"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Romantizm #1 Hiçbir hasta inancını kaybetmiş bir insan kadar umutsuz vaka değildir. Umudumu ve sahip olduğum tüm inancımı kaybetmiş ve son olarak da kendimi de kaybetmemle bitiş noktasına ulaşmıştım. Her şeyin bittiğine, hayatın acımasızlığına karşın kesin mağlubiyetimi aldığıma kendimi artık tamamen inandırmıştım ki, hiç beklemediğim bir anda gelen birkaç kelimelik bir soru tüm hayatımı sil baştan yapmaya yetmişti. " Çocuğumun Annesi Olur musun? " Ansızın gelen bir soru bir insanın hayatını en fazla ne kadar değiştirebilirdi? Burcu BATUR Tüm Hakları Saklıdır! Bu isimde yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Noter tasdikli olup, çalınması halinde yasal işlem başlatılacaktır.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Hırslı ve işkolik Evren. Babasına kendini kanıtlama peşinde.Ama bu hikayede onu Yakışıklı Doğu yalnız bırakmıyor.Doğu , Evren'i erkek sanıyor ve hikaye Başlıyor .Bakalım Doğu Evren'in kalın duvarlarından tırmanıp kalbinde hüküm sürecek mi ?

Genel Kurgu içinde ilk 100. °(Sürekli değişiyor.) Gücünü yörenin gerçeklerinden alan ve uzak geçmişin kokusunu taşıyan bir töre...Hızla değiştirilen kızlar.. Ben hiçbir zaman o kızlar gibi olmamıştım. Şuana kadar Töre denen saçmalığa hiç boyun eğmemiştim. Normal insanlar gibi yaşamak istemiştim. Sevdiğim adamla evlenmek, huzurlu bir hayat sürmek.. Tek istediklerim bunlardı ve bana bunları çok görmüşlerdi. O giymeyi çok istediğim gelinliği bana kefen yapmışlardı. ╰╮╰╮╰╮╰╮╰╮╰╮╰╮╰╮ Derin bir nefes alıp göz yaşlarımı geri yolladım. Bunu yapmak zorundayım. Abim için.. Sırf o yaşasın mutlu bir hayat sürsün diye ben kendi hayatımı feda etmek zorundayım. İstemiyorum.. O kendini bir halt sanan ağa bozuntusuyla evlemek istemiyorum. "Tamam. Kabul ediyorum. Yapma, indir silahını. " Gözümden akan bir damla yaş yanağımdan geçip yere düşerken gözlerimi gözlerinden ayırmadım. Ona karşı duyduğum tek şey saf nefretti ve öyle kalacaktı. Kendi kardeşini bile öldürebilecek kapasitede sosyopat tipli pislik beni seçmişti. Neden bilmiyorum ama lanet olası onca kızın içinde beni seçmişti. Herşeyden, herkesten nefret ediyorum. Hiçbirşey yapmayan anne ve babamdanda.. Lanet olsun sana, töre! § Tüm haklar Aysiranin minik kalbinde saklıdır. ∞ § Genel Kurgu = 22.12.2017/ = 92 Psikopat = 31.01.2019/ = 59 Psikopat = 06.02.2019/ =36 = 29.03.2019 #19 =24.07.2019 #1 Sosyopat= 12.05.2020 #1

Devrim Mihrişah ; Sempatikliğin arkasında sakladığı faşistliği ile bilinen serseri aşiret çocuğu. Yüreğinde ki inat ile örgütlenen aşka ne kadar karşı durabilecek ? Ülkü Demir; Babasının siyaset sevdası sebebi ile kendini hastalarına adayan tatlı ve bir o kadar saf doktor. Aşktan daha önce aldığı darbe yetmezmiş gibi şimdi de iki çıkmaz sokağın ortasında kalmıştı. Nevroz Mihrişah ; Yakışıklılığı ile Diyarbakır'da nam salmış.Zeki, ne istediğini bilen,inatçı bir çapkın. Aşk onu ilk görüşte yakalamışken kaderi grev çadırlarını kurmaya başlamıştı. "Gidersen darbe iner yüreğime. Yarım kalır devrimim Gitme. " "Gel de cemreler düşsün Havama Suyuma Toprağıma ..." Bu bir töre hikayesi değil, terör hikayesidir!