*Aile/aşk kurgusu *Yetişkin içerik barındırır --- "Bir ay boyunca burada olduğumu bile fark etmeyeceksin. Tek derdim o mektupta yazanı gerçekleştirip, altında kalabileceğim tüm vicdan yükünden kurtulmak." Boş bakışlar atabilen tek kişinin o olmadığını kanıtlamak istercesine gözlerimde hiçbir his belirtisi olmamasına dikkat ettim. "O mektupta bir ay boyunca evimde bir hayalet gibi yaşaman gerektiği mi yazıyordu?" Sırıttım. Gözlerimde yaratmaya çalıştığım hissizliğim sırıtışımda da yer bulduğundan emindim. "Hayır," dedim sakince. "Babamı bulmam, onunla en az bir ay vakit geçirmem ve kendisini tanıma fırsatı bulmam gerektiği yazıyordu." Bir şey söyleyecek gibi olduğunda elimi kaldırarak beklettim. "Ama bir babaya ihtiyacım yok, biz bu bir ay boyunca birbirinden kaçan iki ev arkadaşı olalım." Yalan söyleyebilme konusunda başarılı biri sayılır mıydım, bilmiyordum. Fakat beni o kadar tanımıyordu ki cümlelerimde neyin yalan neyin doğru olduğunu bulabilecek gücü yoktu. Karşımda babam vardı. Adını altı ay önce öğrendiğim, adımı biraz önce öğrenen babam... ••• "Güzel olan sensin." "Güzel miyim?" "Sana güzel olduğunu söyleme nedenim çok basit aslında." derken başını küçük bir hareketle hafifçe eğdi. "Sessiz kalınamayacak kadar güzelsin, Afrodit." --- '040823

Aşkta ve savaşta her şeyin mübah olduğunu söyler herkes. Oysa gerçek hayatta bunun bir karşılığı yoktu Işık'a göre. Savaşta belki ama aşkta hayır. Aşk, masum duyguları barındırmalıydı içinde onların yaşantısına göre. Aşk çirkinlik kaldırmazdı, aşkını kullanarak kötülük yapamazdın. Küçücük bir yıldızın masalıydı bu; acısıyla, tatlısıyla. Ama en çok aşkıyla...

Bilinmeyen numara: Annen bir yandan, mahalledeki teyzeler bir yandan devamlı evlenmen için baskı yapıyor Bilinmeyen Numara: E aynısı bana da yapılıyor tabii Bilinmeyen Numara: Yani demem o ki Asude: Dinliyorum Bilinmeyen Numara: Evlensek mi? ...

Mahalle hikayesi. Tamamlandı. "Gökçen," dedi içli içli. "yanıyorum görmüyor musun da." Sıcak nefesi eğildiği için dudaklarıma vurmaya devam ederken siyah olan gözlerinin yoğunluk ile daha da karardığının farkına vardım. Uzaklaşmam gerekiyordu, uzaklaşmak zorundaydım ama bir eli belimde dudakları bu kadar yakınımdayken kendimi kıskaca alınmış gibi hissediyordum. "Uiy," diye duyduğum sesle gözlerimi yumdum. Sanırım Gülcan teyzeye basılmıştık, umarım sadece Gülcan teyzeye basılmıştık.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Bir gerçek aile hikayesinden çok daha fazlası. Aşk, arkadaşlık, aile... Her şey bu hikâyede:) "Bu şarkıyı bizim için çok özel bir kadına yazdım. Bu kadın hepimizin hayatında büyük bir yer kaplıyor. En çok da benim. O olmasaydı bu yerlere gelemezdik. O olmasaydı karşımıza çıkan ilk zorlukta devrilmiş olurduk. O toparladı bizi. Siz hiçbir zaman farkında değildiniz ama aslında bizim grubumuz dört değil, beş kişiydi. Biz her şeyi o kadına borçluyuz. O kadın aynı zamanda benim her şeyim. Diğer yarım, annem, babam, kızım ve sevgilim. Sevdiğim kadın." Pars sustuğu zaman Tuna, Çınar ve Buğra hep bir ağızdan mikrafona doğru konuştu. "Seni çok seviyoruz güzelim." onlar sustu Pars konuştu. "Seni çok seviyorum Deniz kızım." Ben de sizi çok seviyorum kardeşlerim. Ben de seni çok seviyorum Orion. Yayım Tarihi: 14.04.22

Neşeli bir kişi olmasına rağmen dışarıdan soğuk ve durgun bir yapıya sahip olması onu yalnız yapmıştır. Hayatını bilgisayara ait yaşayan Leman Kaya, tam bir yıldır kendini sanal hayat oyununa adamıştır. Ve her şey bu oyunla başlamıştır. Ah pardon her şey bilgisayarın ekranında ansızın çıkan siyah bir ekranla başlamıştır. Birbirinden farklı görevler... Korkutucu derecede verilen cezalar... Tutkunun ve eğlencenin en nirvanası... Ve hepsinin tek bir oyuna ait olması! Leman'ın dahil olmasıyla beş kişinin tek bir amaca yönelmesi... Belki de arkadaşlığın sanaldan ziyada ilk kez gerçek tadına varan Leman için başka bir oyun başlamıştır. Oyuna hoşgeldiniz... Umarım Laptü Kapanına sıkışmazsınız. |Wattpad Platformunda bu isim ve kurgu ile yazılan tek kitaptır.

