Do ust twych usta przycisnę; powieki Zamykać nie chcę, gdy mię śmierć zamroczy; Niechaj rozkosznie usypiam na wieki, Całując lica, patrząc w twoje oczy. A po dniach wielu czy po latach wielu, Kiedy mi każą mogiłę porzucić, Wspomnisz o twoim sennym przyjacielu I zstąpisz z niebios, aby go ocucić. Znowu mię złożysz na twem łonie białem, Znowu mię ramię kochane otoczy; Zbudzę się, myśląc, że chwilkę drzemałem, Całując lica, patrząc w twoje oczy. [Mogą pojawiać się nieścisłości historyczne, lecz czymże jest fikcja literacka?]

Miał być Drabbel z Słowackiewicza liczący 250 słów, ale wychodzi, że to będzie seria drabbli z tego paringu. No cóż nie zawsze "chcieć" znaczy "móc". I jak widać wolno pisane, bo dialogi mnie bolą, a jak jeszcze zastanowić się nad słownictwem, to... Siekiera, motyka....

Gdzie Fryderyk choruje, a Ferenc jest dobrym człowiekiem. wszystkiego najelspzego mordo 💕

Zagubiony w codzienności chłopak szuka normalnego życia. Niezbyt mu to wychodzi, więc pogrąża się w swojej pasji - pisaniu wierszy. Pewnego razu dostaje intrygującą wiadomość od nieznajomego. Czyżby jego los miał się odmienić, a tak upragniona stabilizacja w końcu miała nadejść? Może nieznajomy okaże się jego zgubą? Słowackiewicz modern au Juliusz Słowacki x Adam Mickiewicz

CHŁOPAKI, NIE SKOŃCZĘ TEGO, PRZEPRASZAM. Czterech bohaterów, cztery rodzaje miłości i cztery rodzaje cierpień. Pośród nich: dym papierosowy, łzy, leki na bezsenność oraz kot. Oto przepis na kolejną tkliwą historyjkę.