.

Ablamın minik bir bebeği olduğunda daha 4 yaşındaydım. Bebeğin minik elleri, kırmızı ısırmalık yanakları vardı. Ve minik mavi gözleri çok güzeldi. Saçları güneş kadar parlaktı. Annemin dediğine göre ben küçükken ona prensesim diyip sürekli öpüyormuşum. Başka bir çocuk dokunursa kıskanıp ondan uzaklaştırıyormuşum. Ama ne yazık ki onlar gitmişler. Onlar gidince bir hafta boyunca ağlamışım. Prensesimi geri getirin diye bağırıyormuşum. Artık 20 yaşındayım. Ve prensesim geri dönüyor.

Bir başka komedi hikayesi, fakat söz konusu olan Irmak, Deniz ve Ege'yse kesinlikle sıradan değil!

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!