"Biliyorsun... Hissettiklerimizi hiç bir gerçek değiştiremez." dedi kısık bir sesle. Etrafımızdaki gruba hızlıca bir göz attı. Bir insanın, daha doğrusu benim gibi birinin ölümü bu kadar çabuk kabullenmesi doğru muydu? Beni ait olduğum yere göndermek zorunda olan oydu. Beni bir defa daha sıkıca kendine bastırdıktan sonra yüzüme baktı. Gözlerinde nefret yoktu. O derin bakışlarda görebildiğim iki şey vardı: Çaresizlik ve korku. Ardından gözlerini yumdu. "Biliyorum..." diyebildim sadece. "Ben buyum. Böyle olması gerekiyor." "Emin misin?" Onu engellememi ve kaçmamı istiyordu. Sorusunun nedeni buydu. Başımı yavaşça aşağıya ve yukarıya salladım. "Sadece..." seni unutmadan buna bir son verebileceğimiz için mutluyum, demek istedim. Demedim. Onu bundan vazgeçirecek hiç bir şey söylemeye hakkım yoktu. "Yap şunu!" diye bağırdım. Bakışları bir anlığına sarsıldı. Kolları hafifçe gevşedi. Beni bırakacak sandım. Ona sıkıca sarıldım. "Şu anda vazgeçemezsin." Tek yapması gereken bu dünyadan silindiğimi hayal etmekti.

Bu evrende varlığın bir şekilde kabul edilir. Mixta olduğunu herkesten sakla.

Bölümleri tekrardan güncelliyorum.

Yaklaşık olarak 1.65 boyundayım ama kemiklerimin zorla taşıdığı yığın yığın ete sahibim. Böyle olmak umrumda değildi.Her zaman ki gibi karamelli çikolatamı yerken bir yandan da kulağımda çalan Bruno Mars'a eşlik ediyordum. Ama bahçede yürürken gördüğüm o şeyin bana hiç de iyi gelmeyeceğini biliyordum. Öyle ki çikolatam ağzımda dönmeyi bırakmış,Bruno Mars da nakarata geçmişti.Kadere inanmazdım ama bedenime inanırırım ve bedenim kesinlikle daha önce görmediğim tepkiler veriyordu.

"Ben harama bakamam. Sen bana haramsın. Gözlerine bakmak, ateşe düşmek demek. 'Saçlarına dokunmak istiyorum' diyorsun lakin o dokunuşların benim için bir adet kurşun olduğunu biliyor musun? En acısı da ne biliyor musun? Benden, saçımdaki örtümden utandığını söylüyorsun ve bunu söylemene rağmen yine de karşıma geçip aynı zamanda sevdiğini dile getiriyorsun.Utandığın bir kızı sevmek...Sanırım sen bununla beraber, duru sevgini gurursuzluğa kurban ediyorsun." ♣♦♣ "Şimdilik olsam da hasret, sonunda sadece benim olacak o eşsiz kokun cennet." Dedi, bu sözlerle nefesimi kestiğinden habersiz. ♣ Artık birbirine tutsak olan kalpler değil, Allah'ın hürriyetinde olan yüreklerdik. Sadece ona meftun yürekler... ♦ ***Bu dini bir hikaye değildir. Sadece dinini yaşayan bir genç kız ile dini hakkında fazla bilgisi olmayan bir adamın hayatlarının ve gönüllerinin kesiştiği bir hikayedir.

.

Her acı günü, her çektiği işkence, her çaresizliği bedenine, tenine ve bakışlarına işlenmiş fırtına gözlü bir adam.Sizi yakıp yıkan, her hücrenizi geri döndürülemez parçalara ayıran dipsiz karanlığına rağmen nefesinizi kesecek, kalbinizi acıtacak kadar güzel biri.Yıllarca boş bir kabuk gibi yaşayan, intikamını, masumiyetini ve en önemlisi asla sahip olamadığı ruhunu arayan bir serseri. Ayaz Haznedar. "Şarkılara neden parça deniyor biliyor musun Safir? En ihtiyaç duyduğun anda eksik bir yanını tamamlayıveriyor bir tanesi çünkü. Sen yıldızların benim için yazdığı bir parçasın Safir, dünyamın karanlığına dayanamayıp beni terk eden ruhumun yerini doldurmak için bestelenmiş, dünyanın en güzel şarkısı." Ve bu ruhsuz serserinin kalbine dokunmayı başarabilen, Safir gözlü, kırık dökük bir melek. "Ve şimdi çal benim için Safir. Var olabilecek tüm sesler sussa bile sen, benim için çal...""

"Allah ismi elifle başlıyordu. Müslüman olmanın ilk şartı kelime-i şahadet de elifle başlıyordu. Efendimiz aleyhisselama getirdiğimiz salavat elifle başlıyordu. Euzu besmele elifle başlar. Allah'ın ilk emri,ilk ayeti İkra,elifle başlar. Kuran'ın başı Fatiha,elifle başlar. En değerlimiz namaza "Allah-u ekber" diyerek başlarız,o da elifle başlar. Aynı şekilde selam verirken de "Esselamü aleyküm ve rahmetullah" deriz,elifle başlar. Şükrederiz "Elhamdülillah" deriz,elifle başlar. İlk insan Hz.Adem'dir,ismi elifle başlamıştır. Yine Efendimiz miraçta Rabbimizle kelama tahhiyatla başlamıştır ve o da elifle başlar. Sonuç olarak elif bir felsefe oldu benim için.Elif gibi olmalıdır insan dimdik ama diklenmeden,gönlünde vavı taşıyarak."

Aileni üzmemek için ne kadar ileri gidebilirsin? Üstelikte evliliğe asla sıcak bakmayan biri olarak, buna ne kadar dayanabilirsin? Zamanla nefret ettiğin bu kadına gerçekten aşık olursan. Ve her şeyin aslında göründüğü gibi olmadığını, her şeyin bir yalandan ibaret olduğunu öğrendiğinde ne yaparsın?

【 2014 WATTYAWARDTR WAMPIRE EN IYI ÜCÜNCÜ HIKAYESi 】 VAMPİR KRALLIĞI GECEYE ASLA GÜVENME !! GECEYE AİT OLAN TÜM DUYGULAR GÜNDÜZE ÇIKTIĞINDA GERİYE SADECE 2 BEDEN KALACAK İŞTE O ZAMAN KAZANAN SADECE AŞK OLACAK ♥ VAMPİR KRALLIĞI KATHERİNE: Acımasız Pantoas ülkesinde mülteci olan insan bu karanlık dünyada yapayanlız... PRENS ADRİAN: Vampir Krallığında göz alıcı bir prens PRENS MAURO: Vampir Krallığında kendine bir tek düşman görüyor oda Adrian iki vampir arasında bir insan korkularınızı yanınıza alın! ARKADAŞLAR HİKAYEMİ OKUYACAĞINIZ İÇİN ŞİMDİDEN TEŞEKKÜR EDİYORUM. ASIL KONU ŞU : OKUDUKTAN SONRA EN AZINDAN VOTELERİNİZİ EKSİK ETMEYİN! BİR EMEK VERİLEREK YAZIP KOYDUM VE OKUYUP OKUYUP BİR ŞEY YAPMAMANIZ KÖTÜ BİR ŞEY. EĞER BİR KAÇ DAKİKALIK BİR TIKLAMAYI BİLE YAPAMAYACAKSANIZ LÜTFEN OKUMAYIN. ÇÜNKÜ BENİM İÇİN SADECE OKUMANIZ BİR ANLAM İFADE ETMİYOR! TEŞEKKÜRLER :)