KİTAPLARIM REKLAM PANOSU DEĞİL!!! *Kitabın (ç)alınması halinde gerekli işlemler yapılacaktır. Çok soğuktu... O gün Ay'ın Güneş'i kucaklayan, rüzgarın dahi ziyaret etmediği aydınlık tarafı, karanlıkla anlaşmış gibiydi. Sarayda tatlı bir telaş vardı. Kraliçenin odasına girip çıkan sinaları izleyen kral, ellerini bel hizasında arkasında bağlamış, yerinde durmuyor, birkaç adım attıktan sonra arkasını dönüp adımlarına devam ediyor, bir döngü şeklinde sürekli bu hareketi yapıyordu. Kraliçenin haykırışları sarayın duvarlarını yıkmak istercesine çarpıp geri dönüyor, bütün sarayı inletiyordu. Hekimle beraber içeri giren sinayla nefesini tuttu. Kral bekledi... Uzun bir sürenin ardından kral artık eşinin çığlıklarına dayanamamış, bir hışımla iki kapı kolunu da tutup açmıştı. Önce bir bebeğin ağlama sesi, sonra hekimin elindeki bebek... Kraliçenin sesini hiç aratmayan bebek, hekimin kucağında temizleniyordu. Ter içinde yatağına serilmiş olan kraliçe, gözlerini hafifçe aralayarak uzaktan yeni doğmuş olan bebeğine baktı ve yüzünde buruk bir gülümseme oluştu. Şaşkınlık ve mutluluk içinde olanları izleyen kral gözlerinin dolduğunu hissetti. Şaşkın halinden çabucak kurtuldu ve eşinin yanına doğru adımladı. Birinin geldiğini hisseden kraliçe hemen yüzünü çevirdi. Eşiyle göz göze geldiğinde, rahat bir nefes verdi, hafiflediğini hissediyordu. Kral eşinin elini tuttu ve yukarı kaldırıp kısa ama duygulu bir öpücük kondurdu. "Azur, bebeğimi almak istiyorum." Eşinin mavi gözlerine bakarken aldığı istekle onu onayladı. Hekime dönüp bir baş işareti yaptı, hekimden karşılık aldığında, saniyeler içinde bebeği kucağındaydı. Ancak bebeklerinde bir şey vardı; Gri saçlar... 1-#buz (10.02.2022) 1-#evren (27.02.2022) 3-#prenses (27.02.2022) 1-#savaşçı (28.02.2022) 30-#fantastik (17.03.2022)

#1 Fantastik 'Herkes zirveye tırmanırken ben zirveden düştüm. Herkes çalışırken ben sadece eğlendim. Herkes ter dökerken, ben sadece güldüm. Şimdi, orduda sıradan bir kaptan oldum. Hayat bana acımasız davranmadı, kaderimi kendim yazdım! Bir defa daha yazmak isterdim, bu defa olması gerektiği gibi!' inatla, hırsla hatta öfkeyle söylediği sözler anlamsızdı. Çoktan bir grup asker, uzakta parlayan zırhını görmüş ve biraz ganimet umuduyla ona yaklaşmaya başlamışlardı. Güneşin önüne uzanan bir baş gördü, dişleri sararmış, bir kaç tanesi dökülmüş, sakalları bir parmak uzunluğunda olan çirkin yüzlü bir adam küfür ederek mızrağını kaldırdı ve acımasızca yüzüne sapladı. Acı akıl almaz seviyedeydi, ilk hamlede ölmemişti çünkü asker mızrağı başına değil, ağzına saplamış, tam delemediği için öldürememişti. Göğsünden yayılan sıcaklığı hissetti. Acıyla bakan gözleri genişledi, 'Bu şey, babamın bana 16 doğum günümde verdiği antik kolye değil mi ? Neden bedenimi ısıtıyor?' Fakat daha fazla düşünme zamanı olmadı, asker mızrağını çekti, bu sefer tam saplaması gereken yere sapladı. Kapak sonradan düzenlenecek! BİLGİLENDİRME: BU KİTAPTA HİÇ BİR HAYVANA ZARAR VERİLMEMİŞTİR! KİTAPTA YAZANLARI LÜTFEN EVDE DENEMEYİN! BU KİTAPTA GEÇEN KİŞİ VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR.

Önceden evimizin yanındaki donmuş gölde kayarken, yıldızların benim için parladığına inanırdım. Sonra kendi yıldızlarımı yarattım, bir gün ben de pistin içinde parlayan bir yıldız olacaktım. Tüm yıldızlar birer birer kaydı, gökyüzü karanlığa büründüğünde artık buz pistinde değildim. * tamamen abiler etrafında dönen bir kurgu arıyorsanız bu o değil. * #1 buz #1 ailem #1 abilerim #1 gerçekailem #1 ikiz #1 türk