki, aşk bir kurtuluş hikayesi olabilir mi? Yoksa kaçtıkları töre, en karanlık haliyle şehrin kalbinde onları yakalayacak mı? Bu kitap, kaderine karşı duranların, aşkı en beklenmedik yerde bulanların ve geçmişin zincirlerini kırmayı göze alanların hikayesi. Ama unutmayın, her kurtuluşun bedeli vardır ve bazen en büyük karanlık, en aydınlık gecelerde bile sizi bulabilir. * Cinsel içerikli sahneler vardır. *Kapak tasarım şahsıma aittir *

Çağdaş: Çıldırttın ulan beni Çağdaş: Sikeceğim kızım senin o minik deliğini. Çağdaş: İnim inim inleyeceksin altımda, tüm şehir duyacak. Çağdaş: Sabaha kadar bırakmayacağım Çağdaş: Ağlayana kadar altımda dümdüz edeceğim seni Çağdaş: Mutlu musun? Beste: Evet, profesör. Mutluyum :) (+18!)

Berivan Meran yirmi üç yaşında psikolojisi öğrencisiydi. Babası emekli Savcı, abisi Özel Kuvvetlerde görev yaparken annesi ev hanımıydı. Sakin ve düzenli hayatı 2023 yılının kış ayında ansızın altüst olmuştu. O hayatına girmişti, Cihangir. Cihangir ve kızı. Beş yaşında ki kızı Masal ile taşındıkları mahallede, eski işini ve pis işleri arkasında bırakıp hayatını düzene sokmayı planlayan Cihangir'in planları yolunda gitmeyecekti. Hesapta olmayan eski tanıdıklar. Hesapta olmayan dostluklar. Hesapta olmayan tesadüfler. Ve en önemlisi... Hesapta olamayan aşklar. ~ Peki o gülümsediğinde ne hissediyorsunuz? ~Güneşin girmesinin yasak olduğu sokaklarım aydınlanıyor, yosun tutmuş kaldırmalarım çiçek açıyor, kargaların eksik olmadığı gökyüzünü kelebekler ve kuşlar dolduruyor. Anlatabildim mi?

Dikiş tutmayan yaralarım vardı. Kabuk bile bağlamadılar. Ona kadar. Sırtıma saplanan hançerlerin sızısı göğsüme vurdu, haykırışlarım yeri göğü inletti. Bu bir lanetti. Parmak uçlarımda yanan şey; geçmişti. Göğsümde harlanıp alev alan şey ise; gelecekti. Ve ben; bana hiç kimse değil de kimsem olan bir adama kaderimi emanet ettim. Kurguda geçen kişi, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür.

Gazetecilik son sınıf öğrencisi Gün Aksa Alatan'ın hayatı, emniyet müdürü babasının suç örgütü liderinin peşine düşmesiyle büyük bir çıkmaza dönüşür. 'Katil insandı, suç şeytana kaldı.' Varlığı öğrenilen örgüt liderinin oğlunun çıkagelişi düzeni değiştirir. Dosyalar açılır, kader baştan yazılır. Genç kız, bir sergide karşılaştığı adamla, onun da dahil olduğu kör bir karanlığın içine çekilir. Yalanlar, seçimler, şüpheler ve biçilen roller... karanlıkta vaat edilir. Peki, karanlığın ömrü ne kadardır? •

Kenan: İçtin mi sen? Ayşe: İçtim ya da içmedim Ayşe: Ama çok azdığım kesin Ayşe: Buraya gel ve karını doyur kocacığım Kenan: Boşandığımızı unutacak kadar mı içtin? Kenan: Bu da bir oyununsa sana çok pis ödetirim bedelini Ayşe: Ney ney çok mu pis sikersin beni Ayşe: Altında ezilerek sikilmek isterdim şu an ahh Ayşe: O kadar sızlıyor ki... Ayşe: Gel lütfen Kenan: Gece gece delirtme beni Ayşe Kenan: Kapa telefonu ve yat uyu Ayşe: Bu ne ya düşmanın mıyım ben senin? Ayşe: İhtiyacım var diyorum Ayşe: Üç aydır ne çektiğimi bilmiyorsun Ayşe: Lütfen Kenan, çok fenayım Kenan: Evet düşmanımsın Ayşe: Düşmanın gibi sik beni Ayşe: Acımasızca Ayşe: Sertçe Kenan: Nasıl bir oyun oynuyorsun yine? Ayşe: Eğer gelmeyeceksen bir başkasını da bulabilirim. Devamı için içeri davetlisiniz haha

Çizim ve heykeltıraşlık yeteneğini kaybeden kadın, sanatına ilham olacak genç biriyle tanışır.

"Bir doğuş bin ölüm demek." * "Şairler katil olur mu hiç?" dedim çocuk masumiyeti taşıyan çocuğa. Güldü. Elinden düşürmediği sigarasını içerken o tertemiz, bir ayna gibi kendimi gördüğüm berrak masmavi irisleri kısıldı. "Emin ol, mısralarımda öldürdüklerim silahı başlarını dayayıp tetiği çekerek öldürdüklerimden çok daha fazla." İyi değiliz. Ne sen ne de ben. Sen deli bir çocuksun bense umutlar ve hayaller uğrana gittikçe aklını yitiren bir şahsiyet. "Beni öldüreceksin değil mi? O yüzden oyalıyorsun beni." Güldü. Gülüşü tüyleri ürpertir, geceyi korkuturdu. Gündüzler onu sevmezdi o da zaten gündüzlere sitemliydi. "Seni öldüreceğim Feride." dedi tüm bedeni ile bana dönerken. "Ve seni öldüreceğim tek yer mısralarım." * Cinsel içerik uyarısı! Pişt, tüm hakları saklıdır!

Hiç kapanmamak üzere açılan yaralar, kanamaz. İz bırakır. Ve o iz sonsuza dek geçmez, Yanı başında kalır.

'Umudun gece ise, ay'a tutun.' ∞ (15/08/2018; Başlama tarihi.)