"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana...
Beraber evden çıktık bir sürü koruma günaydın efendim demeye başladı.Arabaya binip avmye gittik bir sürü şey aldık. Sonra Arasın telefonu çaldı ve yüzü bembeyaz oldu ne olduğunu bilmiyordum ve birden sırtımda bi yanma hissettim. Elimi yanan ve acıyan yere koydum ve ıslaktı elime baktığım da kan vardı.Aras silah sesini...
Almina sana bir şey demem lazım" Almina dudağını yukarı kıvırdı. "Bak Mert dün gece sana yazmadığım için kırgınsan özür dilerim" dedi . Mert anlamsızca ona bakarak "Ne! Neyse konumuz o değil onun hesabını sonra sorucağım sana " dedi Almina gülerek " peki tamam söyle" "Almina ben ..şeyyy" "Neyy " "Şeyy Almina ben" Alm...
"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim...