Bir dizide şöyle bir cümle geçiyordu. O kadar beni anlatıyordu ki gözlerimin dolmasına engel olamamıştım. Çünkü ben! Diyordu orada... Ben bu dünyanın nasıl bir yer olduğunu görünce üstüme öyle bir hüzün çöktü ki altında bir çiçek gibi ezildim. Onun içinde bu masmavi dünyada ne kokum kaldı ne de rengim. Ben bir defterin iki sayfası arasında değil, milyonlarca insanın arasında kurutulmuş bir çiçeğim... Ben ise kendimi şöyle anlatabilirdim; Ben...Bu dünyanın ağır gölgesini fark ettiğim an da, içimde öyle bir boşluk açıldı ki içine düşen her şey kayboldu. Ne bir ışık kaldı gözlerimde, ne de bir ses kulaklarımda. Ben bir ressamın yarım bırakılmış tuvalinde ki kaybolan ana renktim. Unutulmuş şehirlerin taşlarında sessizce çatlayan bir çiçektim BEN... 🤍 Alemdar Beyzade Sungurtekin Gökmavralı Gökmavralı geliyormuş... Meyra Aktuğ